Schaduw brenger | Deel 4

Hoofdstuk 6 - Tijd voor een feestje

Nerveus stapte Melody door het hek van wat eens Louis' villa was. Het terrein zag er anders uit dan vroeger. De tuin was wilder en er flikkeren kleine lichtjes in de buxus struiken. Voor de ramen van het huis hingen blauwe gordijnen. Geel licht stroomde door de kiertjes.
Melody glimlachte. Elke keer dat ze hier kwam, oogde het huis net wat gezelliger. Ze liep naar de deur en keek naar de mat onder haar voeten. "Zonder pizza geen toegang," stond er met sierlijke letters. Grinnikend belde ze aan.

Het duurde niet lang voordat er beweging achter het matte glas van de deur zichtbaar werd. Even later deed Dominique open. Ze droeg een knalroze badjas over haar spijkerbroek en zwart shirt. 'Hallo, ben je er klaar voor?'

'Ik hoop het,' Melody veegde haar schoenen aan de mat en stapte de grote gang in. Direct viel haar op dat de schilderijen uit de gang waren verdwenen. In plaats daarvan waren er verschillende posters aan de muur geplakt. Het zag er rommelig uit.

'Daar moet je niet naar kijken,' zei Dominique snel. 'Ik probeer iets dat ik op Insta zag na te maken, maar het is nog niet af.'

'Oh, het ziet er al best redelijk uit,' grinnikte Melody.

'Redelijk,' herhaalde Dominique hoofdschuddend. 'Het is een puinhoop, maar daar zijn we hier niet voor. Heb je schoenen meegenomen?'

'Ja,' Melody hield haar plastic tasje wat ze bij zich had omhoog. 'Ik heb alleen hakken en witte sneakers. Ik weet niet precies wat je in gedachten had.'

'Kun je op hakken lopen?'

'Geen idee.'

'Nee dus,' grijnsde Dominique. 'We gaan met de sneakers. Ik heb al een paar ideetjes.' Ze liep de trap op.

Melody volgde haar naar boven een grote inloopkast in. In de hoek stonden een paar vuilniszakken waar herenkleding uitstak. De rekken waren nu gevuld met de meest uiteenlopende verzameling van vesten, jurken en kledingstukken waarvan ze niet wist wat het waren. Op de planken die tegen de andere muur waren opgesteld, stonden schoenen, een paar stapels t-shirts en verschillende broeken.

'Oké, ik heb gekeken naar de dresscode en het is redelijk gala-achtig. Dus lange jurken, nette pakken en dat soort dingen.' Dominique liep naar haar kast en pakte een van de jurken. Het was een sierlijke zwarte jurk met glittertjes. 'Ik dacht eerst dit voor jou, maar toen bedacht ik me dat iedereen donkere dingen draagt.'

Melody knikte zacht. 'Mij maakt het niks uit. Ik hoef niet op te vallen.'

'Dat weet ik, maar ik heb iets beters.' Dominique keek haar aan. Er stond een scheve grijns op haar gezicht die Melody vertelde dat ze al lang een plan had gemaakt. Ze liep langs de kledingstukken en trok een rosé gouden broek tevoorschijn. 'Wat dacht je van dit?'
Melody keek er naar. Hij zag er mooi uit, maar ze wist niet waar ze het zelfvertrouwen vandaan moest halen om dat te dragen. Voor zoiets had je een sterke persoonlijkheid nodig. 'Ik weet het niet.'

'Probeer het eens. Als je het niets vindt, kun je altijd nog de jurk aan.' Dominique gaf haar de broek. 'Bovendien kun je je hier veel beter in bewegen. Dat is nooit verkeerd.'

Melody knikte zacht. Dominique zou haar de jurk niet laten proberen, voordat ze dit ding had aangetrokken.

'Hier, dit hoort er ook bij.' Dominique pakte een rosé gouden hemdje en een doorschijnende blouse. Waarna ze snel een dunne riem van de schoenenplank trok.

'Bedankt,' Melody legde ze op de broek en liep naar de grote badkamer. Ze draaide de deur op slot en keek naar de stapel kleding. Hoe moest ze dit eigenlijk aantrekken? Ze had geen flauw idee. Misschien moest ze maar met de broek beginnen.

Ze verwisselde haar spijkerbroek voor de glanzende broek en hees hem over haar heupen, waarna ze de top aandeed. Ze keek kort in de grote spiegel die boven de wasbak hing. Ze zag er vreemd uit, akelig volwassen. Ze pakte de riem en deed hem om haar heup. Toen keek ze naar de blouse die nog op de grond lag. Hoe hoorde die hier nu weer bij? Ze draaide de badkamerdeur los. 'Dominique?'