Uni
အိပ်ခန်းကြီး၏ မီးရောင်မိန်မိန်အောက်မှာ အိပ်ပျော်နေသူက စောင်တွေထဲမှာ လုံးထွေးနှစ်မြုပ်နေသည်...အနီးကပ်ကြည့်လိုက်တော့ ဝိုင်တန်ခိုးနဲ့ ပါးပြင်တွေ ပင်မကပဲ နှုတ်ခမ်းလေး တွေပါနီရဲနေတာမြင်ရမည်...
အိပ်ယာဝင်လျှင် ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီးမှ အိပ်တတ်သူက ခုတော့ အဝတ်လဲရကောင်းမှန်း သိဟန်မတူ....
နက်စွေးတွေတဲ့ ဆံနွယ်ပျော့ပျော့တွေကအစ ကပိုကရို မို့ ကလေးတစ်ယောက် လို စိတ်ချလက်ချ အိပ်ပျော်သွားတာ သေချာ၏...
ခြုံထားတဲ့ ပိုးစောင်ကိုဆွဲဖယ်လိုက်တော့ ပုဇွန် ထုပ်လေးလို ခပ်ကွေးကွေးအိပ်နေသူက အူယားစရာ...ခြေခြင်းဝတ်ကို အသာဆွဲ ယူလိုက်တော့ လက်ရာထင်ကျန်ခဲ့လောက်အောင် နုဖတ်နေသေးတာ...ခြေချောင်းရှည်ရှည်ရဲ့ ထိပ်လေးတွေပင် သွေးခြေဥဥမတတ် နုထွေးနေခဲ့သည်....
ဒါလား..တောထဲ တောင်ထဲ အလုပ်လုပ်တဲ့လူ...နီရဲရဲ ဝတ်စုံနဲ့ ထိုလူကို ကြည့်နေရင်းက လိုချင်မှု့ကို ထိန်းမရတော့..သိတဲ့အတိုင်း ကိုယ့်အကောင်က ထိုလူ့မြင်မှ အလုပ်လုပ်တာ...ဟစိလေးဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းအိအိကို ဆွဲငုံလိုက်မိသည်...ကျေနပ်မှု့တို့က အတိုင်းအဆမရှိ....တစ်လွှာချင်း ..တစ်လွှာချင်း နမ်းရှိုက်နေရပေမဲ့ အားမရတော့.. အောက်နှုပ်ခမ်းသားလေးကို အားနဲ့ ကိုက်ဖောက်လိုက်တော့..အ့..ခနဲအသံထွက်လို့ လူးလွန့်လာခဲ့ပြီ...
" အင်း...အင့်..မောင်..အ့..ပြွတ်.."
" ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်.. ငြိမ်ငြမ်နေ...မောင် ခင်ဗျားကို စိတ်ဆိုးနေတယ်.."
" အင့်..."
စိတ်ဆိုးနေတယ်လဲ ဆိုရော..နှုတ်ခမ်းကို အင့်ခနဲ ထော်ပေးပြန်သည်...သဘောက ဆက်နမ်းပါပေါ့...ဘယ်ရမလဲ ဒါမျိုးက ဝမ်ရိပေါ် တို့အကြိုက်...
" ဒီတစ်ညလုံး ခင်ဗျား ကိုမောင်လိုချင်တယ်..ရနိုင်မလား.."
" အင်း..ယူ.."
" မောင့်ကို ချစ်လား.."
" ချစ်တယ်.. "
" ပြန်ပြော.."
" ချစ်တယ်... မောင့်ကိုချစ်တယ်.."
" မောင်က ပိုချစ်တာ အဲဒါကို သိထား.."
YOU ARE READING
ထိမ်းမြှားခြင်း ပြီးဆုံးသည့်နောက်
Fanfictionပထမဆုံးအကြိမ် စွဲလမ်းမိတဲ့ သက်ရှိဝိညာဥ်က မင်းဖြစ်နေလို့ တော်ပါသေးရဲ့..
