Kafasına dayanan silahlar özgüveninden hiçbir şey kaybettirmemişti ona. "Sen benim kim olduğumu bilmiyorsun dimi?" Adam tek adımıyla aradaki mesafeyi kapatmıştı.Semihin gözleri adamın bileğe kadar yanmış sol eline kaymıştı. "Yüzüme bak!" Bakışların...
Bir süredir kapalı kapıya bakıyordu.Semih odadan hiç çıkmamıştı.Bu gecede burada kalacağı kesindi artık. "Efendim arabanız hazır." Ceketini alıp son kez odaya bakmıştı. "Gidelim Yahya." Dışarıdaki soğuk rüzgar tozu dumana katmıştı.Arabaya binmeden gözleri kapıdan koşarak çıkan çocuğu bulmuştu.Lastiği patlamış ve o sinirle lastiğe tekme atmıştı. "Bir sorun mu var?"
"Atım hastalanmış acil gitmem gerekiyor." Barbarosun sesini duymasına rağmen yüzünü ona dönmemişti. "Tamam atla ben götüreyim." Semih ona dönünce gömleğini giydiyini farketmişti.Zayıf beden siyah gömleği çok iyi taşıyordu.
Denize düşen yılana sarılırdı.Bu saate taksi bulamayacağını biliyordu.Barbarosun teklifini kabul edip arabaya binmişti.Semih gerginliğini tırnaklarıyla oynayarak atıyordu. "Hızlanamaz mısın?Böyle giderse sabaha varırız!" Çocuğun gözlerindeki endişeyi görmeseydi eğer laf dalaşına girerdi.Gaza basıp ona bakış atmıştı. "Kemerini tak."
İnsanlardan daha çok hayvanlara değer veriyordu.İnsan bir şekilde bağıra çağıra derdini anlatırdı.Ancak hayvanlar öyle mi?Kendisini bile umursamadığı zaman oluyordu.Bu yüzden Barbarosa çocuğun hayvan aşkı garip geliyordu.
"Daha geçen hafta konuşmadık mı?!Neden onu iyileştiremiyorsun?!" Neredeyse baytarın yakasını kavrayacaktı. "Semih bey lütfen sakin olun.Artık yaşlandı,böyle durumlar normal." Semih ahıra girip yerde uzanan atının yanına koşmuştu.Beyaz atın güzelliği Barbarosu hayrete düşürmüştü.Şimdi farkediyordu,buradaki tek beyaz attı.
"Kasırga,oğlum buradayım ben." Çocuğun dilinden dökülen kelimeler yüzünü güldürmüştü. "İsmi Kasırga mı?" Arkasındaki bedene dönmeden kafasını salladı. "Böyle güzellik için endişelenmeye değer." Dolan gözleri Kasırganın yaşarmış gözleriyle buluşmuştu.
"Biz beraber büyüdük.O benim arkadaşım.Endişem bu yüzden.Oğlum iyileşecek,bunuda atlatacak.Benim onu bırakmadığım gibi o da beni bırakmayacak." Semihin sesinin titremesine ilk kez şahit oluyordu Barbaros.Bazı şeylerin kıymeti maddi değil maneviydi. "Semih bey,bence artık onu azad etmeliyiz.Hayvan çok yoruldu,sizin için zor anlıyorum lakin-"
Ayağa kalkmadan önce gözlerini avuşturmuştu.Atının alnına öpücük kondurup baytarın karşısına geçmişti. "Ben atımı gömersem kariyerini de toprağa gömerim.Anlata bildim mi?" Barbaros Semihin adamın üzerindeki etkisine şaşırmıştı.Koca adam kafasını yere eğmiş ağlayacak gibiydi.Semih dışarı çıkınca adam kafasını kaldırmıştı.
"Atın hiç mi şansı yok?"
"Maalesef.Semih bey inadından vazgeçmiyor.Açıkcası yarın hayvan ölürse bu sorumluluğu üstlenecek kişi ben olmak istemiyorum." Barbaros Kasırgaya yaklaşıp karnını okşamıştı.Kasırganın onu hemen kabul edişi hoşuna gitmişti. "Sen sevdin galiba beni.Bende seni sevdim Kasırga.Umarım hayata tutunacak gücü bulursun.Yoksa sahibinin iplerini dizginlemek zor olur."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
