Schaduw brenger | Deel 4

Hoofdstuk 3 - Terug naar de start

Kim was bang. Melody zag het aan alles. De manier waarop het meisje onrustig om zich heen keek, hoe ze mee tikte met de muziek en oogcontact vermeed. Melody wilde haar vertellen dat ze net zo gespannen was, maar ze wist niet hoe. Zij was nu de volwassene. Degene die zou moeten beloven dat het wel goed kwam.

'We zijn er bijna,' zei ze zacht. 'Ben je al klaar om naar binnen te gaan, of moeten we het even uitstellen?'

'Kan dat?'

'Alles kan.' Melody schonk haar een glimlach. 'Hoe lang is het geleden dat je een milkshake hebt gehad?'

'Te lang,' Kim glimlachte.

Melody stuurde de auto richting de afslag en reed de parkeerplaats van een wegrestaurant op. Ze had geen idee of dit mocht, maar niemand had haar regels gegeven. Als ze bij haar eigen intake tijd hadden gehad om taart te eten, zou zij ook de tijd nemen om een milkshake met Kim te halen. Het was het minste wat ze kon doen.

Ze haalde haar sleutels uit het contact en opende de deur. Naar haar zag ze Kim breed lachen. Het meisje sprong bijna naar buiten. Met grote ogen keek ze om zich heen. 'Het is al zo lang geleden sinds ik buiten ben geweest.'

'Wen er maar vast aan, het gaat nog veel vaker gebeuren.' Melody duwde de klapdeur open. 'Zodra je je gave genoeg onder controle hebt, mag je vrij naar buiten en kun je in de vakantie zelfs terug naar huis.'

'Echt?'

'Ja en jij bent al een heel eind de juiste richting op.' Melody liep naar de bestelzuil. Er waren amper anderen in het kleine restaurant. Blijkbaar vonden weinig mensen patat en hamburgers een geschikte lunch.

'Ik hoop het.' Kim keek naar de producten.

'Kies maar wat lekkers uit. Zullen we een menu doen? Ik heb wel zin in wat.'
'Lekker.' Kim bestelde een klein menu en Melody volgde haar voorbeeld. Samen liepen ze naar een tafeltje bij het raam.

'Ik kan niet geloven dat jij hier bent,' zei Kim zacht. 'Iedereen zei dat je gearresteerd was, maar dat was dus nep?'

Melody knikte. 'Het was de enige logische manier om me daar weg te krijgen.' Waarschijnlijk ook de beste manier om ervoor te zorgen dat ze niet kon vechten. Alleen dat was een gesprek wat ze niet met Kim wilde hebben. 'Er zijn heel veel dingen gebeurd, maar ik mag er niet veel over zeggen.'

'Mysterieus.' Kim grinnikte. 'En ik maar denken dat je zoals mij was.'

'Dat ben ik ook,' Melody schonk haar een glimlach. 'Het verhaal over mijn vlucht en wat er met Louis is gebeurd is echt. Alleen had ik op dat moment al genoeg controle. Hij was een slechte man en het was hem of ik.'

'Je hebt hem...' Kim slikte de rest van de woorden in.

Melody knikte zacht. 'En geloof me, ik heb er voor betaald. Maar het is een lang verhaal en jij hebt er weinig aan om het te kennen.'

'Hoe kom je in zo'n situatie terecht?' vroeg Kim door.

Melody keek haar aarzelend aan. Moest ze vertellen dat het iedereen had kunnen overkomen? Kon ze zeggen dat haar gave per ongeluk de aandacht van de verkeerde personen had aangetrokken?

Gelukkig werd ze gered door een medewerker die een dienblad op hun tafeltje zette.
Melody bedankte de jongen en nam snel een paar happen. Kim volgde haar voorbeeld en stelde geen vragen meer. Nadat ze hun eten op hadden, liepen ze in stilte terug naar de auto. Bij het portier bleef Kim staan.

'Is er wat?' Melody keek haar aan.

Ze schudde haar hoofd.

'Het is niet erg om bang te zijn.' Melody ging achter het stuur zitten en draaide haar richting uit.