လူစားထိုး zawgyi font

132

　　
085

     ေမာ့ေရွာင္ေပ လန္ခြန္းရဲ႕ေနအိမ္မွာ သုံးရက္သုံးည အိပ္ၿပီးမွ ႏိုးထလာခဲ့တယ္ ။

　　ထိုအခ်ိန္အတြင္း သူ႔ကို ႏႈိးဖို႔ မစဥ္းစားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါေပမဲ့ ႏႈိးလိုက္တိုင္း တဟင့္ဟင့္နဲ႔ ကိုယ္ကို လွည့္ကာ ဆက္အိပ္သြားတယ္ေလ ။ လန္ခြန္းက ဆရာဝန္ေတာင္ ေခၚျပလိုက္ေသးတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ ဆရာဝန္ ေပးတဲ့အေျဖက --- ဒီကေလး အိပ္ေရးမဝ႐ုံပါတဲ့ ၊ အိပ္ေရးဝေအာင္သာ ေစာင့္ပါဆိုပဲ ။

　　လန္ခြန္း အံ့အားေတြသင့္မိတယ္ ၊ ဒီေကာင္ေလး အၾကာႀကီးကို မအိပ္ခဲ့ရတာလား ? ထိုင္းထိုင္းမႈိင္းမႈိင္းလည္း မျဖစ္ေနဘူးေကာ ၊ မ်က္ကြင္းလည္း မညိဳ ၊ အေရျပားကျဖဴဆြတ္ႏုဖတ္ေနတာက တခ်က္ညႇစ္လိုက္ရင္ေတာင္ ေရထြက္လာေလာက္တာမို႔ သူ မအိပ္ရ‌တာၾကာၿပီမွန္း ဘယ္သူကသိႏိုင္မွာလဲေလ ။

　　ေမာ့ေရွာင္ေပ အိပ္ေရးဝၿပီး အေၾကာေတြ႕ဆန႔္လိုက္ကာ ေစာင္ကို ဖက္ၿပီး ကုတင္ႀကီးႀကီးေပၚမွာ ေခါင္းေတြ ေစာင္းကာ ငိုင္ေနေသးတယ္ ၊ အေတာ္ၾကာ ငိုင္ေနၿပီးမွသာ လန္းဆန္းစြာ ႏႈိးထလာခဲ့တယ္ ။

　　ေစာင္ကို ဖယ္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေပၚက လန္ခြန္းသူ႔ကို ေပးတဲ့ ဝတ္စုံအႀကီးႀကီးေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ၊ သူ႔ကိုယ္နဲ႔ အကိုက္ ကာတြန္းပုံညအိပ္ဝတ္စုံျဖစ္ေနၿပီေလ ၊ ေဘာင္းဘီအရွည္က ဒူးဖုံး႐ုံပဲ ၊ အက်ႌမွာက ယုန္နား႐ြက္ရွည္ႏွစ္ခုပင္ ပါေနေသးတယ္လ။
　　
     ေမာ့ေရွာင္ေပရဲ႕ မ်က္ႏွာထားက အံ့အားသင့္ေနရာကေန ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြ ေျပာင္းလဲသြားတာေၾကာင့္ ၊ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ပါးခ်ိဳင့္ေလးပါ ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္ ၊ ကိုကိုႀကီး ဝယ္လာေပးတာေနမွာေပါ့ ?

　　ကုတင္ေပၚကဆင္းၿပီး ေခါင္းငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုတင္ေဘးမွာ ယုန္ပုံေလး႐ိုက္ႏွိပ္ထားတဲ့ နဲ႔ စြပ္ဖိနပ္ေလးထားေပးတာေၾကာင့္ ေမာ့ေရွာင္ေပ ေျခေထာက္ေလး စြပ္ထည့္လိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ရွပ္တိုက္ကာ တံခါးဖက္ကို ေျပးေတာ့တယ္ ၊ တံခါးဖြင့္ကာ ေခါင္းေလးထုတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပင္က ႀကီးမားက်ယ္ဝန္းေသာ ဧည့္ခန္းနဲ႔ ဧည့္ခန္းနံရံေပၚက အေတာ့္ကို ႀကီးေသာ TV Screen ကို ၾကည့္ရင္း အံ့အားသင့္စြာ ပါးစပ္ေတြ ဟသြားေတာ့တယ္ ။