FİRUZE

24.Bölüm

'Anılar kadar acıtmaz yokluğun'

Sevginin yalan, aşkın oyun olduğu bir dönem.  Ne acıdır hâlâ gerçek aşkını bekleyenler var.

Demir Demirkan -Gitti Gider🚬

'ZAMANLA TANIRSIN İNSANLARI'🦋

☄️☄️

Midem altüst olmuş, göz yaşlarım kurumuş ayağa kalkmaya cesaret edemiyordum. Kim neden yapmıştı, benden ne istiyordu bilmiyordum ve bunu öğrenmek için ayağa kalkacak cesaretim yoktu.

Titreyen telefon ile yerimden sıçradım, cebimden zorlukla çıkardığım telefon ile Aslı hanımın aradığını gördüm. Hızla yanıt vererek konuşmaya başladım.

"Aslı hanım, ben çok kötüyüm. Ne yapacağım Aslı hanım?"

Böyle bir açılış beklemediği aşikardı.

"Firuze, iyi misin? Neler oluyor orada?"

Kuruyan gözyaşlarım tekrar akmaya başlarken başımı iki yana salladım.

"O gece, o geceye ait fotoğraflar. Aslı o geceye ait fotoğraflar vardı, ben unutmak istedikçe bunlar yaşanıyor. Yetmedi mi bu kadar acı?"

Her ne yapıyordu bilmiyorum ama gürültülü bir ses duydum ardında.

"Bak güzelim, ayağa kalkıp elini yüzünü yıka. Derin nefesler al, ben henüz Türkiye'de değilim. Kardeşini ara ve eve gelmesini iste, çünkü belli ki birileri bizimle oyun oynuyor."

Olmaz, sarp uzun zamandır bir plan yapmamış ve arkadaşları ile takılmamıştı benim için. Benim yüzümden geri kalsın istemiyordum.

"Sarp olmaz, herkesin hayatını mahvediyorum ben Aslı. O kadın haklıydı belki de, ben lanetli biriyim."

Beynim düşünemiyordu, bu sözleri hangi kafa ile söylüyordum ben?

"Sakin ol ve sil o düşünceleri, sen mükemmel bir insansın. Hayat bazen zorlayacak seni, kimi zorlamıyor ki? Şimdi kalk ayağa ve bunu yapanı bul ve o fotoğrafları çektiği için ona kan kustur. Sana kan kusturan her kimse bul onu."

Şeytan tüyü dedikleri bu olsa gerekti.
Yerimden yalpalanarak kalkıp göz yaşlarımı sildim.

"Alparslan, sevgilim. Onu arayacağım, bana sadece o yardım edebilir. Aslı hanım, iyi ki varsınız."

Kalbi güzel bir kadındı, para için yapmıyordu bu işi. Başarısını da güzel kalbine borçluydu.

Derim bir nefes aldığını işittim.

"Aferin Firuze, pes etmek bize yakışmaz. Her daim güçlü ol, yorulduğun an sevdiğinin kollarında dinlenmeyi de bil."

Kısa bir moral ardından telefonu kapatarak sevgilimi aradım. Telefon başında bekliyormuş gibi hızla yanıtladı aramayı.

"Güzelliğim, beni mi özledin?"

Boğuk sesim ile konuşmam ile susmuştu.

"Sevgilim, ben pek iyi değilim. Yanıma gelir misin?"

Devrilme sesi duymuştum bir an, bir şey düşürmüş olmalıydı.

"Ben hemen çıkıyorum güzelim,sen iyi misin? Bir şey mi oldu sana?"

Görmeyeceğini bile bile, iki yana salladım başımı.

"Ben iyiyim, fakat burda bir şey var ve ruhen iyi değilim."