376 - 380

326 20 0
                                    

ပြိုင်ဘက်ကင်းသိုင်းဝိညာဉ်

အပိုင်း ၃၇၆ ......

ကမ္ဘာမြေကြီးတစ်ခုလုံးကို မဟူရာခြုံလွှာကြီး ဖုံးလွမ်းကာ တစ်လောကလုံးအမှောင်ကျသွား၏။
ရှောင်လုံတို့လူစုက တောနက်တစ်ခုအတွင်း၌ စခန်းချနားလိုက်သည် ။ ထိုနောက် ရှောင်လုံက သူ့ကိုယ်ထဲက မီးအဆီအနှစ်များဖြင့် မီးပုံလေးတစ်ခုကို မွှေးလိုက်သည် ။ရှောင်လုံက မီးပုံအနားတွင် ထိုင်ရင်း သရဲဘုရင်သိုင်းလေ့ကျင့်သော ဂူထဲမှ ရရှိခဲ့သည့် သရဲဘုရင်လက်စွပ်ကို ထုတ်ကြည့်လိုက်သည် ။

မီးရောင်အောက်တွင် ရှိနေသော သရဲဘုရင်လက်စွပ်လေးဆီမှ ခရမ်းနက်ရောင်တစ်ချို့ ထွက်ပေါ်နေ၏ ။ လက်စွပ်ပေါတွင် ထွင်းထုထားသည့် နတ်ဆိုးနဂါးနှစ်ကောင်ကို ကြည့်ရတာပိုပြီး ကြောက်စရာကောင်းလာသည် ။
ရှောင်လုံက သရဲဘုရင်လက်စွပ်အတွင်းသို့ သူ့စိတ်ဝိညာဉ်စွမ်းအားများဖြင့် အကြိမ်ကြိမ်အခါခါရှာဖွေခဲ့သော်လည် နာမယ်ကြီးနေသည့် သရဲဘုရင်ကျမ်းစာအုပ်ကို ရှာမတွေ့ခဲ့ပေ ..။
သရဲဘုရင်၏ လက်စွပ်ထဲတွင် သရဲဘုရင်ဆေးလုံးများကလွဲ၍ အကန့်အသတ်မရှိကျယ်ဝန်းသော သွေးပင်လယ်ကြီးသာ ရှိသည် ။ သို့သော် ရှောင်လုံစိတ်ထဲတွင် ထိုသွေးပင်လယ်ကြီးက တစ်ခုခု ထူးခြားနေသလိုမျိုး ခံစားနေရသည် ။
ထိုကြောင့် ရှောင်လုံက နည်းလမ်းပေါင်းစုံကို အသုံးပြု၍ သွေးပင်လယ်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်ရှာဖွေရန် ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း အကြိမ်ကြိမ် ရှုံးနိမ့်ခဲ့လေသည်။
ရှောင်လုံက သူ့လက်ထဲမှာ သရဲဘုရင်လက်စွပ်လေးကို ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ကြည့်နေသည် ။ ထိုနောက်  သွေးပင်လယ်အတွင်းမှ လျှိုဝှက်ချက်တွေကို နောက်မှ ရှာဖွေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
".... ဂိုဏ်းချုပ် ...မြင့်မြတ်သော ဗုဒ္ဓမြို့တော်က ရှေ့နားမှာပဲ .... ကျွန်တော်တို့ ခနနားကြအုံးမလား...?"
ကျောင်းရှုက ပြောလိုက်သည် ။
ရှောင်လုံက ခနလောက် စဉ်းစားပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်
"..... ကောင်းပြီလေ .... ကျုပ်တို့ မြင့်မြတ်တဲ့ ဗုဒ္ဓမြို့တော်မှာ ခနလောက်နားကြတာပေါ့ ......"
လွန်ခဲ့သောနှစ်က မြင့်မြတ်သောဗုဒ္ဓအင်ပါရာနိုင်ငံ၏ ဘုရင်ဖြစ်သူ ရှိဖန်ထျန်ကသာ  မြင့်မြတ်သောဗုဒ္ဓ ဗုဒ္ဓတံဆိပ်တော်ကို မပေးခဲ့လျှင်
ရှောင်လုံအနေနှင့် ဗုဒ္ဓလှိုဏ်ဂူထဲသို့ ဝင်ခွင့်ရခဲ့မှာ မဟုတ်ပေ ...။
ဗုဒ္ဓလှိုဏ်ဂူထဲကို မဝင်ခဲ့ဘူးဆိုရင်လည်း နတ်တောင်ရွှမ်းမီကို အရယူနိုင်ခဲ့မှာ မဟုတ်ပေ ...။
နတ်တောင်ရွှမ်းမီ၏ အထောက်အပံကြောင့်သာ ရှောင်လုံအတွင်းအားတွေက တဟုန်ထိုးတိုးတက်လာခဲ့တာဖြစ်သည် ။ နတ်တောင်ရွှမ်းမီကိုသာရှာမတွေ့ခဲ့လျှင် ယခုလိုအချိန်မှာ ရှောင်လုံက စကြာဝဠာ သိုင်းပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်နေအုံးမှာ မဟုတ်ပေ..။ သူအတွင်းအားတွေက အလွန်ဆုံးကောင်းကင်အဆင့် ၁၀လောက်ကိုသာ ရောက်ရှိနေအုံးမှာပဲ ဖြစ်သည် ။
ထိုကြောင့် ရှောင်လုံစိတ်ထဲတွင် ရှိဖန်ထျန်အပေါ်ကို တစ်စုံတစ်ရာ ပြန်လည်ပေးဆပ်ဖို့ အကြွေးကျန်နေ သေးသလိုမျိုး ခံစားနေရသည် ။ အဲ့ဒါကြောင့် ရှောင်လုံက ခရီးလမ်းကြုံနေစဉ် ရှီဖန်ထျန်ဆီကို ဝင်ပြီး နှုတ်ဆက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
ရှောင်လုံက ရှီဖန်ထျန်အကြောင်းကို တွေးနေရင်း သူကို ရှဲပူတိပြောသည့် အကြောင်းအရာတစ်ခုကို သတိရမိသွားလေသည်။ ရှဲပူတိပြောစကားတွေအရ ရှီဖန်ထျန်၏ သမီးဖြစ်သူ ရှီရှောင်ဖေးဟာ နှင်းလေ တိုင်းပြည်အတွင်း ပြိုင်ဘက်ကင်း အလှဘုရင်မ တစ်ပါး ဖြစ်သည် ။
"..... ရှီရှောင်ဖေးက ရှဲပူတိ ပြောသလောက်ရော လှရဲ့လားမသိဘူး .... ဟိုကောင် ပေါက်ကရတွေပြောနေတာပဲနေမှာပါ ...."
ရှောင်လုံက ရင်ထဲမှာပဲ ကျိတ်ရယ်လိုက်သည် ။
ထိုနောက် သူရိန်နေမင်းကြီးက အရှေ့အရပ်ကနေ ထွက်ပေါ်လာပြီး အမှောင်ထုနေရာသို့ နေမင်းကြီး၏အလင်းရောင်များက အစားထိုးဝင်ရောက်လာသည် ။
ရှောင်လုံတို့လည်း မနက်လင်းတာနဲ့ မြင့်မြတ်သော ဗုဒ္ဓမြို့တော်ကြီးသို့ ပျံသန်းသွားလိုက်သည်။
နာရီဝက်အကြာတွင် သူတို့လူစုက မြင့်မြတ်သော ဗုဒ္ဓ မြို့တော်ဆီသို့ ရောက်ရှိသွားသည် ။
ရှောင်လုံက လွန်ခဲ့သော နှစ်တွေတုံးကလည်း နတ်တောင်ရွှမ်းမီကို ရှာဖွေရန်အတွက် ဗုဒ္ဓအင်ပါရာနိုင်ငံသို့ လာခဲ့ဘူးသေးသည် ။ သို့သော် သူအနေနှင့် ဗုဒ္ဓအင်ပါရာနိုင်ငံ၏ နန်းတွင်းမြို့တော်ထဲကိုတော့ မရောက်ရှိခဲ့ပေ ..။
မြင့်မြတ်သော ဗုဒ္ဓမြို့တော်အတွင်းမှ လေထုထဲတွင် များပြားသော ဗုဒ္ဓစွမ်းအားတွေစုစည်းလျက်ရှိသည်
ဤ ဗုဒ္ဓစွမ်းအားတွေက လူတစ်ဦးတစ်ယောက်ဆီကနေ မြစ်ဖျားခံလာတာမျိုးမဟုတ်ပဲ သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်ပေါ်နေခြင်းပင် ...။
မြို့ထဲက လမ်းမထက်တွင် စျေးရောင်စျေးဝယ်များဖြင့် စည်းကားသိုက်မြိုက်နေ၏ ။
သို့သော် ဆိုင်များတွင် ရောင်းချသော ပစ္စည်းတိုင်းလိုလိုက ဗုဒ္ဓနှင့် တစ်နည်းနည်း ဆက်စပ်နေသည် ။ တချို့ဆိုင်များက ဗုဒ္ဓဆင်းတုတော်တွေကိုရောင်းချကြပြိး တချို့ဆိုင်တွေကတော့ ဗုဒ္ဓနှင့် ဆက်စပ်သော ပစ္စည်းများနှင့် သိုင်းကျမ်းများကို ရောင်းချကြသည်။
သို့သော် ရောင်းချသော သိုင်းကျမ်းတွေက အဆင့်နိမ့်သိုင်းကျမ်းမျှသာ ဖြစ်ကြသည် ။
ဤကဲ့သို့ အဆင့်နှင့် သိုင်းကျမ်းတွေက  ရှောင်လုံစိတ်အာရုံကို ညို့ငင်နိုင်စွမ်းမရ်ှပေ ..။
သို့သော် ရှောင်လုံက စိတ်ဝင်စားမှုကြောင့် ဆိုင်တစ်ဆိုင်အတွင်းသို့ဝင်လိုက်သည်။ ထိုနောက် သိုင်းကျမ်းစာအုပ်များကို ဟိုလှန်ီးလှန်ဖြင့် လျှောက်ကြည့်နေသည်။
သူတို့လမ်းမထက်တွင် လျှောက်ကြည့်ပြီးနောက် ဆိုင်အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်ချိန်တွင် နေမွန်းတည့်ခါနီးနေပြီပဲ ဖြစ်သည် ။ ရှောင်လုံတို့က သိုင်းကျမ်းစာအုပ်အရောင်ဆိုင်အတွင်းကနေ ပြန်ထွက်လာပြီးနောက် ဗုဒ္ဓအိမ်တော်ဟူသည့် စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုကို တွေ့ပြီး ဆိုင်အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်ကြသည် ။
ရှောင်လုံပါးစပ်က လူတောင်းနိုင်ငံ၏ လနှင်းဝိုင် ၊
ဒေါင်ရမ်းအင်ပါရာနိုင်ငံ၏ ပြင်းပြသောအရသာ ဝိုင်နှင့် တောက်ပသော နေစင်းမြို့တော်က မူလဝိုင်တို့ မြည်စမ်းပြီးဖြစ်သည် ။ သို့သော် ဗုဒ္ဓတိုင်းပြည်မှ အရက်တွေကိုတော့ တစ်ခါမှ မြည်းစမ်းဘူးခြင်း မရ်ှသေးပ ..။
ဗုဒ္ဓအိမ်တော် စားသောက်ဆိုင်အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် သင်းပျံမွေးကြိုင်သော ဝိုင်ရနံက သူတို့ နှာခေါင်းဆီသို့လာပြီး ကလူကျီစယ်လေသည်။ ဤဝိုင်နရံတွေက ရှောင်လုံ အနံခံဘူးသော မည်သည့် ဝိုင်ရနံနဲ့မှ မတူပေ ...။ သူက အနံတစ်ခုထဲပေါ်တွင် အခြေခံထားခြင်းပင် ...။
ထိုဝိုင်၏ ရနံကို ရှုရှိုက်လိုက်ရုံဖြင့် ထူးခြားကောင်းမွန်သောအရသာတစ်ခုအား ခံစားရတော့မယ်ဆိုတာကို ကြိုပြီးသိနိုင်သည် ။
ရှောင်လုံတို့အနောက်တွင် ဧရာမရုပ်သေးရုပ်ကြီးနှစ်ရုပ်က ကပ်ပါလာတာကြောင့် သူတို့လူစု ဆိုင်ထဲသို့ဝင်လိုက်တာနဲ့ ဆိုင်အတွင်းမှ လူများ၏ စိတ်အာရုံတွေက သူတို့လူစုအပေါ်သို့  စုပြုံရောက်ရှိလာသည် ။ ထိုနောက်လူတွေက ရှောင်လုံတို့လူစုကို မသိမသာ အကဲခတ်ရင်း တီးတိုးသဖန်း ပြောဆိုမှုတွေဖြစ်ပေါ်လာသည် ။
ရှောင်လုံက ဧရာမရုပ်သေးရုပ်ကြီး နှစ်ရုပ်စလုံး၏ စကြာဝဠာအဆင့် အော်ရာတွေကို ရုပ်သိမ်းထားသော်လည်း ထိုအရုပ်ကြီးများ၏ ၁၂ ပေ နီးပါးမြင့်မားသည့် အရပ် နှင့် ကြံခိုင်တောင့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ်တွေကို ကြည့်ရုံဖြင့် စားသောက်သူတွေက ကြောက်လန့်နေကြသည် ။
".... သူတို့က အရပ်ဆယ်မျက်နှာတိုင်းပြည်ကလာတဲ့ သားရဲသိုင်းပညာရှင်တွေလား ....?"
လူတစ်ယောက်က ရှောင်လုံတို့နောက်မှ ဧရာမရုပ်သေးရုပ်ကြီးနှစ်ကို ငေးကြည့်ရင်း တအံ့တသြဖြင့်ရေရွတ်လိုက်သည် ။
".... မဟုတ်လောက်ဘူး ... သားရဲလူသားတွေက မိစ္ဆာမျိုးနွယ်ဝင်တွေနဲ့ တူကြတယ်ကွ ...သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ သားရဲလူသားမဟူတ်တာ သေချာတယ် ....."
ပထမလူနှင့် တစ်ဝိုင်းထဲထိုင်နေသော လူကရှင်းပြလိုက်သည် ။ ရှောင်လုံကတော့ မှတ်ချက်စကားတွေကို နားထောင်ရင်း မသိမသာ ပြုံးလိုက်ပြီး ကျောင်းရှုတို့နှင့်အတူ ပြတင်းပေါက်နားမှ စားပွဲတစ်လုံးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။
ရုပ်သေးရုပ်ကြီးနှစ်ရုပ်ကတော့ ရှောင်လုံတို့အနောက်နားတွင်သာ မတ်တပ်ရပ်နေကြသည်။
ခနလောက်ကြာတော့ စားပွဲထိုးလေးတစ်ယောက်က ရှောင်လုံတို့ အနားသို့ မဝင့်မရဲဖြင့် ချဉ်းကပ်လာပြီး
"... သခင်လေးတို့ ဘာများမှာလိုပါသလဲ ..."
"... မင်းတို့ဆီမှာရှိတဲ့ အကောင်းဆုံး ဝိုင်သုံးပုလင်းနဲ့ စားပွဲအပြည့်စားသောက်စရာတွေ ချကွာ ....ဝိုင်သုံးပုလင်းကို အရင်ဆုံးယူလာခဲ့ ...."
".... ဝိုင်တွေအရင်ယူလာရမယ် ..."
စားပွဲထိုးလေးက အနဲငယ် မှင်သက်သွားသည် ။
စားပွဲထိုးလေး၏ အမူအရာကိုမြင်တော့ ရှောင်လုံဘာမှ ပြောမနေတော့ဘဲ သူ့ရဲ့ သိုလှောင်လက်စွပ်သို့ ဖွင့်အြလိုက်သည်။ ရှောင်လုံ၏ သိုလှောင်လက်စွပ်အတွင်းမှ တောင်ပုံရာပုံဖြစ်နေသော ရွှေဒင်္ဂါးများမှ ထွက်ပေါ်လာသည့် အလင်းရောင်တွေက စားပွဲထိုးလေးမျက်လုံးကိုတောင် ကျိမ်းစပ်သွားစေသည် ။ ရှောင်လုံအနေနှင့် ဤ ကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုးကို ခနခန ကြုံတွေ့ခဲ့ပြီးပြီမဟုတ်ပါလား ....။
ရှောင်လုံ သိုဆလှာင်လက်စွပ်အတွင်းမှ ရွှေဒင်္ဂါးတွေကိုမြင်တော့ စားပွဲထိုးလေးက ဒူးညွတ်ကျသွားလုမတတ် တုန်လှုပ်သွားသည် ။
ထိုနောက် သူက ရှောင်လုံအမှာစာကို အမြန်ဆုံး လုပ်ဆောင်ပေးနိုင်ရန်အတွက် အလျင်အမြန်ထွက်ခွာသွားလေသည် ။
သိပ်မကြာခင်မှာပဲ စားပွဲထိုးလေးက ဝိုင်သုံးပုလင်းနှင့်အတူ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသည်။
စားသောက်ဆိုင်၏ အမည်က သူတို့၏ နာမယ်ကြီး ဝိုင်ပုလင်းအမည်ကို ကိုယ်စားပြုထားခြင်းပင် ..။
ရှောင်လုံက ဝိုင်ပုလင်း အဖုံးကိုဖွင့်ကာ ကျောင်းရှုတို့နှစ်ယောက်ကို တစ်ခွက်စီငှဲ့ပေးလိုက်သည် ။ ထိုနောက် သူတို့သုံးယောက်က ဝိုင်တွေကို တစ်ကျိုက်ထဲ မော့ချလိုက်သည်။
ထိုအခါ နက်ရှိုင်းသော မီးခိုးအရသာ အနဲငယ်ပါဝင်နေသော ဝိုင်တွေက သူတို့လည်ချောင်းအတွင်းသို့ စူးရှစွာတိုးဝင်လာလေသည်။ သူအရသာက အနဲငယ် စပ်သော်လည်း ဝမ်းဗိုက်အတွင်းသို့ ရောက်လာသောအခါ ရေပြင်ပေါ်မှ လှေလေး တစ်စီးနှယ် ငြိမ့်ငြိမ့်လေး စီးဆင်းသွားသည်။
ထိုကြောင့် ရှောင်လုံတို့စိတ်ထဲတွင် တစ်ခွက်သောက်ပြီးသည်နှင့် နောက်တစ်ခွက်ကို ဆက်ပြီးသောက်ချင်စိတ် ဖြစ်ပေါ်လာလေသည် ။
".... အား .....မဆိုးဘူးပဲ ...."
ရှောင်လုံက ဗုဒ္ဓအိမ်တော် ဝိုင်ကို ချီးကျူးလိုက်သည် ။ ဗုဒ္ဓအိမ်တော် ဝိုင်က  တောက်ပသောနေမင်းမြို့မှ မူလ ဝိုင်နှင့် မယှဉ်နိုင်သော်လည်း ကောင်းမွန်သော ဝိုင်တစ်ခု ဖြစ်လေသည်။
ကျောင်းရှု နှင့် ကျန်းဖူတို့ကလည်း ရှောင်လုံစကားအပေါ် ခေါင်းညိတ်ရင်း ထောက်ခံလိုက်ကြသည် ။ သူတို့ သုံးယောက် စကားတပြောပြောဖြင့် သောက်သုံးနေကြစဉ် ဆိုင်အတွင်းသို့ ဗိုက်ပူပူဖြင့် လူကြီးက နောက်လိုက်လေးယောက်နှင့်အတူ ဆိုင်အတွင်းသို့ ဝင်လာသည်။
ထိုလူကြီး၏ ပုံသဏ္ဍာန်ကိုကြည့်ပြီး ရှောင်လုံက ပြုံးစိစိဖြစ်သွားလေသည် ။ ထိုလူကြီးက ပုတီးစေ့လေးလို သေးငယ်နေသော မျက်လုံး ၊ ကြီးမားသော နှာခေါင်း ၊ ပါးစပ်ကျယ်ကျယ် နှင့် မိန်းမတစ်ယောက်လိုမျိုး ပါးလွှာသော မျက်ခုံးတွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည် ။ ထိုအပြင် အဲ့ဒီလူကြီး၏ ဝမ်းဗိုက်ပူပူက ရေစည်ပိုင်းတစ်ခုလောက်ကို ကောင်းကောင်းကြီးသယ်နိုင်လေသည် ။
အဲ့ဒီလူကြီးက ဆိုင်ထဲကိုရောက်တာနဲ့ တစ်နေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ သိုသော်လည်း သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ ဆိုင်တစ်ခုလုံးကို ဖြန့်ကျက်ပြီး အကဲခတ်လိုက်သည် ။ ထိုနောက် ရှောင်လုံအနောက်မှာ ရပ်နေသည့် ဧရာမရုပ်သေးရုပ်ကြီးနှစ်ခုကိုမြင်တော့ ထူးဆန်းသောရတနာပစ္စည်းကိုမြင်တွေ့လိုက်ရသလိုမျိုး သူ၏ ပုတီးစေ့မျက်လုံးလေးတွေက အရောင်လက်သွားလေသည်။
ဖက်တီးကြီးက မတ်တပ်ထရပ်ရင်း ရှောင်လုံတို့ ဝိုင်အနားသို့ ချဉ်းကပ်လာသည် ။  ဖက်တီးကြီး၏ ပုတီးစေ့မျက်လုံးလေးတွေက သူ့အရုပ်နှစ်ရုပ်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေတာမြင်တော့ ရှောင်လုံလည်း ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသည် ။
ဒီဖက်တီးက ငါ့အရုပ်တွေအကြောင်းကို သိနေ လို့များလား....?
လင်းလောင်ရတနာစေတီအတွင်းမှ ရှောင်လုံ ရရှိခဲ့သော ဧရာမရုပ်သေးရုပ်ကြီးတွေက ရှေးခေတ်ဦး ဧရာမ ရွှေရောင်လူသား မျိုးနွယ်စုကနေ ဆင်းသက်လာခြင်းဖြစ်သည် ။ ထိုမျိုးနွယ်စုမှ သေဆုံးသွားသော လူတွေကို ထူးဆန်းသော အတတ်ပညာတစ်ခု အသုံးပြု၍ ရုပ်သေးရုပ်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲထားခြင်း ဖြစ်သည် ။
ယခုခေတ်တွင် လက်တဆုပ်စာလောက်လူတွေကသာ ဧရာမရွေရောင်လူသားမျိုးနွယ်စုအား မှတ်မိကြသည် ။
ကျောင်းရှု နှင်းကျန်းဖူပင်လျှင် ထိုဖက်တီး၏ အပြုအမူကြည့်ပြီး အံသြသွားလေသည် ။
သူတို့ ဇဝေဇဝါဖြစ်ပြီး အံ့သြနေကြစဉ် ဖက်တီးက သူတို့ အရှေ့သို့ ရောက်ရှိလာပြီး
"..... ညီကို ....ဒါက မင်းရဲ့ အစောင့်တွေလားကွ ...?"
သူက ရှောင်လုံအနောက်မှ ဧရာမရုပ်သေးရုပ်ကြီးနှစ်ခုကို လက်ညိုးထိုးရင်း မေးလိုက်သည် ။ ရှောင်လုံက အနဲငယ် အကျပ်ရိုက်သွားသော်လည်း ပြန်ဖြေလိုက်သည့
"..... ဟုတ်တယ် .....ဘာဖြစ်လို့လဲ ....?"
သူက ဖက်တီး၏  မေးခွန်းကို အဓိပ္ပယ်ဖော်လို့ မရသေးပေ ...။
ဖက်တီးက ရယ်ပြလိုက်ပြီး
"..... ဒီလိုပါ .... အကိုက ညီလေးရဲ့ ကိုယ်ရံတော်နှစ်ယောက်ကိုဝယ်ချင်လို့... အဲ့ဒါငါ့ညီများရောင်းချင်မလားလို့ မေးကြည့်တာ .....!"
ဖက်တီးစကားကိုကြားပြီးနောက် ရှောင်လုံတို့လူစုက အနဲငယ် မှင်သက်သွားသည် ။
  ရယ်လိုက်သောအခါ ပျောက်ကွယ်သွားတတ်သော ဖက်တီး၏ မျက်လုံးနှစ်ဖက်ကိုကြည့်ရင်း ရှောင်လုံက တော်တော်လေး သဘောကျသွားသည်။ ထိုနောက် သူက ပြန်မေးလိုက်သည် ။
"..... ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုယ်ရံတော် နှစ်ယောက်ကို ဝယ်ချင်တာ သေချာတယ်နော် ...?."

ပြိုင်ဘက်ကင်းသိုင်း၀ိဉာဥ်(ဟောင်ရှောင်လုံ) Book 1Where stories live. Discover now