Kasırga

50

Yedi yıl herkese iyi gelmemişti aslında.Bazıları duvara toslamış,karanlığın içinde yaşayıp gidiyordu.Semihi ergen sanıyordu ancak o bile kendi hayatını kurmuştu.Barbaros rüzgarda savrulacak adam mıydı?

"Kartal,şu odadan çık artık!" Kapıyı yumruklamamak için zor duruyordu.Diğerleri gibi o da Kartalla iletişim kuramıyordu. "Kapıyı açmazsan kıracağım!Lütfen dışarı çıkar mısın?" Bir süredir beklediği kapı açılmıştı.Küçücük çocuğun bakışları kocaman adamı ezip geçiyordu.

"Yemek istemiyorum.Beni rahat bırak." Çocuğun kapıyı kapatmasına izin vermemişti.Yere çöküp Kartalın ellerini tutmak için uzanmıştı.Çocuk iki adım geri gidince vazgeçti. "Kartal,neden böyle yapıyorsun?Derdin ne bilmiyorum ama anlatırsan çözerim.Sana iyi bir arkadaş olabilirim."

"Seni görmek istemiyorum." Çocuğu kafasıyla onaylayıp yumruklarını sıkmıştı.Ona attığı her adımda en başa dönüyordu.Kartala ulaşmak Barbaros için imkansız hale gelmişti.Odanın kapısını kapatıp aşağı indi.Akşam yemeyine iki kişi olarak devam edeceklerdi. "Oğlunla iletişim kurmak zor.Onu doktora götürelim,bu çocuk normal değil."

"Ondan yabancı biri gibi bahsetmeyi kes.Hep öfkeli tavırlarınla korkuttun onu.Şimdi iki güzel laf söyleyip onu kandırmak istiyorsun."

Yıllar önce Semihi kabul etmemesinin sebebi buydu aslında.Kendisi çocuk olamamış biri nasıl baba olacaktı?Yedi yıldır Semihin neler yaptığını merak ederek yaşıyordu.Onu rahatsız etmemek için araştırmayı bırakmıştı.Semih hakkında bildiği tek şey baba olduğuydu.Çoğu zaman merak ederdi,başarısız olan sadece kendisi miydi?

"Ne yapmamı bekliyorsun?Ona uzattığım eli geri itiyor!Beni kuduz köpek sanıyor,onu ısırıp hasta edeceğim gibi davranıyor!Sen mi bu çocuğu bana karşı dolduruyorsun?"

"Sen şu tavırlarına devam et,emin ol bana ihtiyaç kalmıyor.Kocaman şirketi yönetiyorsun ama bir çocukla iletişim kuramıyorsun.Yazık gerçekten.Böyle devam ederse Kartalı alıp gide-"

"Nereye istersen defol git.Ancak o burada benimle kalacak." Kadın masadan kalkıp sinirle odasına çıkmıştı.Bu evde kimseyle iletişim kurmak mümkün değildi.Bazen Kartalı Barbarosa benzetiyordu.Oğlunun ilerde öfkesine sahip çıkamayan,bencil biri olarak büyümesini istemiyordu.

Kadehini doldurup bahçeye çıkmıştı.Kararan gökyüzünde güzelliği hiç eksilmeden parlayan yıldızlara bakıyordu.Barbaros yedi yıldır pişmandı.O gün Semihin gitmesine izin verdiği için,korkak gibi hayatına devam ettiği için...Korktukları başına gelince yanındaki kişinin Semih olmasını diliyordu.O zaman bu kadar zorlanmayacağından emindi.

"Elimde bir kadeh şarap seni bana unutturamıyor..."

Barbarosummm korkmaaa ben seni sevdiceğine kavuştururummmm