42. Bölüm [²]
" Mutsuz son"★
" Ben bütün acıları sırtlamış bir enkaz yığınıydım..."
-Burcu Özkaya
★
Güneş: Denizzz
Güneş: Nerdesinnn
12:34
Güneş: Heyooo
Güneş: Gelsenee
12:57
Güneş: Neredesin yaa
Güneş: Yaa şimdi aklıma geldi
Güneş: Sen savaşa gitmiştin dimi?:((
★
Güneş: Yasinnn
Güneş: Bari sen yaz çok sıkılıyorummm
Güneş: Aa sende savaşa gittin dimi?
★
Denizin savaşa gitmesinden tamı tamına 1 hafta geçmişti. Ve hala cevap vermemişti. Nedensizce içimde kötü bir endişe vardı. Her gün haberlerde şehitleri gösteriyordular. Amma hiç biri Deniz değildi. Zaten Deniz olmasını da istemezdim.
Düşüne düşüne çantamı toparlayıp evden çıktım. Okula doğru gitmeye başladım. Okula girdiğimde çantamı bir sıranın üstüne koyup oturdum.
"Güneş noldu?" Dedi Burcu. "Hiç bir şey" Dedim. "E o zaman neden suratın 5 karış asılmış?" Dedi yeniden Burcu. "Deniz savaşa gitti. Bir şey olur diye korkuyorum" Dedim. "Yaa canım o yüzden mi böylesin. Onun işi bu zaten. Alışman lazım" dedi Asya gibi Burcu. Aynısını Asya da demişti. Biliyorum işi bu ama yine de korkuyorum.
Edaya baktığım da ise gözleri benim üstümdeydi. Yorgun bakıyordu. Tam ağzını açmıştı bir şey söyleyecekti ki, sözünü kestim; "Eda cidden hiç havamda değilim. Sonra kavga ederiz" dedim. Bunu dememle üzgünce önüne döndü.
Burcu sırasına doğru gidiyordu ki, Burak ona çelmek attı. Burcu düşecekken Yağız onu tuttu. "Lan ne yapıyorsun sen?" Dedi Yağız üstüne doğru giderek. "Noldu zoruna mı gitti" dedi Burak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
152 GÜN || YARI TEXTİNG ||
HumorDeli dolu bir kız sevgilisine yazmak yerine yanlışlıkla yanlış bir numaraya yazarsa ne olur?... Oysaki sadece sevgilisine yazmak istemişti. Nereden bile bilirdi ki, yalanlarla dolu hayatında ki, doğruları bulmaya çalışacağını... ★ BU BENİM İLK KİTAB...