Schaduw brenger | Deel 4

Hoofdstuk 20 - Het spel is uit

'Is dit alles wat jullie hebben?' vroeg Alana toen de audio-opname eindigde. Haar bruine ogen dwaalden over de papieren die op tafel lagen.

'Ja, waarschijnlijk kunnen we met wat tijd veel meer verzamelen, maar gezien de mails lijkt het me beter om actie te ondernemen,' legde Tristia uit.

'Ik snap jullie punt, maar Van Hulzen is een gerespecteerd en vooraanstaand man. Als we er naast zitten hebben we een groot probleem.'

'We zitten er niet naast,' zei Melody vastbesloten. Ze ging zich niet laten tegenhouden door haar baas. Niet nu ze zo dichtbij was. Dit moest eindigen, dat begreep zij toch ook wel?

'Melody, met al het respect, maar ik heb geen manier om dat te weten. Ik kan het bewijs dat jij hebt verzameld voor deze zaak sowieso wel aan de kant schuiven, sinds wat jij en je vrienden van de week hebben uitgehaald.'

Melody voelde de kleur uit haar gezicht wegtrekken. De ruimte voelde opeens een stuk krapper. Hoe waren ze daar achter gekomen? Dit kon niet? Ze had het over iets anders.

Raul keek haar aan, zijn mond zakte een stukje open. Hij herstelde zichzelf snel en klemde zijn kaken op elkaar.

Tristia volgde zijn blik. 'Melody, is er iets wat je ons moet vertellen?'

'I-ik heb die foto's niet genomen.'

'Nee, maar je was wel bij het plan betrokken.' Alana keek haar strak aan. 'Waarom blijf je dit op eigen houtje doen? Je weet toch dat we hier voor je zijn?'

'I-ik...' Had het nog zin om te ontkennen? Voorzichtig gleed haar blik naar haar serieus kijkende collega's. Haar stilte had hun vragen al beantwoord. Ze slikte. Dit was inderdaad het moment waarop haar leven zou veranderen, maar niet op de manier die ze in gedachten had. 'Het spijt me.'

'Ik neem je niks kwalijk. We hadden je nooit aan deze zaak moeten laten werken,' zei Alana kalm. Ze klonk niet boos. 'Maar je moet goed begrijpen hoeveel problemen dit gedrag kan veroorzaken. Je bent erg roekeloos geweest.'

'Ik weet het.'

'Maar het werkte wel,' zei Raul zacht. Er stond een kleine twinkeling in zijn ogen. 'Die mailtjes naar het nieuws sturen was dom, maar we hebben nu meer informatie dan we de afgelopen twee jaar hebben gehad. Mensen praten, mensen zijn bereid om hun verhaal te doen.'

'Daar ben ik heel dankbaar voor, maar ik moet straks gaan uitleggen waarom we hem arresteren. Ik kan niet vertellen dat een van onze medewerkers zijn eigen weg in is geslagen en met vreemde methoden bewijs heeft verzameld.'

'Je mag het onder mijn naam zetten,' zei Raul direct. 'Ik heb beloofd een oogje in het zeil te houden.'

Tristia wisselde een blik met Alana. 'Ik stel voor dat we Raul het onderzoek af laten maken. We hoeven dit bewijs niet weg te gooien.'

Alana knikte langzaam. 'Dat lijkt me een goed idee. Maar zelfs dan is dit niet genoeg.'

Er vormde een brok in Melody's keel. 'Wat heb je nog meer nodig?'

'Niets waar jij je mee bezig gaat houden,' zei Tristia voordat Alana kon antwoorden. 'Jij gaat voorlopig alleen nog bezig met beveiligingstaken, tot je hebt bewezen dat je te vertrouwen bent. Dit kan echt niet en dat weet je heel goed.'

Alana knikte instemmend. 'Zie dit als een belangrijke les Melody. Je bent goed in je werk en ik wil je niet weg sturen, maar dit gaat een grens over. Wij kennen je verhaal, maar niet iedereen gaat je zulke dingen vergeven.'

'Ik weet het, het zal niet nogmaals gebeuren.'

'Dat hoop ik. Nou, kun je ons wat werk besparen en vertellen wie er betrokken waren. Dominique, jij en?'