Schaduw brenger | Deel 4

Hoofdstuk 7 - De entree van Summers en Hauxwell

Melody hield haar adem in toen ze de feestzaal in liepen. De grote ruimte was gevuld met kleine ronde tafeltjes waar enorme vazen nepbloemen op stonden. Op veel van de stoelen zaten mensen in pakken en jurken. Sommigen waren in gesprek, terwijl anderen van een afstand observeerden of naar de decoraties die aan het plafond hingen staarden. Grote grijze doeken verzamelden zich rond een kandelaar in het midden van de zaal.

De omvang van de ruimte was duizelingwekkend. Ze had geen idee waar ze heen moest lopen of wie ze aan moest spreken. Melody kon niet eens zien of er mensen waren die ze kende. Dus klemde ze zich stevig vast aan Dominique's arm.

Haar vriendin liep door het midden van de ruimte alsof dit gebouw haar eigendom was. Met haar vaste glimlach keek ze de zaal rond. 'Ik dacht dat ze de restauraties voor deze plek niet konden betalen, blijkbaar valt dat wel wat mee.'

Melody grinnikte zacht. 'Er is altijd budget om mensen te imponeren.'

'Ze zouden eens moeten leren dat vrienden niet te koop zijn.' Dominique marcheerde naar een van de tafeltjes toen Melody de brede rug van Jacob zag.

'Laten we daar heen gaan,' fluisterde ze. Ze wees zijn richting uit.

Direct liep Dominique naar de tafel toe en schoof twee stoelen achteruit. 'Goedenavond.' Ze ging zitten en knikte naar Melody.

Melody plofte neer op de stoel naast haar. 'Hallo.'

Jacob keek hen aan. Er verscheen een grote lach op zijn gezicht. 'Moet ik vragen wat jullie hier doen?'

'Melody had een persoonlijke uitnodiging van Van Hulzen,' zei Dominique. 'Het zou onbeleefd zijn om niet te komen.'

Melody knikte zacht en keek naar de andere persoon die aan het tafeltje zat. Het duurde even voordat ze zich realiseerde dat het een niverial was die Erika heette.

De vrouw keek hen ongelovend aan. 'Werken jullie voor het Niverium?'

'Nee, ik werk voor het CCNG,' legde Melody uit. 'En Dominique is de eigenaar van Sidersafe een bedrijf dat...' Ze keek Dominique vragend aan.

'Wij specialiseren ons in persoonsbeveiliging, gespecialiseerd transport en alarm-systemen.'

'Daar heb ik van gehoord.' Erika staarde hen aan. Als blikken konden doden, waren ze beide ten plekke neergevallen. Ondertussen deed Jacob zijn uiterste best om niet al te geamuseerd te lijken. De glunstering in zijn ogen was onmisbaar.

'Heb je het van je vader overgenomen?' vroeg Erika door.

'Ja, Louis' zaken werden hem iets te veel.' Dominiques mondhoeken gingen kort naar beneden. 'Blijkbaar was investeren in intimidatie, fraude en huurmoord geen verstandig besluit. Wie had dat nu kunnen denken?'

'Ja, dat is zeker waar. Ik ben blij dat je niet van plan bent om in zijn voetsporen te treden.' Erika leunde achterover in haar stoel en glimlachte lichtjes.

'Oh, ik houd mijn opties nog open.'

Direct veranderde het gezicht van de vrouw. Ze schoot overeind en haar gezicht werd strak. 'Kun je me daar meer over vertellen?'

Dominique schoot in de lach en ook Melody's mondhoeken gingen omhoog.
Zelfs Jacob schudde zacht heen en weer en grinnikte. 'Erika, je moet haar niet geloven.' Zijn gezicht werd strak. 'Dominique, kijk een beetje uit met wat hier zegt. We nemen wat je vader heeft gedaan uiterst serieus.'

'Dat zou voor het eerst zijn.' Dominique keek van hem naar Erika. 'Ik hoorde van wat bronnen dat het Niverium zelf ook geen schone lei heeft.'

Melody keek hen ongemakkelijk aan, voor ze de zaal in keek. Niet ver bij haar vandaan zag ze Raul zitten. De man droeg een oud pak en keek onwennig de zaal door. 'Mijn collega's zijn hier. Ik ga even gedag zetten.'