O kainatta aranan yaşam pınarıydı. Alparslan ise o pınarın yegane koruyucusu...
Dünya üzerine örümcek ağı gibi yayılmış bir Birlik!
Adının anlamını bedeninde taşıyan Şifa!
Şifaya ilmek ilmek dokunmuş Alparslan!
Sadakatin, sınırsız itaatin, aşkın, tu...
Selam ölü ozanlar derneği. Yorum sınırı geçilmemiş ama ben dayanamadım. Dünya hassas kalpler için hiç çekilşr değil gerçekten.
Keyifle okuyun. Belki geçilir diye yeni bir sınır bırakıyorum bakalım başarabilecek miyiz????
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çıkan gürültü oldukça sinir bozucuydu. Alparslan hâlâ tek gözünün uyuduğuna emindi . Ama biri kapının ırzına geçmeyede yemin etmiş gibi tekmeliyordu. Kolunun altına kedi gibi sinip uyuyan Şifayı yavaşça kendinden uzaklaştırırken onun da gözlerini açtığını fark etti. Gerçi bu sese uyanmasa bir sıkıntı var demekti ya.
Tam kapıyı açıp gelene eşsiz küfür haznesinden, en nadide parçaları sıralayacakken karşısında gördükleriyle öylece kalakaldı. Veronica kendine büyük bir dehşetle bakıyordu. Hakan ve Şahin piç bir sırıtışla izlerken, Barbaros geçerken uğramış gibi umursamaz bir yüze sahipti.
Veronica altın parçaları parıl parıl ışıldarken Alparslanın çıplak üstünde gözlerini dolaştırıp duruyordu.
"Tanrım! Duhan hepimizi kesecek. Hepimizin parçaları olmadık mezbahalarda çıkacak."
Alparslan ise tam olarak niye sabahın bu saatinde kızıl bir kafaya bakmak zorunda kaldı çözememişti.
"Yine ne saçmalıyorsun kızıl, hem sabah sabah ne işiniz var burada?"
Veronica sanki tüm suç sabah kapıya dayanmasıymış gibi pişkince ona bakan adama en öfkeli bakışlarını fırlattı.
"Utanmaz rezil, nerede Şifa? Küçücük kızımı azgın fantezilerine alet et diye büyütmedim ben! Şifaaaa..."
Kendi kendine çığlık atarak konuşan kadına, afyonu bile patlamayan Alparslan öylece bakıyordu. Ne saçmaladığını sorsa pişman olur muydu acaba? Hışımla içeri dalan kadınla diğerleride suite girdi.
Sonra karşısında öylece şaşkınca kendine bakan Şifayla odanın ortasında duraksadı.
Saçı başı dağılmış, kocaman gözlerle gelenlere bakan Şifa da oldukça şaşkındı. Yanılmıyorsa Veronica hayvan pazarından at bakan bir çiftçi gibi sağını solunu yoklayıp, gücünü ölçüyordu.
"Ne yaptın benim sırtlanıma? Şifa kelebeğim doğru söyle, bu kara aygır oranı buranı ellemedi değil mi çiçeğim?"
Şifa kafası karışmış bir halde Veronicaya bakıp, bilinçsizce kafasını kaşıdı. Sonra ardında ona öylece bakan diğerlerini fark ettiğinde durgun yeşilleri yavaş yavaş çatırdamaya başladı. Özellikle veronicanın ona en son söylediği sözler, yüzünün alev gibi yanmasına neden olmuştu.
"Allah aşkına yine ne saçmalıyorsun Veronica? Beynimde filler tepişiyor zaten sabah sabah! Ne bağırıp duruyorsun?"
Veronica hâlâ sağına soluna bakıp aynı anda odayı da gözleriyle tavaf ediyordu.
