လူစားထိုး zawgyi font

014

　　014

     အပိုေတြအလိုေတြမစဥ္းစားေနပဲ လ်န္ဖုန္းေကားက ခါးကိုင္းၿပီး ကုတင္ေပၚက ေရခ်ိဳးဝတ္႐ုံရွည္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ကိုယ္ေပၚၿခဳံလိုက္ၿပီးမွ မ်က္လုံးပင့္ကာ
" ငါ့ကိုရွာတာ ကိစၥရွိလို႔လား ? "

　　" ခဏက ....sorry...ၿပီးေတာ့ ...ေက်းဇူး "
စူးယီေမာ့ အၾကည့္ေတြကို ျပန္မသိမ္းပဲ မ်က္ႏွာထားမေျပာင္းပဲ ႏွလုံးမခုန္စြာနဲ႔ လ်န္ဖုန္းေကားကို ၾကည့္ေနတယ္။

　　အခုဆိုတာက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ေျပာခဲ့တဲ့စကားအတြက္ ေတာင္းပန္တယ္လို႔ ဆိုလိုတာလား ? ေက်းဇူးဆိုတာကေတာ့ ကြဲသြားတဲ့ ဗုံးကိစၥအတြက္နဲ႔ ေက်းဇူးတင္တာေသခ်ာတာေပါ့ ။
　　ဒါေပမဲ့ ၊ သူ႔ရဲ႕ ေလသံက မာလိုက္တာ ?! ေတာင္းပန္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးတင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ထဲကေနေျပာေနတာလို႔ မထင္ေနရဘူး ။ ဒါေပမဲ့ ထူးထူးျခားျခား ပါးစပ္ဟကာ လာေတာင္းပန္ေတာ့လည္း  ခြင့္လႊတ္ရမွာေပါ့ အနည္းဆုံးေတာ့ သူက ကိုယ့္ရဲ႕ အလုပ္ရွင္မလား ။

　　လ်န္ဖုန္းေကား ပုခုံးတြန႔္လိုက္ၿပီး တခြန္းတည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းလိုက္တယ္
" ရပါတယ္ ၊ အားမနာပါနဲ႔ "

　　" မင္း အမာ႐ြတ္ဆြဲေနတာလား ? "
လ်န္ဖုန္းေကား က ႏွာေခါင္းေလးအသာေလး ပြတ္လိုက္မိတယ္ ဒီလို ေအးစက္စက္ စကားနည္းတဲ့ ေရခဲေတာင္လိုအမ်ိဳးသားက စကားမရွိစကားရွာလာေျပာေနတာကို သူက်င့္သားရဖို႔ အေတာ္ ခက္ခဲတယ္ ။
　　
   " မင္း ျမင္ေနတာပဲ ၊ ငါ အမ်ားႀကီးေျပာစရာမလိုဘူးမလား ? "
ၾကည့္ေလ ၊ ဒီေရခဲေတာင္လိုအမ်ိဳးသားက စကားစရွာတာေတာင္ ညံ့လိုက္တာ !
　　
    " ငါမင္းကို ကူေပးရမလား ? "
စူးယီေမာ့ရဲ႕ အၾကည့္က စၿပီးရဲတင္းလာၿပီ လ်န္ဖုန္းေကာ ေသခ်ာမၿခဳံႏိုင္လို႔ ေပၚေနတဲ့ ရင္ပတ္သားကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး စိတ္ထဲကေန သက္ျပင္း‌ေတြခ်မိတယ္ ၊ ဒီမ်က္ႏွာတေထာင္မိစာၦကို ရွာၿပီး ကိုယ္နဲ႔အတူ ေနထိုင္ျဖတ္သန္းဖို႔က မွားသလား မွန္သလား မသိေတာ့ဘူး ....သူ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ထြက္ေပၚလာတတ္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ မရည္႐ြယ္ပါပဲ လုပ္လိုက္တဲ့ လူပ္ရွားမႈေတြက သူ႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားစည္းခ်က္ကို တီးခတ္လို႔ေနတယ္ ။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ခ်စ္ရသူတဲ့ မ်က္ႏွာကိုလည္းတပ္ဆင္ထားေသးတာ ....