İSTİLA

GÖLGE 👤

KEYİFLİ OKUMALAR...

*** Kwang-ho ***

Gördüğüm manzara beni derinden etkilemiş, tam anlamıyla soluksuz bırakmıştı.

'' Tanrım!... Bu insanlar çıldırmış. ''

Kendi kendime mırıldandığım kelimeler, zihnimde dolaşan onlarca cümlenin benzeriydi...

Birbirine saldıran insanların arasından güçlükle sıyrılıp yönümü otoparka çevirdim.

Aracıma vardığım an, daha fazla oyalanmadan hızla uzaklaşmaya başlamıştım ki aracımın önüne atlayan bir adam yüzünden ani bir frenle durmak zorunda kalmıştım.

Çarptığım adam hareketsizce yerde yatarken, yaşadığım şok etkisiyle titriyor, etrafta koşturan insanların çığlıkları ise kulaklarımı tırmalıyordu.

Nabzım bir türlü normale dönmezken, yerde yatan adam aniden ayaklandı ve aracımın üzerine tırmandı.

Onunla göz göze gelmek tüylerimi ürpetmişti...

Kendinde olmayan adamın hali, kudurmuş bir köpeği anımsatıyordu.

Gözlerindeki perde ise korkutucu görünmesine sebep olmuştu.

Ben dona kalmış bir halde bu şeye bakmaya devam ederken güçlü bir şekilde cama vurmuş ve çığlık atmaya başlamıştı.

Duyduğum sesle nihayet kendime gelmiş ve o şeyin camı tuzla buz etmesine izin vermeden gaza basmıştım.

Yaptığım hıza rağmen hâlâ aracın üzerinde durması, şaşırtıcı olsa da artık şaşırmamam gerektiğini anlamıştım.

Ani bir manevrayla hızla otobana girmiş ve o şeyin düşerek yolda sürüklenmesini dikiz aynamdan seyretmiştim.

İlginç olan şeyse o adamın, kısa bir süre sonra yeniden ayaklanıp yoldan geçen başka bir araca saldırmasıydı.

Bakışlarımı güçlükle aynadan uzaklaştırıp, yeniden yola çevirmiştim.

...

Dakikalar sonra evime gelmiş, araçtan inerek koşarak içeri girmiştim.

Beni karşısında gören eşim, korkuyla bakmıştı suratıma...

Gözlerindeki korku fazlasıyla tanıdık gelmişti.

Bakışlarımı duyduğum sese çevirip, Amelia' nın aslında olanlardan haberdar olduğunu ve gözlerindeki korkunun sebebini anlamış, bakışlarımı yeniden suratına çevirdiğimde, ellerimle omuzlarını kavrayıp '' gitmeliyiz... '' demiştim.