Ruhumun Şifası

25.Bölüm

İyi okumalar ...

Sanki Akın abiyle hiç konuşmamış gibi mutfağa geçtik.Ayperi ile Ece kendi arasında sohbet ederek kahvaltı yapıyorlardı.Bir müddet kapı kenarında izledikten sonra yanlarına ilerledik.Akın abi Ecenin yanına oturunca bende Ayperinin yanına oturdum.Leyla hanım Akın abi ve bana da çay doldurmuştu.Çayıma şeker atıp karıştırırken bir yandan da iki gün sonrasını düşünüyordum.Süresiz görev arkada bıraktığım yaralı bir yar sonu nasıl ne şekil biter bilmediğim bir yol.

Allahım sen bu imtihandan da şükür ederek geçmeyi nasip eyle.Kaşığı bardaktan çıkartıp masaya bıraktım.Çayı içerken Akın abi sıkıntılı bir nefes alıp annesine baktı.Belli ki söyleyecekti.

Akın:Anne biz iki gün sonra göreve gideceğiz.Uzun bir süre burada olamayacağız.Kızlarla birbirinize emanetsiniz.

Ayperinin bakışları anında beni buldu.Gözlerinde gördüğüm acı ile bakışlarımı kaçırdım.Çay bardağındaki yarım kalan sıcak çay birden başıma diktim.Sıcak su yemek borumu yakarak mideme ulaşırken içim yanıyordu.Ama çaydan değil Ayperinin bakışlarından.Ayperi benim konuşma yapmayacağımı anlayınca abisine döndü.

"Bu süre ne kadar bir süre? "

Sesi titremesin diye özen gösteriyordu.Ama ben onun sesinin her tonunu ezbere biliyordum.Akın abinin gözleri benimle buluştu ne diyeceğim diye bakıyordu.Yalan söyleyemezdi bir tarih veremezdi.

"6 ay da sürebilir 2 yılda.Süresi belirsiz durama göre değişebilir."

"Yani yanımda olamayacaksınız.Bana ümit verip tek başıma bırakacaksınız.Yine tek savaşacağım."

Gözleri dolan Ayperim masadan kalkıp odasına doğru ilerledi.Kalkıp arkasından gidecekken Akın abi kolumu tuttu.

Akın :Biraz yanlız kalması gerek aslanım.Sebebini anladığında bize hak verecektir.

Sinirle burun kemiğimi sıktım.Bir geldi mi peşpeşe geliyordu.Ecenin sözleri odada bomba etkisi yaratmıştı.Sanki duvarlar yıkılmış o enkazın altında kalmıştık.

Ece :O size anlıyor zaten hak ta veriyor.Ama siz onu anlamıyorsunuz.Onun sitemi size değil ki hayata.Bu yaşına kadar yanlız büyümek zorunda kaldı ablam.Bir babannem vardı onu seven destek olan o da gidince iyice yanlız kalmış gibi hissetti kendini.Hatta babaannemle olan evden anılarından kaçmak için buraya geldi.Sonra siz girmişsiniz hayatına.Abim Ege abi ve demir timi ablam size çok değer veriyor sizi de kaybetmekten tekrar yalnızlığa mahkum kalmaktan korkuyor aslında.

Ayrıca size gerçekten ihtiyacı var.Ablam anılarını unutuyor yavaş yavaş sizi unutmamak için hergün görmek konuşmak istiyor.Siz şimdi gittiğinizde sanki sizle birlikte anılarınız da gider diye düşünüyor.Belki sizsizlikten değilde sizi unutmaktan korkuyordur.

Şuan bir çocuk gibi oturup hıçkırarak ağlamak istiyordum.Bunları bana hiç yansıtmamıştı.Son zamanlarda daha fazla fotoğraf çekiliyorduk.Hatta bunları çıkartıp yapıştırdığı defter vardı.Anı defteri diyordu ona o günün fotoğrafını yapıştırıp altına ne yaptığımızda ilgili bir kaç cümle yazıyordu.

Ben nasıl bu kadar kör olmuştum sevdiğime.Sandalyeden kalkıp Ayperinin odasında gittim.Kapıya vurmadan önce duyduğum hıçkırık sesi ile bedenim buz kesti adeta.Kendimi toparlayıp kapıya vurdum.