හඹායමි ඔබව (SINHALA BL)

පනස් හයවෙනි පරිච්ඡේදය

Denu's POV

මේ දවස් ටිකේම සිද්ද වුනු සමහර දේවල් මගේ හිතට ගෙනාවෙ නොසන්සුන්කමක්. ගෙදර වෙච්ච කිසිම දෙයක් නෙවේ ඒත් ඔෆිස් එකේ.. මට ඒක මෙහෙමයි කියලා complain කරන්න තරම් දෙයක් උනේ නැතත් මොකද්ද කියලා ඇඟිල්ල තියලා පෙන්නන්න බැරි වෙනස්කම් ටිකක් තිබ්බා. සමහරවිට මං වැඩිපුර හිතනව වෙන්න ඇති කියලා ඒවා ignore කරන්න හැදුවත් හිත ඇතුලෙ තිබ්බෙ මහ අපහසුවක්.

මේ ගැන අජීට කියන්න මට ඕනි උනත්, ඇත්තටම එතන කියන්න දෙයක් තිබ්බෙ නෑ. ඒ නිසයි මං සද්ද නැතුව හිටියෙ. එත් දවස් කිහිපයක් යද්දි මට එන්න එන්නම ඒක වැඩියෙන් දැනෙන නිසා අජීට මේ ගැන කිව්වා නම් එයා මොකක්හරි උපදෙසක්වත් දෙයි කියලා මට හිතුනා.

එහෙම හිතන් කාමරේට ගියත් මේ මිනිහා පොතකට යටවෙලා මං දිහා බැලුවෙවත් නෑ!!

ඒකට තරහවෙලයි මං හිටියෙ. මං දන්නෙ නෑ කවදා ඉඳන් ද මං මේ තරම් බොළඳ වෙලා තියෙන්නෙ කියලා. කොහොමහරි මට ආපු ප්‍රශ්නෙත් අමතක වෙලා කෝලම් කරකර ඉඳලා, ඔක්කෝම අන්තිමට මං හිතට දැනෙන නොසන්සුන්කම එයාට කිව්වා.

"මොන විදිහෙ අමුත්තක්ද?"

"අනේ මන්දා. නිකන් ඔෆිස් එකේ අය මං දිහා අමුතු විදිහට බලනවා.. නිකං මං දැක්කම රහසින් ඒවා මේවා කියනව වගේ.. ඒක නිකන් මං මවාගත්ත දෙයක්ද මන්දා. ඒත්.."

මං කොච්චර පැහැදිලි කරන්න හැදුවත් ඒක පැහැදිලි කරන්න බෑ. ඒකට මං ඉන්න තැනම ඉන්න ඕනි ඒ හැඟීම තේරුම් ගන්න. ඒත් අජී මාව තෙරුම්ගන්නව කියලා මට විශ්වාසයි.

"ඔයා ඉතිං යාලුවෙක්ගෙන්වත් ඒ ගැන අහලා බැලුවෙ නැද්ද?"

"......"

අජීගෙ පපුවෙන් එන වයිබ්‍රේෂන් එක අහගෙන මං නිශ්ශබ්දව ම හිටියා. යාලුවෝ.. මං කොහොමද කියන්නෙ මට යාලුවො කවුරුත් නෑ කියලා.. ස්ටාෆ් එකෙන් දුලී විතරයි මාත් එක්ක කතාකරන්නෙවත්. ඩිරෙක්ටර්වත් , ඉහළ පුටුවල උදවියවත් මේව දන්නෙ නෑනෙ. ඒත් මං කටක් ඇරලා මේ ප්‍රශ්න අජීට කියන්නෙ කොහොමද.. ඔෆිස් එකම බලන් ඉන්නෙ මං resign වෙනකන් කියලා එයා දැනගත්තොත් තව ප්‍රශ්නයක්.