Kasırga

48

Aşk için ölmeli, aşk o zaman aşkSeni içime çektim bir nefeste
Yüreğim tutuklu, göğsüm kafeste
Yanacağız ikimiz de ateşte
Bir kıvılcım yeter, hazırım bak

"Seni içime çektim bir nefeste!" Müziğe eşlik ederek araba kullanıyordu.Bu gün kızını almak için kendisi gidecekti.Prensesi için çikolata almıştı,kızını güzel bir yemeye götürüp ardından Kasırgaya gideceklerdi.

"Efendim Bade."

"Var mı bir şeye ihtiyacın?İçim hiç rahat değil ya!"

"Merak etme kontrol bende.Bu arada,Hira sana annesini sordu mu?Bak Bade,yanlışlıkla ağzından bir şey kaçırma lütfen."

"Öf Semih ne kaçıracağım?Küçücük çocuğa annen sen doğar doğmaz babandan para alıp gitti mi diyeceğim?"

"Tamam hemen sinirlenme.Kapatıyorum dikkat et."

Aramayı sonlandırıp camı açmıştı.Hira tek gecelik ilişkiden kalan hatıraydı aslında.Kızının annesi çocuğu aldırmak istediğini söylemek için gelmişti.Semih buna izin vermeyip çocuğu doğurmaya ikna etmişti onu...Cebinden sigarayı çıkartmadan önce az sonra kızına sarılacağını hatırlayınca geri bırakmıştı.

"Biliyor musun,benim babam dışarıda.Sende onunla tanışmak ister misin?" Kartal Hiraya cevap vermeden kapıdan çıkmıştı.Semih Hiranın asık suratına alışık değildi. "Prenses!" Hira koşarak babasının yanına gelmişti.Küçük eller ince parmaklara tutunup onu ilerdeki çocuğa doğru götürüyordu.

"Kartal o mu?" Hira onu kafasıyla onaylayınca çocuğu süzmüştü.Henüz beş yaşındaki çocuk neden tamamen siyah giyer? "Merhaba,ben Semih." Çocuğun bakışları ilk ince parmaklara değmişti. "Sende Kartal olmalısın..."

Uzattığı elini indirip cebindeki çikolatayı çıkarmıştı. "Arkadaşınla paylaşmak ister misin?" Hira çikolatayı ondan alıp Kartala uzattı.Hepsini Kartala vermesi Semihi şaşırtmıştı. "İstemiyorum."

"Üzülme kızım,belkide tatlı sevmiyordur.Kartal,seni almaya birileri gelecek mi?Baksana,geç kalmış olmalılar." Ailesi gelene kadar çocuğun yanında duracaktı. "Geldi." Kartalın adımlarının yürüdüğü yere bakıyordu.Önünde duran siyah arabadan inen bedeni görünce olduğu yerde donup kalmıştı.

Yedi yıl önce yaşadıklarını bir anda ona hatırlatan kimdi?Geçmişten tamamen kurtulduğunu sanıyordu yıllardır.Geçmişinden bu güne taşıdığı tek kişi Badeydi.Herkesten,her şeyden kaçınılırdı ancak kaderden asla.Yıllar önce keşke bir kez siyah giymesen dediği adam şimdi beyaz gömlekteydi.

"Kartalın babasına selam verelim baba." Hiranın sesini duyunca sırtını onlara dönmüştü.Karşılaşmak istemiyordu. "Başka zaman." Arabanın sesini duyunca kızını kucağına almıştı.Hızlı adımlarla arabaya binip gaza bastı. "Kimden kaçıyoruz baba?"

"Özür dilerim kızım,hıza dikkat etmemişim." Arabayı yavaşlatıp gömleğinin bir kaç düymesini çözdü.Yıllar sonra yine göğsü sıkışmaya başlıyordu. "Baba,iyi misin?" Aynadan kızına bakıp onu kafasıyla onaylamıştı.Titreyen elleriyle direksiyonu sıkıyordu.Karşısında gördüğü adam hayal değildi. "Ben Bade teyzenle konuşacağım."

Arabadan iner inmez Badeyi aramıştı.Açmasını beklerken neredeyse yolun ortasında bağıracaktı.

"Efendim."

"O burada!"

"Kim?Sen iyi misin?Neredesin?"

"O burada!Oğlu kızımla aynı sınıfta!"

"Semih kimden bahsedi-"

"Barbaros burada!"

Telefonun diğer ucundaki kişi dilini yutmuştu.Barbarosla Semihin ilişkisini duyunca yaşadığı şoku şimdi bir kez daha yaşıyordu...

Arkadaşlar telefonum otomatik çeviriyor yazdıklarımı.Ben aynı gün içerisinde 3,4 sayfa yazıp atıyorum.Kusura bakmayın ama gerçekten yazdıklarımı düzenleme fırsatım olmuyor.

Yazı hataları yüzünden özür dilerim.Lütfen bu konu kapansın artık.