හඹායමි ඔබව (SINHALA BL)

පනස් දෙවෙනි පරිච්ඡේදය

මං තාමත් දෙනූ ට කිව්වෙ නෑ අයියා අපේ සීන් කෝන් එක ගැන දන්න විත්තියක්. මට ඕක කියන්නෙ කොහොමද කියලා හිතාගන්නත් බෑ. මං දන්නව මේක ඒ තරම් දෙයක් නෙවෙයි කියලා.. ඒත් අයියයි දෙනුයි දෙන්නටම awkward නැතුව කතාකරන්න පුළුවන් විදිහට මේක කරන්න එපැයි.. ඒ නිසා මං හිතුවා අද රෑ කෑම මේසෙදි මේ ගැන කතාකරන්න..

දැන් ඕක කරන හැටිත් මං කාමරේට වෙලා ප්‍රැක්ටිස් කළා. යෝහ් වෙඩින් එකක් ප්ලෑන් කරන එකවත් මෙච්චර අමාරු නැතුව ඇති.

කොහොමහරි රෑ කෑම කන වෙලාව වෙද්දි හිටියෙ මායි දෙනුයි අයියයි විතරයි වෙනද වගේම.. ඒත් මට වෙනදට වඩා පොඩ්ඩක් අමුතු හැඟීමක් දැනෙන්න ගත්තා.. nervous වගේ.. උකනවනෙ හදවතත්. ෂිට්.

මටයි දෙනූටයි ඉස්සරහින් අයියා හිටියෙ. ඌ නම් පාඩුවෙ බත් බෙදාගන්නව කන්දක් විතර. එතකොට මේ මොකුත් නොදන්න මගේ බෝයිපෙන් එයාටත් බෙදන් මටත් බෙදනව. මං විතරක් මෙතන මෝඩ මූසලයෙක් වගේ ඩබලගෙ මූණු දිහා බලබල ඉන්නවා. ඇත්තටම සීරියස් දේවල් කතාකරන්න කාලා ඉවර වෙනකන් ඉන්න බැරි පජාති පුරුද්ද අපේ පවුලටම තියනවා.. දැන් මේක සෙට්ල් කරගන්නකන් මගෙත් පුප කහනව වගේ.

"අහ්ම්.."

මං උගුර පෑදුවට බල්ලෙක්වත් ගණන් ගත්තෙ නෑ. බල්ලො කෙසේවෙතත් මෙතන ඉන්න ඩබල නම් පා~ඩුවෙ කනවා නිකන් We don't give a fvck වගේ.

"අහ්ම්.."

ඒ පාර නම් මගෙ කෙයාරින් බෝයිපෙන් බැලුවා ඒත් අර පගය නෑ.

දෙනු ඇස් වලින් ඇයි අහලා මට වතුර එක ළංකලා. මට දැන් හයිඩ්‍රජන්ඔක්සයිඩ් බීලා මැරෙන එක ෂැපයි වගේ..

"අයියෙ,"

"ම්ම්ම්.."

"මට දෙයක් කියන්න තියනව"

මං අයියට කියද්දි දෙනුත් ඇස් ලොකු කරන් බැලුවා. මං දන්නව මට කලින් එයාව දැනුවත් කරන්න තිබ්බෙ. කොහෙද ඉතිං මට මොලේ අඩුයිනෙ. ඒක මතක් උනේ නෑ. දැන් එයා කටත් උල් කරන් බලන් ඉන්නවා.

"කියපං ඉතිං."

"ඔයා මේක කොහොමත් දන්නවනෙ. ඒත් මට සමාවෙන්න ඒක ඔයාට proper විදිහට කියන්න බැරි උනාට.."