လူစားထိုး zawgyi font

091

　044

     " မဟုတ္ဘူး ၊ ေနာက္ေတာ့ သူက ငါ့ပုံစံနဲ႔ လန္ခြန္းကို ေတြ႕ဆုံတာေတြက ငါ့ေတာင္းဆိုမႈေတြပဲ "
အန္းမု သက္ျပင္းခ်လိုက္ကာ
" အဲ့အခ်ိန္က သူက အန္းယန္းမွန္း ငါမသိဘူးေလ ၊ လန္အိမ္ကလည္း အေမရိကားမွာ အင္အားအေတာ္ႀကီးေနခ်ိန္ေလ ၊ အကယ္၍ လန္အိမ္နဲ႔ စီးပြားေရးအရ ပူးေပါင္းခြင့္ရရင္ အက်ိဳးအျမတ္ ပိုရယူႏိုင္တယ္ေလ ၊ ဒါဆို အေဖလည္း ငါ့ကို အေမြပိုခြဲေပးႏိုင္တယ္ေပါ့ "

　　ဒီလို အေကာက္ႀကံတာေတြ အေမြကိစၥေတြကို ေျပာရတာလည္း အန္းမု ေနရခက္ရွာတယ္ ။

　　လူကုံထံ သူေဌးသားတဦးအေနနဲ႔ သူက အေမြလုျခင္းထဲ မပါခ်င္ေပမဲ့လည္း ဆြဲထည့္ခံရႏိုင္တာပဲေလ ။

　　ဒီလိုဆိုလည္း သူက ဘာလို႔ ေျခတလွမ္းမဦးထားရမွာလဲ ?
　　ေျပာရရင္ အဲ့အခ်ိန္က အန္းခ်န္က အေမြကို လုခ်င္ေနတာေလ ၊ သူ႔ထက္ငယ္တဲ့ ညီႏွစ္ေယာက္ကလည္း ခပ္လႈပ္လႈပ္နဲ႔ေလ ။

　　---လူကုံထန္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ႀကီးျပင္းလာရတာ အသက္ႀကီးငယ္မေ႐ြး ဆာေလာင္ေနတဲ့ ဝံပုေလြေတြလိုပဲ ေလာဘတႀကီးနဲ႔  ။

　အကယ္၍ ကိုယ္ကေလာဘသာမႀကီးလည္း သတိမထားမိရင္ ဒုကၡေရာက္ေစႏိုင္တယ္ေလ ။

　　အန္းမု သက္ျပင္း ဆက္ခ်ကာ
  " အေဖက ငါ့ကို အေမြပို မခြဲေပးႏိုင္လည္း ငါသာ လန္ခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္မႈကို ေကာင္းေကာင္းအသုံးခ်ႏိုင္ရင္ ကုမၸဏီအတြက္ အက်ိဳးျပဳႏိုင္သလို ဘာမွမရလိုက္ရင္ေတာင္ ေဈးကြက္ ထိုးေဖာက္ေရးအတြက္ကေတာ့ ရရွိမယ္ေလ "

　　" ဒါေပမဲ့ ငါမသိတာက အဲ့အေရွ႕မွာကတည္းက လ်န္ဖုန္းေကားက ငါ့နာမည္ကို အသုံးခ်ၿပီးေတာ့ လန္ခြန္းကို သြားဆြထားၿပီးၿပီ ။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ငါနဲ႔ အေမက သူ႔ကို စြန႔္ပစ္ခဲ့တာကို မွတ္ထားတုန္းေလ ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ သူက ငါ့ကို အျပစ္တင္တယ္၊ အေဖ့ကို ပိုအျပစ္တင္တယ္"

　　" အေဖနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ ? အေဖက သူ႔ကို ခ်စ္တာပဲ မဟုတ္လား ? "
အန္းခ်န္ စိတ္ဝင္စားလာ၍ ျပန္လာကာ ထိုင္ခုံဆြဲထိုင္လိုက္ၿပီး နားမလည္ေၾကာင္းျပတယ္ ။