လူစားထိုး zawgyi font

105

　　058

     ဒီလိုေလသံ ဒီလိုစကားၾကားတာနဲ႔ စူးယီေမာ့ အရင္ဆုံး မ်က္ႏွာေၾကာေတြ ေျပသြားတယ္ ---ခ်ိန္ရွီးလန္ စိတ္တိုတိုနဲ႔ သူ႔ေရွ႕လာၿပီး လက္သီးနဲ႔ လာထိုးတုန္းက လည္း ဒီေလသံပဲေလ ၊ မိုးမျမင္ေလမျမင္ ေဆာင့္ႂကြားႂကြားနဲ႔ ၊ အားေတာ့ မျပင္းေပမဲ့ အေျပာကေတာ့ ျပင္းတယ္ ။

　　လ်န္ဖုံးေကားနဲ႔ ခ်ိန္ရွီးလန္တို႔လည္း သိေနတဲ့သူေတြဆိုေတာ့ ၊ အဲ့ဒါဆို ....သူတို႔ရဲ႕ ဆရာျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့ ?

　　" ရၿပီ ၊ အခန္းထဲအရင္ဝင္ၾကမယ္ "
   လ်န္ဖုံးေကားက အေပါ့ဆုံး ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ဆြဲလိုက္တယ္ ဘီးပါတယ္ေလ ၊ သူအားသုံးစရာ မလိုဘူး ။

　　တကယ္ပဲ ဆရာက ႐ူးလာရင္ တကယ္ဆိုးတာ ၊ ဒီပစၥည္းေတြက အားရွီးနဲ႔ ေလာ့ေလာ့နား ပို႔ထားရင္ရတယ္မလား ? ဒီအတိုင္း ေဆး႐ုံကို သယ္လာခဲ့တယ္ ။

　　ဒါေပမဲ့ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း ေစတနာေတြေလ သူက ကိုယ့္ကို ျမင္ေစခ်င္လို႔ အလုပ္ရႈပ္ခံၿပီး ယူလာတာဆိုၿပီး စိတ္ေလ်ာ့လိုက္တယ္ ။

　　သူတို႔ ဒီfamily က ခ်စ္ေၾကာင္းျပပုံ တမူထူးၾကတယ္ေလ ။

　　အရိပ္မဲ့က သူ႔ဝယ္လာတဲ့ အႏွိပ္စက္ကုတင္ကို ဆြဲကာ ပန္းခ်ီကားတထပ္ႀကီးကို ေပြ႕ၿပီး စူးယီးေမာ့နဲ႔ လန္ခြန္းကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္ ၊ ဒီႏွစ္ေယာက္ကို ပစၥည္းသယ္ခိုင္းမလို႔ရွိေသး၊ ခ်ိန္ရွီးလန္နဲ႔ မီေလာ့တို႔ႏွစ္ေယာက္ တံခါးေစာင့္နတ္လို ဘယ္ညာရပ္ေနတာေတြ႕ေတာ့ အေကာင္းမဟုတ္တဲ့ ထိုအမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္ကို ႏွင္ေတာ့တယ္
   " ငါတို႔ မိသားစု ဆုံစည္းပြဲမွာ အျပင္လူေတြ မႀကိဳဆိုဘူး ၊ ႏွစ္ေယာက္ ႂကြပါ ! "

　　လ်န္ဖုံးေကားက တမင္လုပ္တာပဲလား မသိဘူး ၊ ဒီႏွစ္ေယာက္ အႏွင္ထုတ္ခံရခ်ိန္မွာ တံခါးဝနားေရာက္ခ်ိန္မို႔ ဒီစကားကို သူေသခ်ာ ၾကားရတယ္ေလ ဒါကို ဘာမွ မေျပာပဲ အခန္းထဲ ဝင္သြားေလတယ္ ။

　　အင္း ၊ သူ႔မ်က္ႏွာထားကိုလည္း ဘယ္သူမွ မျမင္လိုက္ရဘူးေလ၊ အေတြးမ်ားျခင္း ၊ ပုန္းေရွာင္ျခင္းနဲ႔ ေတာ္ေသးလို႔ ဆိုတာေတြ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာထားေပါ့ ။