Kasırga

52

"Günaydın." Kartal arabaya binip kulaklığını takmıştı.Barbarosun an itibariyle umutları kaybolup gitmişti.Kartalı okula bırakmak için bekliyordu.Çocukla konuşmak için iyi bir fırsattı aslında.Tabii konuşsaydı...

"Bu gün seni almaya gelemeyeceğim.Ama istersen seni çok güzel akşam yemeyine götürürüm,ne dersin?" Aynadan arka koltukta oturan çocuğa bakıyordu.Cevap vermeyeceğini anladığında omuzları düşmüştü. "Film izlemeye gidelim istersen?Ya da oyun parkına gidelim?Dondurma yiyelim beraber?Ya da sana araba kullanmayı-"

"Susar mısın?"

"Ah tabii.Kusura bakma." Barbarosa rest çeken tek kişi bu çocuktu.İlerde kendisinden daha başarılı olacağına emindi.Radyoyu açıp çalan ilk şarkıya eşlik etmişti.

İçinde aşk var yüzünde kin
Yüreğine sor bu da kim?
Her sabah baktığın aynadakı
Bana deliriyor hala

Kulaklığını almak için öne uzanmıştı.Telefonuna gelen aramaya acil cevap vermesi gerekiyordu.Kulaklığı yere düşünce hızını azaltıp yere eğilmişti.Bir kaç saniye sonra önüne çıkan arabayı göremeden ona çarpmıştı.

"Kartal iyi misin?!" Çocuğun kemeri takılı olduğu için derin nefes vermişti.Çarptığı mavi arabanın kapısı açılınca hemen arabasından inmişti.

"Araba çocuk var ayı!Kör mü-" Gözlüğünü çıkartıp öfkeli gözlerin sahibiyle tanışmıştı.Bu gözler ona yabancı değildi.Yedi yıldır karşısına çıkmamak için uğraştığı kişinin önünde duruyordu. "Semih?"

Onunla aynı şoku yaşıyordu.Bakışları bir anlık arabada bekleyen Kartalı bulmuştu. "Barbaros." Tahmini doğru çıkınca yutkunamamıştı.Yıllar Barbarostan hiçbir şey alıp götürememiş gibiydi. "Özür dilerim,dikkatsiz davrandım.Sen iyi misin,yaralandın mı?"

"İyiyim.Kızım arabada ama o da iyi." Birbirilerine attığı kaçamak bakışlar ne kadar çocuksuydu...Yedi yıl sonra kimsenin kimseye bakacak cesareti,hesap soracak yüreği yoktu. "Eşine özürlerimi ilet.Ben...Dalgınlığıma geldi."

"Kızımın annesi yok.Özrünü kabul edecek kişi benim." Barbaros kaçırdığı bakışlarını onun yüzüne çıkartınca,Semihin üzerindeki beyaz gömleğe bakışını yakalamıştı. 

"Hayal gibi.Yıllar sonra böyle karşılaşacağımızı tahmin etmemiştim." Semih gözlüğünü takıp onu kafasıyla onaylamıştı. "Oğlunla kızım aynı okulda,hatta aynı sınıfta.Geç kalmak istemiyoruz kusura bakma."

"Anladım.Tekrar özür dilerim." Yumruklarını sıkarak izlemişti Semihin gidişini.Onunla karşılaşmak içinde bir ağaç yeşertmişti aslında.Semihle oturup uzun-uzun sohbet etmek istiyordu.Geçen yılların ondan ne alıp,ne kattığını anlatsaydı keşke.Barbaros hiç bıkmadan dinlerdi hepsini. 

"Hala eskisi gibi yakışıklısın çocuk..."

 

DİĞER BÖLÜM SMUTSJJSJSSJSJ HAZIR MIYIZ?