හඹායමි ඔබව (SINHALA BL)

අසූඑක්වෙනි පරිච්ඡේදය

"මල්ලි එකපාරටම බිස්නස් වලට ජොයින් උනේ මොකද?"

"අම්මට ඕනි උනෙත් ඒකනෙ. දැන් ඉතිං ඒක උනාට පස්සෙ තව හගිස්සන්න යන්නෙ මොනවද?"

"නෑ මං අහන්නෙ එකපාරටම-"

"ඌට හිතෙන්නැති. මතකනෙ එකපාරටම ඒලෙවල් කරනවා කිව්ව. ඒ වගේ වෙන්නැති මේ පාරත්. අහ්ම්.. අනික මල්ලි කැම්පස් ඉල්ලුවෙත් පේරාදෙණිය. ඌට නිකන් ලයිෆ් එකේ චේන්ජ් එකක් ඕනිවෙලා ද දන්නෙත් නෑ."

"ඇයි කොළඹ?"

"මං දන්නෙ නෑ කොහොමහරි ඌ දැම්මෙ පේරා."

"මං නම් හිතන්නෙ නෑ පොඩී ලෝකෙ පෙරලුනත් එච්චර දුරකට යයි කියලා."

"ඔය යන්න යන්නෙ අපූරුව ට."

"එතකොට අර කොල්ලා?"

"මොන?"

"තමුන්ගෙ මහලොකු යාලුවා?"

"ආහ් ඌ ඉන්නවා. ඇයි?"

"පොඩී යන එක ඌට අවුලක් නැද්ද?"

"ආහ් උන් දෙන්නා අතරෙ දැන් මොකුත් නෑලු."

"What!?"

"ඕ.. බ්‍රේකප් වෙලා."

"මං නම් හිතන්නෙ නෑ."

"අම්මට ෂුවර් නැත්තන් අහලා බලන්න. මට නම් කිව්වෙ එහෙම."

____________________________________________

දවස දෙක ගෙවිලා යනවා. දැන් මං මේ අලුත් ජීවිතේ ට හුරුවෙලා. හුරුවෙලාමත් නෙවේ.. නිකන් අනේ ඕන දෙයක් වෙච්චදෙන් කියලා ගණන් නොගෙන ඉන්නව වගේ දෙයක්. මගෙ එකම සතුට උනේ දවස දෙක හරි ගෙවිලා ගිහින් ඉක්මනට මේ මාසෙ ඉවරවෙනව නම් කියන එක.

මං හැමදාම අයියා එක්ක ඔෆිස් එනවා. වැඩ කරනවා. ආයෙ හවස ගෙදර යනවා. දැන් මට මෙහෙ වැඩ ළාවට තේරෙනවා. අයියටත් වෙනදට වඩා මගෙන් ප්‍රයෝජනයක් තියනවා. ඒත් මගෙ හිතේ මෙතන්ට තිබ්බ කැමැත්ත නම් පොඩ්ඩක්වත් වැඩි උන්නෑ. මං ඉන්නෙ කොච්චර අමාරුවෙන් ද කියනව නම් වෙලාවකට එකදිගට ම මෙතන ඉඳන් ඉන්න සිද්දවෙද්දි ඔලුවෙ කැක්කුමත් එක්ක වොමිට් වෙන්න වගේ ගතියකුත් එනවා. දෙනු කියන්නෙ මං මෙතනට අකමැති නිසා එන psychological reaction එකක් තමා ඒක කියලා. අයියා ඕවා දන්නෙ නෑ.