Odanın kokusunu durmadan içine çekiyordu.Yanan mumlar portakal kokusunu odaya salmıştı.Gerçek psikolog ancak böyle olurdu zaten.Bir odaya bakarak sakinleşmek olur muydu?Adam gözlüğünü takıp Semihin karşısına oturmuştu.Elinde siyah not defteri ve kalem vardı.İlk soruyu kağıta yazmıştı.
"İlk kendimi tanıtayım.Serdar ben,yedi yıldır psikolog olarak çalışıyorum."
"Semih ben." Kendisini tek bir cümleyle anlattığını düşünüyordu.Serdar kağıta bir şeyler yazıp diğer sorusunu sormuştu. "Semih insanların gözünde nasıl biri?" Çocuğun dudağı yukarı kıvrılmıştı.Herkesin hakkında ne düşündüğünü az çok biliyordu. "Özgüvenli,başarılı piçin teki.Bu arada yakında kendime ait hastanem olacak.Çalışmak istersen beklerim."
"Teşekkür ederim.Peki gerçektende düşünüldüğü gibi misin?" Hayır. "Başarılı olduğum doğrudur lakin piç olduğumu sanmıyorum.Bence yakışıklı oluşum,hayal kurdukları hayatı yaşamam çoğu kişiye dokunuyor." Semihin soruları geçiştirerek cevaplardan kaçması Serdarın gözünden kaçmamıştı.
"Ailene bu hayatı sana sağladıkları için teşekkür ediyor musun?"
"Evet.Tüm gün çalışmasalardı böyle hayatım olmazdı.Babamın çalışma odasına girmediği bir gün bile yok.Annem her yıl farklı ülkelerde davetlere katılıyor.Hatta bazen yüzünü görmeden geçirdiğimiz iki,üç ay bile oluyor.Belkide babam karısının hasretinden o kadar çalışıyordur."
Çocuğun kahkahasına gülümsemekle yetinmişti Serdar.Bir kaç şey daha not aldı. "Doğum günlerinde yalnızsın o zaman?" Yirmi yılda dört kez aile olarak doğum günü kutlamıştılar.Diğer yıllar hep odada,ya da barda kutlanarak geçmişti. "Kalp hastası değilsin anladığım kadarıyla.Şu kalbine giren acı nasıl hissettiriyor?"
"Kalbim gayet sağlam.Hatta seninle tanışmam bence çok güzel tesadüf.Uzun zamandır psikoloğa gitmeyi düşünüyordum.Tabii sadece düşünmekle yetinmiştim.Son iki aydır sanki kalbime kızgın demir sokuluyormuş gibi hissediyorum.Sinirlenince oluyor sanmıştım ama bazende olmuyor."
"Son iki ayda ne kaybettin?Değerli eşya,bir dost,sevgili ya da ailenden biri." Son iki ayda yaşadıklarını hatırladı.Gözlerinin önünden film şeridi gibi geçmişti;İlk aşkından vazgeçişi,yanlışlıkla Badeyi merdivenden itmesi,Barbarosla kavgaları.
"Çok şey yaşadım.Ancak iki tanesinin önemli olduğunu düşünüyorum.İki yıldır birine platonik aşıktım...Anlayacağın sonu iyi bitmedi.Arkadaş olduğumuzu sandığım bir kız vardı...Anlayacağın onunda sonu iyi bitmedi.Beni sırtımdan bıçaklamaya kalktı.Ben dizi mi çeksem?Reytingler tavan yapar!"
Attığı hiçbir kahkahaya Serdar eşlik etmiyordu.Son soruyu not defterine yazıp altını çizmişti. "Hayalin ne?Paylaşmamakta özgürsün bu arada."
"Yok söylerimde,gülme ama.Ben kızım olsun istiyorum." Serdarın gülümsediğini görünce yüzünü buruşturmuştu. "Gülme demedim mi?"
"Benimde kızım olacak.Eşim hastanede gün sayıyoruz." Ağzı açık şekilde adama bakmıştı.Mesleği değil kız babası oluşu Serdarı havalı yapmıştı. "Tebrik ederim!Prensesin hastane masraflarını ben karşılarım."
"Gerek yok,teşekkür ederim.Hadi asıl konumuza dönelim.Kız babası olmak istiyorsun çünkü onu koruyup kollayacağını düşünüyorsun.Sana yaşatılmayan çocukluğu kızınla beraber yaşamak istiyorsun.Doğru anladım dimi?" Semihten uzun süre cevap alamayacaktı.Çocuğun bakışları yere inmiş öylece duruyordu.
"Kaybetmekten korkuyorsun Semih.İnsanların özgüven olarak gördüğü şey aslında senin kalkanın.Platonik aşk genellikle kaybetmeye korkan kişilerin kendileri için bulduğu yöntemdir.Adım atıp karşı tarafa duygularını belli edersen alacağın cevabı zaten biliyorsun.Bu yüzden uzaktan sevmek hiç kaybetmeyeceğini düşündürür sana.Kaybedene kadar bunu anlayamazsın tabii."
"Haklısın doktor.Onu başkasıyla görene kadar kaybettiğimi sanmıyordum.Nasıl bir his biliyor musun?Onu başkasıyla görünce öldüm,ancak sesimi çıkaramadım.Kurşuna dizdiler beni doktor."
"Arkadaşın içinde aynısı geçerli.Çok güvenip sırtını yaslamışsın.Lakin yanlış kişiye.Tüm bu yaşadıkların bünyeni zayıflatmış.Dışarı vuramadığın öfke kalbine vurmuş."
"Ölüyorum öyle mi?" Bu kez odayı dolduran kahkaha Serdara aitti.Gözlüğünü çıkartıp not defterini kapatmıştı. "Ölmek için erken.Merak etme,iyileşmen için ne gerekiyorsa yapacağım.Semih,sen özgüvenli piçin teki değilsin.Sen iyi kalbini kirletmekten korkan birisin sadece."
Sonunda çözülmüştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kasırga
RomanceKafasına dayanan silahlar özgüveninden hiçbir şey kaybettirmemişti ona. "Sen benim kim olduğumu bilmiyorsun dimi?" Adam tek adımıyla aradaki mesafeyi kapatmıştı.Semihin gözleri adamın bileğe kadar yanmış sol eline kaymıştı. "Yüzüme bak!" Bakışların...