Abimin bakışlarını üzerimde hissetsem de cevap vermeden Egenin kaldığı odaya ilerledim.İçeriye girdiğimde Ege gözlerini açmış etrafa bakıyordu.Yanına gittiğime gözleri bana döndü.Beni incelerken gülümsemeye zorladım kendimi.
"Dakika bir gol bir hemşire hanım yine başlamışız sahte gülücüklere sen niye bu kadar kötü duruyorsun.Ne kaçırdım ben."
"Boşver şimdi sen beni asıl sen nasılsın ağrın var mı? "
"Ağrım yok iyiyim ben ama sen iyi değilsin.Bana anlatabilirsin Ayçiçeği."
Biliyorum anlatsam anlardı beni.Ama ben kendimi anlatacak güçlükte bulamıyordum.
"Eğer düşersem tutar mısın beni ? Sevginle iyileştirir misin ? Ben çok yoruldum Ege bu kadarı fazla bundan fazlası olamaz dediğim an acımın üstüne acı yüklenmesinden yoruldum.Kalbimin içinde bir volkan var sanki.Beni yakıyor kül ediyor.O küller tekrar alevlenip tekrar yakıyor beni.Bu döndü hiç bitmiyor ben bitsin istiyorum Ege."
Ege elleriyle elimi tuttu.Ellerimdeki sargıları görünce sanki acı çekiyormuş gibi yüzünü buruşturdu.Ardından uzun birer öpücük bıraktı ellerime.
"Düşersen kaldırım ağlarsan destek olurum.Yorulursan dinleyeceğin dayanağın olurum.Sen ne istersen ben o olurum Ayçiçeğim.Yaşayamadığın çocukluğun çocuk yanın olurum.Birlikte sararır yaralarımızı birlikte geliriz acılarımız üstesinden.Sen yeter ki iste Ayçiçeğim."
Gözlerindeki anlamlı bakış sözlerinin altında yatan anlamlar kalbimin ritmini değiştirirken en az benim kadar yaralı olan adama baktım.Ellerim ellerinden ayrılıp yüzünü buldu.Yüzünü severken gözlerinde beliren parıltılar kalbimde bir yerde ufakta olsa bir umudun yeşermesine sebep oluyordu.
Ege yüzündeki elimi eliyle tutup avuç içimden öptü.
"Biz bize okunmamış masalları kendimiz yazalım kendimiz yaşayalım.Benimle bir masal yazmaya var mısın Ayçiçeği ? "
Kalbim sanki göğüsümü delecekmiş gibi atıyordu.
"Varım Üsteğmen seninle yeni bir masal yazmaya da yaşamaya da varım.Ama bizim masalımız mutlu sonla bitsin olur mu ? "
"Sen istersin de olmaz mı Ayçiçeğim.Hadi sarıl da bir nefes alayım kollarında."
Yaralarına dikkat ederek nazikçe sarıldım.Saçlarımda hissettiğim nefesiyle saçlarımı kokladığını anladım.Huzurlu halimizi içeriye giren abim bozmuştu.Sanki boğazına birşey kaçmış ta nefes alamıyorum gibi öksürüyordu.Egeden ayrılıp abime baktım.
Akın:Bu ne yakınlık abicim hasta bu adam bırakta yatıp dinlensin.Hem sen hemşire değil misin benden daha iyi bilmen lazım bunları.
Abimin sözleriyle suçlulukla Egeye baktım.
"Özür dilerim Ege biran aklımdan çıkmış.Sen neden hatırlatmadın ki ? "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumun Şifası
ChickLitAçıklama !! Asker kurgusu olarak yazdığım ilk kurgudur.İlk başları klişe olsa da ilerleyen bölümlerinde aslında öyle olmadığını fark etmenizi sağlayacak bir kurgu. Ve şunda belirtmek istiyorum kitabımda daha çok ruhları yaralı olan insanların bir...
