Şimdi Biraz Uyu | Texting

60. Bölüm Part 1

Yatakta bir kez daha sola döndükten sonra uyuyamayacağımı anlayıp oflayarak doğruldum.

"Ya uyuyamıyorum ben!"

"Farkındayız Balım, bir o yana dönüp ofluyorsun bir bu yana. Kızım bari uyuyamıyorsun müsaade et biz uyuyalım. Yarın sürüneceğiz biraz daha uyumazsak."

"Heyecanlıyım ama, ne yapabilirim?"

"Uyuyabilirsin mesela!" Çağıl başının altındaki yastığı bana attığında yakalayıp yastığa sıkıca sarıldım.

"Ben alışmışım Sancak'la uyumaya.." diye mırıldandım ama tabii ki duydular.

"Aklı beş karış havada bunun, Leyla olmuş iyice." Duru'nun söylenmesiyle kucağımdaki yastıkla kafasına vurdum.

"Seni de bilmesek.."

"Kızım ben uyuyorum en azından."

"Ben de bu gece uyuyamıyorum, ne yapayım? Destek olacağına köstek oluyorsun."

"Gelinim haklı, uğraşmayın." Hilal kalkıp yanıma geldi ve sıkıca sarıldı.

"Oo, gelin görümce ittifakı he? En sevdiğimiz." Çilek gülerek kendini bizim yatağa attığında Çağıl da geldi.

"Sohbet mi ediyoruz o zaman?" dedi uykulu bir şekilde.

"Duru Ömer'i anlatıyor." Hızlıca konuştuğumda Duru yüzünü yastığına gömdü.

"Uyuyorum ben."

"Yemezler." Pijamanın yaka kısmından tutup kaldırdığımda ağlamaklı bir ses çıkardı.

"Kızım bu iki günün öznesi sensin, sen anlat."

"Her şeyim ortada benim, kaçak yaşayan sensin şu anda." Göz devirip başını dizime koyduğunda anlatacağını anladım.

"Sizin düğünden bir iki ay sonra istemeye gelecekler."

"Ne?!" Dördümüz birden çığlıkvari bir şekilde bağırdığımızda duvara vurdu Murat abi.

"Uyuyoruz burada!" Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Ooo, Murat Bey! Siz kış uykusunda değil miydiniz?" Duru abisiyle uğraşmaya başlayınca dördümüz de yüzümüzü yastıklarımıza gömdük fazla ses çıkarmamak için. Gülmekten gözümüzden yaş geliyordu.

"Duru, dua et kızlar var odada."

"Ederim abicim ben, sen hiç merak etme. Sana da edeyim mi, kısmetin açılsın diye?"

"Yok Duru'cum, sen zahmet etme. Ben senin önünü kapatmak için evlenmiyorum. Abin damat olmazsa sıra da sana gelmez, öyle değil mi?"

"Uyuz!"

"Çok ayıp, insan abisine öyle der mi hiç?"

"Çocuklar uyuyun artık!" Yavuz amcanın sesini duyar duymaz sessizleştik.

"Bu adam askerlik diye bir şey olmasaydı da asker olurdu. Otorite kelimesinin karşılığı gibi yemin ediyorum."

"Duyuyorum Duru!"

"Severek takip ediyoruz Yüzbaşım!" Hepimiz sessizce güldük. Kısa bir süre sonra sesler kesilince Duru anlatmaya başladı. "Laf arasında sürekli evlilikten bahsediyorduk zaten ama o benim psikolojik olarak toparlanmamı bekliyordu tamamen." Bakışları bana döndü. "Sizin düğünden hemen sonra yapmak istemedik balayına gideceksiniz diye, minimum bir ay ileriye attık o yüzden." Gülümseyip kollarımı boynuna sardım.

"Çok mutlu ol Duru, çok mutlu ol kardeşim."

"Sen de biriciğim.." Sıkıca sarıldığımız bir dakikanın ardından geri çekildim. Gözlerim dolmuştu. Telefonuma gelen bildirim sesiyle kaşlarım çatıldı. Saat biri geçmişti çoktan, bu saatte niye mesaj gelmişti?