လူစားထိုး zawgyi font

040

　　040

       လ်န္ဖုံးေကားက က်င္ခ်ိဳးဟန္သ႑န္နဲ႔ အားလုံးေရွ႕ကို ထြက္ေတာ့မဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ခ်ိန္ရွီးလန္းရဲ႕ ဖုန္းဝင္လာခဲ့တယ္ ။
　" အ႐ူး ၊ ရွင္ေနေသးလား ? ဒီေလာက္ၾကာၿပီ ငါ့ကို မဆက္ဘူး ! "

　　" မင္း ပို႔သတဲ့ ေမတၱာေၾကာင့္ ၊ ရွင္သန္ရတာ အရသာရွိေနပါတယ္ ၊ ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္မပ်က္သြားဘူးမလား ? "
  လ်န္ဖုံးေကားက ရင္းရင္းႏွီးႏွီးပဲ ျပန္ေနာက္ကာ ေျဖေနတယ္ ။

　　" ဟုတ္တယ္ ! တကယ့္ကို စိတ္ပ်က္တာပဲ ! မင္း ဒီတေခါက္ ဘာအလုပ္ေတြ လက္ခံထားတာတုန္း ? အျပင္ထြက္ခ်ိန္ေလးေတာင္ မရွိဘူး ! ငါလည္း ဒီၿမိဳ႕မွာ ရွိ‌ေနတယ္ေလ ၊ အခ်ိန္ရရင္ လာထိုင္အုံး ငါကပဲ မင္းကို အေႂကြးတင္သလိုေတြမလုပ္နဲ႔ "

   ခ်ိန္ရွီလန္းက ဆက္တိုက္ကို ေမာင္းတင္ၿပီး အျပစ္တင္ေနေတာ့တယ္ သူက အစကတည္းက ပါးစပ္ထိန္းမရဘူးမလား
   " ေဝ့ ၊မင္း ဒီေကာင္ ဒီတလလုံး အခန္းပိတ္ၿပီး ႏူးကရီးယားဗုံးေတြမ်ား လုပ္ေနတာလား ? "

　" ငါက မင္းလို႔ မင္းထင္ေနတာလား ? "
လ်န္ဖုံးေကားက မ်က္ျဖဴလွန္လိုက္ၿပီး
  " ငါ့ အဲ့ပညာေတာ့ မရွိဘူး "

　　" ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ "
ခ်ိန္ရွီလန္းက ဒီလိုလူေလ သူ႔ကို ေျမႇာက္လိုက္ရင္ ပ်ံတက္သြားၿပီေလ အခုဆို ကိုယ့္ကို အမႊန္းတင္ေလၿပီ
" ငါ့ ပညာက ဘယ္သူမွ လိုက္မမွီဘူး ! "

　　" ေဝ့ ၊ Bro , မင္းဖုန္းဆက္လာတာ ငါ့ကို ဒါေတြလာႂကြားဖို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား ? "
လ်န္ဖုံးေကားက မ်က္ႏွာၾကက္ကေနၾကမ္းျပင္ထိႀကီးတဲ့ ျပတင္းေပါက္ေရွ႕ေလွ်ာက္ရင္း ေရာက္သြားကာ အျပင္က ေကာင္းကင္ျပာ၊တိမ္ျဖဴ ၊ သစ္ပင္စိမ္းေတြ ေငးရင္း ခါးပ်င္းေၾကာဆန႔္လိုက္ကာ
" မင္းရဲ႕ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ငါ မသိပဲေနမလား ? ငါ့ကို လာႂကြားဖို႔ေတာ့ မလိုပါဘူး ? "
　　
   " အာ ! ဘယ္ဟုတ္မလဲ ! မင္းအားလား ? ဒီည ငါ့ဆိုင္လာေလ ! ငါ့မွာ မင္းကို ေပးစရာရွိတယ္ ! "
ခ်ိန္ရွီးလန္ရဲ႕ေလသံက ဖိခ်ထားတဲ့စိတ္လူပ္ရွားမူေတြပါေနတယ္ တမင္လ်ိဳ႕ဝွက္ထားျခင္းအရသာေတြပါရေနတယ္ ။