လူစားထိုး zawgyi font

036

036

       ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ထဲမွာ တကိုယ္လုံးဗလာနဲ႔ အမ်ိဳးသားရဲ႕ ကိုယ္လုံးပုံေပၚေနတယ္ ---ပခုံးက်ယ္ကာ ခါးက်ဥ္းက်ဥ္း ၊ စမတ္က်တဲ့ နံ႐ိုး ၊ က်စ္လစ္ေပမဲ့ သိပ္မက်ယ္ေသာ ရင္ပတ္ ၊ ေျဖာင့္တန္းတဲ့ ေျခတစုံ ၊ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ ေကာက္ေၾကာင္းနဲ႔ ပုံေဖာ္ထားတဲ့ အတြက္  စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ခႏၶာကိုယ္ ကို ထင္ေပၚေနကာ ျဖဴေဖြးၾကည္လင္ေနတဲ့ အသားအေရ ၊ အမာ႐ြတ္တစက္မွမရွိတာမို႔ ပိုျပည့္စုံေနတယ္ ။ တကယ့္ကို ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ ပန္းပု႐ုပ္ထုေလးပဲ ။
　　လ်န္ဖုံးေကားလက္ေျမႇာက္လာၿပီး လက္ထိပ္ေလးေတြက ဘယ္ပုခုံးကေန မျမင္ရတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ျဖည္းျဖည္း ညာဖက္ခါးဘက္ကို ေ႐ႊ႕ခ်သြားတယ္ မွန္ထဲကေန မ်က္လုံးတစုံက လူမသိတဲ့ ေနာက္ေၾကာင္းတခုကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနသလိုပဲ ။

  " မင္းမွာ ဒီလို ဝါသနာအႀကိဳက္ရွိမယ္ မထင္ရဘူး！ "

　　ေအးစက္စက္စကားသံေၾကာင့္ လ်န္ဖုံးေကား သတိျပန္လည္လာတယ္ ၊ မွန္ထဲကေန တံခါးေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ စူးယီေမာ့ကို ေတြ႕လိုက္တယ္ ။

　　သူတံခါးဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီလိုျမင္ရလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ထားတာမို႔ မ်က္လုံးထဲက အံအားသင့္မႈက မေပ်ာက္ေသးဘူး ဒါေပမဲ့လည္း အတြင္းသို႔ ေလွ်ာက္ဝင္လာၿပီး အၾကည့္ကေတာ့ လ်န္ဖုံးေကားကိုယ္ေပၚမွာ မရွိေနေတာ့ဘူး ။

　　လ်န္ဖုံးေကား ႏွာေခါင္းေလးကို သပ္လိုက္ၿပီး ဘာမွမေျပာရင္ ေနရခက္ေနသလိုပဲ ဒါနဲ႔ ေရခ်ိဳးတဘက္ကို လွမ္းဆြဲရင္း စကားဟတယ္
  " ဟုတ္တယ္ေလ ၊ မွန္ထဲက ကိုယ့္ကို သတိမထားမိပဲ ၾကည့္မိလိုက္တာ ၊ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ စြဲလန္းသြားေနမိတာ မင္းေကာ ၾကည့္မလား ? မင္းကို ငါေပးၾကည့္ပါမယ္ ေငြမယူဘူး "

　　စူးယီေမာ့က ၿပဳံးသလို မၿပဳံးသလိုလိုျဖင့္ သူ႔ခါးက ေရခ်ိဳးတဘက္နားကို ၾကည့္ကာ အၾကည့္က ဟိုခ်စ္ျခင္းေတြစတင္ရာေနရာကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ခုံးပင့္လိုက္ၿပီး
" ငါ့ကို ေပးၾကည့္တယ္ဆိုၿပီး ဘာလို႔ ဖုံးေနေသးလဲ ?."
　　
      လ်န္ဖုံးေကားက သူ႔ရဲ႕ေနာက္ကာေျပာတဲ့စကားကို စူးယီေမာ့က ဆက္ေျပာမယ္လို႔ မထင္ထားတာမို႔ ႏွစ္စကၠန႔္ေလာက္တန႔္သြားၿပီး တမင္အလိုက္သင့္ကို ျပန္ေျဖတယ္
   " မင္းၾကည့္ၿပီး အားငယ္သြားမွာ စိုးရိမ္လို႔ပါ "