O kainatta aranan yaşam pınarıydı. Alparslan ise o pınarın yegane koruyucusu...
Dünya üzerine örümcek ağı gibi yayılmış bir Birlik!
Adının anlamını bedeninde taşıyan Şifa!
Şifaya ilmek ilmek dokunmuş Alparslan!
Sadakatin, sınırsız itaatin, aşkın, tu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gecenin bir yarısı pencerenin önünde dikilen iki beden söze nereden başlayacaklarını bilemeyerek sadece duruyorlardı. Veronica biliyordu Duhan buraya bu şekilde geldiyse önemli bir nedeni olmalıydı, onunla göz göze gelmemeye çalışıyorsa duyacaklarından da hiç hoşlanmayacaktı. Daha ne kadar böyle sessiz dışarıyı izleyeceklerini merak etmeye başlamıştı.
Sessizlik aralarında çatırdayan elektrik olarak tenlerini karıncalandırıyordu. Bir anda çıkış kapısının hızla açıldığını, verandanın oraya hızla koşan kızı ve savrulan saçlarını gördüler.
Duhan paniklemişti ama Veronica oldukça sakin karşıladı bu durumu. Alışmıştı bu hallerine.
"Ne olur? Neden çıktı dışarı?"
"Kabusları çok arttı. Aslında kabus da değil gördükleri ama onu ürkütmeye yetiyor."
Veronica altın parçacıklar saklı gözlerini camdan ayırıp Duhan'a çevirdi.
"Yirmi şubattan beri böyle. Kabuslar çok arttı, sistemi ilaçları kabul etmiyor bu yüzden uyku da yok oldu neredeyse. Ensesi henüz iyileşmedi, bileşenin etkisi bu sefer daha uzun sürdü sanki. İyileşmesine izin vermeyen o her ne haltsa bulmamız lazım. Gerçi senin de bana haber vermeden gelmen çok tuhaf değil mi?"
Duhan çatık kaşlarıyla Veronica'nın söylediklerini düşündü. Yarası kapanmalıydı ama yarası kapanmayan bir başkasının da olması, aklındakilerin kesinliğine kanıt gibiydi. Veronica adamın konuşmasını beklemeden devam etti. Hiç olmadığı kadar endişeliydi.
"Geçen gün bir kabusundan bahsetti. Anlattıklarını dinledikçe farkettim o, kabus görmüyor! O, geçmişte yaşanılan olayları görüyor Duhan. Nasıl oluyor bilmiyorum ama kendi bile yokken olan olayları görüyor. Ya da öyle sanıyor."
Ne kadar bulaşmadan duramasa da Şifa onun ilacıydı, sırdaşı, yoldaşıydı.Yaşananlar, yaşanacaklar iliklerine kadar ürpertiyordu kadını.
"20 Şubat sonrası yapılan analizler geldi. Beklenilenin çok üstünde dalgalanmalar var. Tüm ekip aynı fikirde görünüyor. Kilidin kırılacağına eminler."
Veronica kaşlarını çattı. Tam olarak bahsedilen şeyden emin olamadı.
"Henüz erken. Yirmi beş yaş demiştiniz. Daha iki yıl olması lazım."
Duhan iki yana salladı başını. Şifa şu ana kadar verilen on sekiz bileşenden altısında beklenilenden çok daha farklı analizler çıkarmalarına neden olmuştu. Kontrol edemedikleri o şey her neyse Şifanın içinde değişiyordu.
"Planladığımız gibi gitmeyen şeyler var Veronica. EEG sonuçları doktorun bıraktığı raporlarla örtüşmüyor. Üstelik diğer taraftaki oldukça sıkıntı çıkarmaya başladı. Zaptedemiyorum artık."
Veronica kızgınlıkla dudaklarını sıktı.
"Kudurmuş köpek, gönderdiğim video neyine yetmemiş? Ruh hastası manyak! Nasıl böyle takıntılı hâle geldi bu böyle?"
