හඹායමි ඔබව (SINHALA BL)

අනූ හත්වෙනි පරිච්ඡේදය

"මං අම්මව මැරි කරද්දි මට ලොකු සල්ලියක් තිබ්බෙ නෑ. ඒත් එයාගෙ මමාටයි ඩැඩාටයි සල්ලි තිබ්බා. මට ඕනි උනේ දියුණු වෙන්න. එයාට ඕනි උනේ මාව. ඉතිං අපි මැරි කළා.. මං එයාට ආදරේ නොකරත්, ගෞරව කළා."

මං බිම බලන් හිටියා.. අයියා හයියෙන් හුස්මක් පාතට දානවා මට ඇහුනා.. අපි හිටියෙ කම්පනි එකේ rooftop එකේ.. තාත්තා මේ වගේ තැනකට ආපු එකම පුදුමයි. ඒත් තාත්තා හැසිරුනේ හරිම සාමාන්‍ය විදිහට. කන්ෆියුස් වෙලා හිටියෙ මායි අයියයි..

"මං දැනන් හිටියා එයා මට කැමත්තෙන් හිටියා කියලා මුල ඉඳන්. ඒත් අපි මැරි කරන්න කලින්ම කතා වෙලා හිටියෙ දරුවො හදන්නැතුව ඉන්න. මගෙ හීනෙ උනේ කවදහරි ලංකාවෙ ලොකුම බිස්නස්මන් කෙනෙක් වෙන එක. ඉතිං මං ඇත්තටම ඉන් එහා මොකුත් දැක්කෙ නෑ.. අනික් අතට දරුවො හදලා ඒ වෙනුවෙන් කැපකිරීමක් කරන්න බැරිවෙයි කියන හැඟීම මට තදින්ම තිබ්බා."

"......"

"ඒත් එයාගෙ මමයි ඩැඩයි බලකරා මුනුබුරෙක් ගැන කියකියා. ඊටපස්සෙ තමා අපි දරුවෙක් හදන්න තීරණේ කළේ, මොකද කම්පනි එකටත් අනාගත උරුමක්කාරයෙක් ඕනි නිසා..."

"......."

"හැමදෙයක්ම සාමාන්‍ය විදිහට සිද්ද උනා අවුරුදු පහක් යනකන්.. ඊටපස්සෙ එයාට තව දරුවෙක් ඕන උනා. එතකොට අපේ බිස්නස් ටික ටික ලෙවල් අප් වීගෙන එන කාලෙ. තව දරුවෙක් හදන්න තියා හිතන්නවත් පුලුවන්කමක් තිබ්බෙ නෑ. සල්ලියක්, බලයක් මොකුත් නැති නිකන් සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක් විදිහට මේ ෆීල්ඩ් එක නගින එක ලේසි නෑ.. මං ගෙව්වෙ පුදුම අමාරු කාලයක්. අම්මා තව දරුවෙක් ගැන කියද්දි ඇත්තටම මට කේන්ති ගියා."

"......."

"එයා අඬ අඬා ඉල්ලුවා මගෙන් මේ දරුවවත් හදාගමු කියලා.. බිස්නස් එක ලංකාවෙ ටොප් ෆයිව් ගේන්න එයා පොරොන්දු උනා. මං ඒ වෙලාවෙ එච්චරම ඒ ගැන හිතුවෙ නෑ. පස්සෙ අපි ට පොඩීව හම්බුනා.. හැමදෙයක්ම වෙනස් උනේ ඊටපස්සෙ."

"......."

"අම්මා වෙනදටත් වඩා බිස්නස් වලට ඇඟිලි ගහන්න ගත්තා. ළමයා පොඩ්ඩක් ලොකු උන ගමන් ඔෆිස් එන්න ගත්තා.. ඇත්තටම එයා මටත් වඩා මහන්සි උනා. මට ඕනි උනා එයාට එහෙම කරන්න අවශ්‍ය නෑ, ගෙදර ඉන්න කියලා කියන්න. ඒත් මං හිතුවා එහෙම කියන එක අසාධාරණයි කියලා. අන්තිමට උනේ අපි දෙන්නටම ගෙදර අමතක උනු එක, අපි එනකන් නොදරුවො දෙන්නෙක් බලන් ඉන්නව කියන එක. මගෙයි වැරැද්ද. මට එදා තේරුනේ නෑ එයාගෙ මානසිකත්වෙ.. ඒත් දැන් තේරෙනවා."