FİRUZE

28.Bölüm

Anılar ile yaşar, acılar ile ölürsün.

Rüya - Sertab Erener & Sezen Aksu 🌺

☄️

"Abla ben ne yapacağım?"

Sorduğu soruda ki çaresizliği hissetmiştim, sarp gerçekten seviyor olmalıydı.

"Sana kırılmış olmalı, sabah ilk iş yanına git. Gönlünü al, zaman tanımak sadece araya soğukluk katar. Gerisini de kalbinin atışına bırak."

Bana sıkıca sarılan kardeşime kollarımı sardım.

"Teşekkür ederim abla."

🍊

"Evet teşekkür ederim, ne demek benim için zevkti... Ah tâbi diğer sene aynı konsept ile ekip arkadaşlarımız orada olacak."

Telefon ile konuşan sevgilimin dizine uzanmış, saçlarımın arasında gezinen parmaklarının tadını çıkarıyordum.

Uzandığım yerden,tabakta bulunan çilekten bir tane alarak hepsini ağzıma attım. Alparslan bu halime tebessüm etse de yaptığım hareket pekte kibar bir davranış değildi.

Zaten biz de kibar değiliz Firuze, sorun yok.

İç sesime hak vererek telefonu kapatan sevgilime döndüm.

"Sözde pikniğe geldik ama sen benim gibi dünya tatlısı sevgilin ile değil telefon ile konuşuyorsun."

Zerre kadar önemli değildi fakat naz yapmak o kadar güzeldi ki... Hele ki yaptığınız kişi Alparslan ise.

"Ah özür dilerim majesteleri, bu aciz şövalye'yi bağışlayın."

Onun sözlerine kahkaha atarak yerimden kalkıp kucağına oturdum.

"Affediyorum sizi saygıdeğer şövalyem, fakat bir daha tekrarlanırsa sihirli parmaklarımın gıdıklamasına maruz kalırsınız."

Farkında mısın Firuze bu adam ile her daim çocuk gibisin?

Bedenime sıkıca sarılıp yanaklarıma sulu sulu öpücük kondurması ile kahkahalarım boş ve geniş alanı sarmıştı.

Yemek yaparken elimden tutarak önemli bir işimiz olduğunu söyleyerek buraya getirmişti. Önemli işimizin ne olduğunu sorduğumda ise piknik sepetini bagajdan çıkartarak tebessüm etmişti.

"Nergiz hanım dün gece mesaj attı, seni ve beni yemeğe beklediğini söyledi. Hangi gün müsait olursak o gün gelmemizi rica etti."

Alparslan yüzüme öpücük kondurdu.

"Sen ne zaman gidelim dersen o zaman gideriz güzelim."

Yüzümdeki gülümsemeye bakıp tebessüm etti. Aşık sanırım.

"Bu akşam gitsek olur mu?"

Sesimdeki heyecana kalkan kaşları ile yüzümü kapattım.

Alışıyordum.

Anne gibi davranmasına, her gün her saat başı arayarak nasıl olduğumu sormasına, gelmese veya gitmesek bile her gün yemek yollayarak ilgi göstermesine alışıyorum.

Bu iyi bir şey mi bilmiyorum, bu hikâyenin sonunda üzülecek miyim onu da bilmiyorum. Ama tek bildiğim şey şuan sevildiğimi hissediyorum.

Alparslan yüzümdeki ellerimi indirerek dudaklarıma öpücük bıraktı.

"İstersen şimdi bile gideriz güzelim, yanımda duygularına perde çekme. Ben kalbinin yollarında ışığım ile gezerken, keşfettiğim sana her gün daha fazla aşık oluyorum. Üstelik sen kalbimin ıssız ve terk edilmiş sokaklarını ışıltılı bir çiçek bahçesine çevirmiş iken."