ATEŞBAR

32. Bölüm《Mükâfat》

Yeni bölümle karşınızdayım canlarım 🩵

İyi okumalar ✨

                                                  ~~

-Dünün zorluğu bugüne mükafat çıkarır.

"Yavrum tüm yemekler hazır oldu. Çık hadi mutfaktan gözünü seveyim." Dedi Maide Teyze. Gülümseyip başımı salladım.

"Tamam çıkıyorum." Diyip yanağından bir makas aldım. Güldü. Hızlı adımlarla mutfaktan çıktım. Salonda depresyona girmiş gibi oturan Neva'yı görünce ona doğru adımladım.

Dalgın dalgın telefona bakarken bir anda yanına oturmamla irkilip telefonu düşürdü.

"Kızım niye öyle geliyorsun ya, aklımı aldın burada!" Bakışlarım anlık telefonun ekranını bulunca Barlas'ın profiline baktığını gördüm.

"Vaay" diyip gülerken Neva hızla telefonunu yerden alıp kapattı ve bana baktı.

"Düşündüğün gibi değil!" Dedi panikle. Kaşlarımı oynatıp gülümsedim.

"Gayette düşündüğüm gibi." Hızla ağzımı kapattı.

"Gözünü seveyim bir şey söyleme." Kaşlarım havalandı. Elimi bileğine koyup ağzımdan çektim.

"Kimden çekiniyorsun?" Gözlerini kaçırdı.

"Herkesten!" Dedi sitemle. Anlamazca baktım. "Neden ama?" Gözleri doldu.

"Çünkü aramızda yaş farkı var. Çünkü herkes Barlas'ın bana abilik yapmasını istiyor!" Dedi sesi titrerken. Anlayışla bakmaya çalışıp elini tuttum. Açık yeşilleri beni buldu.

"Abinle benim aramda da yaş farkı var. Ama abartılacak bir fark değil. Bak evliyiz onunla. Aşık etti beni kendine, her şeyim oldu." Dolan gözlerini kırpıştırdı.

"İnsan sevdikten sonra geriye hiçbir şeyin önemi kalmıyor, ne yaşın ne de insanların ağzından çıkanların." Dedim. Yeşilleri bir an umutla baksada sonra tekrar hüzünle doldu.

"Abim duyarsa nasıl karşılar bilmiyorum. Ben onun kafasında neler geçiyor tahmin edemiyorum. O çözülmesi çok zor bir denklem benim için." Dedi. Yani çekindiği asıl kişi Duhan'dı.

"Ben konuşayım istersen." Başını hızla iki yana salladı. "Hayır Mihra! Bunu saklayabildiğim kadar saklayacağım." Kaşlarımı çattım.

"Kızım yazık değil mi ikinize de. Barlas'ın sana bakarken içi kaynıyor." Dudakları kıvrıldı.

"Gerçekten mi?" Gülümseyip başımı salladım. "Gerçekten." Gülümsemesini genişletti. Sonra tekrar panikledi.

"Lütfen kimseye söyleme Mihra, bunu şimdilik açıklayamayız." Başımı salladım.

"Sen bu konuda konuşmamı isteyene kadar susuyorum." Dememle hızla boynuma sarıldı.

"Teşekkür ederim." Gülümseyip karşılık verdim.

Kapı çalınca ayrıldık. "Ben bakarım." Diyip hızla yerinden fırladı. Karnım hafiften ağrırken bugün regl olacağım geldi aklıma. Hızlı adımlarla salondan çıkıp asansöre ilerledim.

Yazar'dan

Genç adam kapıda gördüğü kız kardeşiyle kısa bir an hayal kırıklığına uğradı. O hevesle her zaman ki gibi karısının onu karşılamasını beklemişti. Bugün yeterince elini kana bulamıştı. Karısına dokunup insan olduğunu hissetmeliydi.