လူစားထိုး zawgyi font

090

　　 043 
     " မင္း ငါ့ကို ၿခိမ္းေျခာက္တယ္ ? "
လန္ခြန္း က စီယာတိုင္ကိုလွည့္ၿပီး ေကြ႕ခ်လိုက္တယ္ ၊ မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ ေအးစက္တဲ့အေရာင္ေတြထြက္လာတယ္ ။
　　
    " ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မလုပ္ရဲပါဘူး "
က်င္ခ်ိဳးဟန္ ရွင္းျပရတယ္
  " အဲ့ဒီလူက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေနလို႔ပါ ၊ ကြၽန္ေတာ္တေယာက္တည္း အားနဲ႔ မေျဖရွင္းႏိုင္လို႔ပါ ၊ master လူလႊတ္ၿပီး ကူညီေပးပါ ! "
　　
       လန္ခြန္း ခဏေတြးေတာၿပီးမွ
  " ေကာင္းၿပီ ၊ ငါ လူလႊတ္ၿပီး ကူညီေပးမယ္ ဒီတေခါက္ေတာ့ အမွားအယြင္းမရွိေစနဲ႔ "
　　
     " master စိတ္ခ်ပါ ! စူးအိမ္ကို master ထံမွာ ေနာက္တေခါက္ ထပ္က်ိဳးႏြံရေစပါမယ္ ! "
က်င္ခ်ိဳးဟန္ ဖုန္းကို ခ်လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေပၚမွာ ရက္စက္ရိပ္ေတြ ထြက္ေပၚလာ....
　　
     အဲ့ဒီႏွစ္ေတြက , စူးယီေမာ့ လက္ထဲဘာမွမရွိေနခ်ိန္ မွာ ကိုယ္က မခြဲမခြာေနေပးလို႔သာ ကိုယ့္ကို မ်က္စိထဲေရာက္သြားတာေလ ။

　　အကယ္၍ စူးယီေမာ့ကို ဒီလို တေခါက္ ျပန္ျဖတ္သန္းေစမယ္ ဆိုရင္ သူက ကိုယ္ရဲ႕တည္ရွိျခင္းကို ထပ္သတိျပဳမိႏိုင္တယ္ေလ !

　　ဒီဘက္က က်င္ခ်ိဳးဟန္က သူ႔အေတြးနဲ႔သူေက်နပ္ေနေပမဲ့ ဟိုဘက္က အန္းခ်န္ကေတာ့ လ်န္ဖုံးေကားရဲ႕ ဖုန္းကို ေတာက္ေလွ်ာက္ဆက္မရေနပဲ ေနာက္ေတာ့ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာတြင္ မရွိပါ ဆိုတဲ့အေျဖလည္းၾကားေရာ အန္းခ်န္ တကယ္စိတ္ေတြဆိုးတာေလ ။
　　
     အေကာင္းေျပာခ်င္တာမရဘူး ဆိုရင္ ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ႔ !
　　
   အစကေတာ့ လ်န္ဖုံးေကားနဲ႔ ေသခ်ာေဆြးေႏြးၿပီး သူ က ကိုယ့္အပ္ႏွံမႈကို လက္ခံမခံ ေျပာခ်င္တာေလ ၊ ပိုက္ဆံကေတာ့ ပိုေပးမွာေပါ့ ၊ ဒါေပမဲ့ သူက ေဈးကိုင္ၿပီး ဖုန္းေတာင္မကိုင္ဘူး !
　　
     မကိုင္ဘူးဆိုေတာ့လည္း ၊ ငါ့ကို အျပစ္မတင္နဲ႔ေတာ့။
　　
     အန္းခ်န္ ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီး ေနာက္ေတာ့ ထိန္းမရေတာ့ဘူး သူလက္မ နဲ႔ နံပါတ္တခ်ိဳ႕ကို ႏွိပ္လိုက္ၿပီး ဆက္လိုက္တယ္ ။
　　
     လန္ခြန္းက က်င္ခ်ိဳးဟန္ရဲ႕ ဖုန္းကို ခ်႐ုံရွိေသး ေနာက္ဖုန္းတလုံး ထပ္ဝင္လာတယ္ သူတခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္မသိတဲ့ နံပါတ္တခု‌ျဖစ္ေနတယ္ ။
　　
    ပထမတေခါက္တုန္းက သူဂ႐ုမစိုက္ဘူး ။