Bölüme yorum yapıp oy verirseniz çok mutlu olurum.
Bu arada beni kırmayıp fikirlerini beyan eden tatlı okuyucuma sevgilerimi gönderiyorum.Benim için çoook değerlisiniz.
💞💞💞💞💞
Yanımdaki pislikle tam 16 saat yol gelmiştim.Aklım Egemdeyken Kağanın pis bakışlarından bedenimi korumak istercesine üstümdeki cekete sığınmıştım.Abimler ne halde bilmeden bir yola çıkmıştım.
"Ne oldu bebeğim neyin var ? "
"Rica ediyorum konuşma her bir kelimen midemi daha fazla bulandırıyor.Seninle aynı ortamda nefes almak bile beni tiksindiriyor sus bu yüzden."
Arabanın ani fren yapmasıyla ileriye doğru savruldum.Anlım torpidoya çarparken Kağan kolumdan tutup beni kendine çekti.Elimle itmeye çalıştıkça yüzünü yüzüme daha çok yaklaştırıyordu.
"Onda bulup ta bende bulamadığın ne var lan söyle hadi neyim eksik benim ne veremedim sana ? "
"Medeniyet,hoşgörü,saygı ve en çokta aşk kalbim onun için delice atarken seni gördüğünde atmayı bırakıyor. Egem bana nefes olurken sen beni nefessiz bırakıyorsun.Ben onunla yaşadığımı hissediyorum.Ruhum yeniden canlanıyor senin yanında ise ölüyor her geçen dakika ruhumu çürütüyorsun.Ben seni sevmiyorum Kağan , sende beni sevmiyorsun aslında seni red etmemi kabullenemiyorsun sadece düşününce anlarsın seven insanın gözü sevdiğinden başkasını görmez bırak ona zarar vermeyi zarar görmesin diye üzerine titrer ve en önemlisi sevdiği onu sevmiyorsa sevdiğinin mutluluğu için önünden çekililmesini bilir."
Sözlerimi dinlese de anlamamış olacak ki dudaklarını dudaklarıma yaklaştırdığında tüm gücümle itip arabadan indim.Bir saat kalmıştı İstanbula bu durumdan nasıl kurtulacağımı bilmiyordum.Yanıma gelen Kağan kolumdan sertçe tuttu.
"Benim olmazsan kimsenin olmazsın Ayperi aklına sok bunu ya benimsin yada kara toprağın.Şimdi bin arabaya daha fazla deli etme beni yoksa hiç istemediğimiz şeyler yaşanacak."
Ona nefretle bakıp indiğim arabaya geri bindim.Camı ful açıp başımı dışarıya çıkardım.Nefes almak istiyordum soluğum kesiliyordu.Mutlu olmak istedikçe dibe batıyordum.Ben sadece huzurlu bir hayat istiyordum çok birşey değil ki ?
Aradan geçen cehhenemden hallice saatle sonunda İstanbula giriş yapmıştık.Bünyem uykusuzluk ve açlıktan zorlanırken babamın evine gelmiştik.Arabadan inerken dönen başımı umursamamaya çalışarak ilerledim.Kapı da beliren babamın gözlerinde gördüğüm mutluluk imaresi bir darbe daha vurdu hayatıma benim ne kadar berbat bir halde olduğumu görse de umursamadan Kağana teşekkür edip içeriye geçmemi söyledi.Kağan işleri olduğunu söyleyip defolup gitmişti.İnşallah gidişi olur dönüşü olmaz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumun Şifası
ChickLitAçıklama !! Asker kurgusu olarak yazdığım ilk kurgudur.İlk başları klişe olsa da ilerleyen bölümlerinde aslında öyle olmadığını fark etmenizi sağlayacak bir kurgu. Ve şunda belirtmek istiyorum kitabımda daha çok ruhları yaralı olan insanların bir...
