Uni
အချိန်အားဖြင့် မနက်လေးနာရီ... မတရားပူနေတဲ့ ဗိုက်ကြောင့် မနာခင်ကတည်းက ဆေးရုံမှာ နေဖို့ ဖြစ်လာသည်...
သတ်မှတ်ရက်ထက် စောပြီးခွဲမွေးသင့်တယ်လို့ အကြံပေးလာတာမို့ ခွဲရန်ဖြစ်လာခဲ့သည်...
သုံးနာရီလောက် ကြာမြင့်မယ်လို့ ဆိုပေမဲ့..လေးနာရီ ထိုးသည့်တိုင် ပြန်ထွက်မလာသည်မို့ စိတ်ကပူလာပြီ...
ခွဲခန်းရှေ့မှာ လည်တစ်ဆန့်ဆန့် ဖြစိနေသည်မှာလဲ ကြာပြီ...
" မြေး ရှောင်းက အဆင်ပြေမှာပါ.. စိတ်မပူပါနဲ့.. "
" အချိန်က လွန်နေပြီ ဖိုးဝမ်..ကျွန်တော့်စိတ်တွေ ပူလာပြီ.."
" ပါရဂူ တွေကိုယ်တိုင် မွေးပေးနေတာပဲ..အဆင်ပြေမှာပါ...ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်စမ်းကွာ..မျက်စိနောက်တယ်.."
" ဖိုးဝမ်ကဗျာ...မပူပဲမှ မနေနိုင်တာ..ပြောသွားတာ သုံးနာရီ..ခုလေးနာရီခွဲနေပြီ ဗျ..ပူတာပေါ့.. "
" သိတယ်လေကွာ..ငါနားလည်ပါတယ်.. "
" နားလည်ရင်.. မပြောနဲ့ဗျာ.."
" မပြောဘူးကွာ... "
စိတ်ကပူလို့ ထိုင်ရမလို ထရမလိုဖြသ်နေရတာ မျောက်မီးခဲ က်ိုင်မိသလို...တစ်ခုခု များဖြစ်ခဲ့ရင် ဆိုတဲ့အတွေးဝင်လာရင် ရူးတောင် ရူးချင်သွားတာ...ဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ ဖိုးဝမ်နဲ့ကိုလဲ အားမနာနိုင်...တောင်လျှောက် မြောက်လျှောက်နဲ့...ဒယ်ဒီတို့ လင်မယားကပါရှိနေတာ..
" အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ သားဝမ်.."
" မား.."
" ဟုတ်တယ် သား..ဘယ်လိုလဲ မွေးပြီလား.."
" မထွက်လာသေးဘူး..စိတ်ကပူနေပြီ.."
" စိတ်အေးအေးထား ပါကွယ်...အားကဖန့်လေးက ကြံ့ခိုင်ပါတယ်.."
" တစ်ခုခု ဖြစ်သွားရင်.."
" မပြောကောင်းတာကွယ်.."
အချိန်မီ ရောက်လာတဲ့ ယောက္ခမ ကြောင့် အားရှိသွားရသလိုတော့ရှိသား...ယောက္ခထီးရော ယောက်ဖပါ လာကြတာဖြစ်သည်...
အားလုံးက တော့ စိတ်ပူခြင်းတွေနဲ့...
YOU ARE READING
ထိမ်းမြှားခြင်း ပြီးဆုံးသည့်နောက်
Fanfictionပထမဆုံးအကြိမ် စွဲလမ်းမိတဲ့ သက်ရှိဝိညာဥ်က မင်းဖြစ်နေလို့ တော်ပါသေးရဲ့..
