Schaduw brenger | Deel 4

Hoofdstuk 27 - Toen het CCNG kwam

'Moeten we het CCNG niet laten weten wat we hebben gedaan,' vroeg Melody zodra ze terug in Jacobs kantoor waren.

'Nee, die komen er vanzelf wel achter. Zodra je je telefoon aanzet staan ze hier voor de stoep.'

'Denk je?' Ze haalde haar mobiel uit haar zak.

'Probeer het maar.' Hij glimlachte. 'Trouwens, als je je baan zo kwijt bent, heb je dan interesse in een functie bij het Niverium?'

'Bedoel je als niverial?' Ze keek hem verbaasd aan. Kon hij haar wel aannemen? Ze had een half moordplan aan hem bekend.

'Ik denk dat je op dit moment wat te veel aan je hoofd hebt om zelfstandig als niverial te werken, maar ik wilde je onder begeleiding van iemand zetten. Zo heb je wel een baan, maar ben je niet verantwoordelijk en kunnen we een stapje vooruit of terug nemen als dat nodig is.'

'Ik wil het wel proberen, maar wie begeleidt me dan?'

'Ik wilde Lucile Bowers vragen om dat te doen. Ze werkt op het moment op een andere vestiging, maar ik denk dat ze graag hier komt werken nu Van Hulzen de leiding niet langer heeft.'

Melody glimlachte breed. 'Is dit echt?' Dit was beter dan alles wat ze zich ooit had kunnen denken. Ze had zich zo vaak voorgesteld hoe dit zou eindigen en in elke versie ging Van Hulzen dood en zat zij in handboeien. Ze hoorde hier niet te zitten en over een baan te praten. Dit was te mooi om waar te zijn.

'Helemaal.' Jacob glimlachte terug. 'Ik wilde je al veel eerder vragen, maar Van Hulzen zou het nooit hebben toegestaan. Nu hoef ik me daar geen zorgen meer over te maken.'

'Maar wat vinden je collega's hiervan?'

'Ze wennen er maar aan.' Hij startte zijn computer op. 'Ik moet even kijken hoe ik deze papieren ook alweer moet invullen.'

Ze knikte en keek naar de telefoon in haar handen. Zou het CCNG echt komen als ze hem aanzette? Melody drukte de aanknop in. Het scherm lichtte op. Direct zag ze de gemiste oproepen op haar scherm. De meesten waren van Jacob, maar ook een paar van Raul en zelfs een van Tristia.

Ze moesten echt gedacht hebben dat ze het ging doen. Ze hadden het niet fout. Als die auto niet getoeterd had... Als Lucille haar niet had laten beloven dat ze het niet ging doen... Als Dominique het niet overleefd had.
Melody's hoofd duizelde door de gedachten. Ze was een "wat als" verwijderd van een andere uitkomst. Het was een eng idee. Maar was dat niet hoe ze altijd geleefd had? Hadden haar schaduwen ooit toegestaan om verder van die rand te leven? Was dat wat Noah bedoelde toen hij zei dat ze chaos was?

Niet chaos zoals Dominique, maar chaos zoals het universum. Een alsmaar groeiende massa van duisternis, waar alles op een vreemde manier net op de juiste plek viel, zodat het er niet door opgeslokt werd. Het klonk akelig veel als wie ze de afgelopen twee jaar was geweest.

Melody's ogen gleden opnieuw naar de gemiste oproepen. Ze schoof de meldingen van haar scherm en opende de groepschat met haar vrienden. Snel typte ze een berichtje.

Melody
Van Hulzen is er niet meer.

Ze keek een paar seconden naar haar scherm. Dat was misschien niet hoe ze het moest verwoorden. Snel stuurde ze een tweede bericht erachteraan.

Melody

Ik bedoel op de goede manier. Niet op de dood manier.

Ze stopte haar telefoon terug in haar zak en keek door het kantoor heen. De witte klok die aan de muur hing, tikte langzaam verder. Minuten verstreken langzaam. Jacob typte rustig verder. Zo nu en dan keek hij ook naar de klok. 'Ze doen er wel lang over,' zei hij naar tien minuten.

'Dat is een beetje hun ding geloof ik.'
Hij lachte zacht. 'Dat ga ik niet ontkennen.'
Net op het moment dat Melody wil antwoordden, werd ze opgeschrikt door het geluid van haastige voetstappen en luide stemmen. Snel schoot ze overeind. 'Wat is er aan de hand?'

'Ik heb geen idee.' Jacob stond op en beende rustig naar de deur. Hij trok hem open en stapte de gang in. 'Hallo, kan ik jullie ergens mee helpen?'
Melody volgde hem. In de gang zag ze Tristia en Raul. Naast hen stonden nog twee anderen van het CCNG. Hun gezichten waren serieus.

'Jacob, waar is Van Hulzen?' Tristia liep snel naar hen toe. Haar ogen dwaalden naar Melody's grijze armen.

Hij haalde zijn schouders op. 'In het cellencomplex. Ik weet niet precies waar Erika hem neer heeft gezet.'

'Wacht, hoezo?' Verwarring schemerde door op haar gezicht. 'Melody wat heb je gedaan?'

'Melody heeft hem gearresteerd wegens een illegale gave. Ik wilde jullie eigenlijk bellen om hem op te halen.'

Haar wenkbrauwen zakten. 'Melody, serieus? Wie heeft je daar toestemming voor gegeven.'

Jacob stak zijn hand op. 'Het was op mijn verzoek.'

'En wie heeft jou de autoriteit gegeven?'

'Melody, ik mag het bevel van CCNG leden niet negeren.'
'Menen jullie dit?' Tristia keek hen een voor een aan. 'Melody, wat heb je gedaan?'

'Jacob vroeg mij om hem te arresteren. Als een niverial je vraagt om te helpen in een noodsituatie, ben je verplicht om dat te doen.' Het kostte haar moeite om een glimlach te onderdrukken.
Tristia stootte haar collega aan. 'Raul, klopt dat?'

Raul glimlachte net wat te breed. 'Zo staat het wel in de regels.'
Ze schudde haar hoofd een paar keer heen en weer. 'Melody, waarom? Je weet toch dat je dit soort dingen niet kan doen.'

Melody voelde een brok in haar keel vormen. 'Wat wil je anders dat ik doe? Ik kan niet blijven stilstaan, terwijl ik weet dat mensen in gevaar zijn. Ik weet niet hoe jij dat wel doet.'

'In een organisatie zijn er regels.'

'Kom op Tris,' zei Jacob met een glimlach. 'Er zijn momenten waarop je je moet realiseren dat regels zinloos zijn.'

'Dat weet ik, maar Alana gaat haar hiervoor ontslaan.' Ze zette een stapje achteruit.

'Ja,' zei Melody zacht. 'Maar dat had ze anders ook gedaan. Ik ben te ontstabiel en te gevaarlijk.'

'Dat zeg ik niet.'

'Dat vind je wel.' Melody glimlachte triest. 'En je hebt gelijk. Maar dit moet eindigen en daar heb ik alles voor over. Dus als hier onze wegen zich scheiden dan is dat zo.' Ze trok het CCNG pasje van haar riem en overhandigde het aan Tristia.

De vrouw keek van het pasje naar haar en toen weer terug. Voor een moment leek ze geen woorden te hebben. Pas na een stilte knikte ze langzaam. 'Het spijt me Melody.' Ze draaide zich naar haar collega's om. 'Aangezien Van Hulzen gearresteerd is, wil ik zijn kantoor doorzoeken. Daarna namen we hem mee. Ik ga Alana op de hoogte stellen.'

Met die woorden droop ze samen met haar groep af.
Alleen Raul bleef staan. 'Melody,' hij stapte naar haar toe.

'Wat wil je van me?'

'Ik wil dat je weet dat je het juiste hebt gedaan.' Hij schonk haar een glimlach. 'Sorry dat je nu in de problemen zit. Ik weet niet of ik je nog kan helpen, maar als...'

'Maak je geen zorgen.' Jacob glimlachte naar hem. 'Melody en ik hebben al afspraken gemaakt. Zorg jij er maar voordat we Douglass hier nooit meer terug zien.'