Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odamın kapısı açıldığında yarı uyur yarı uyanık halde başımı yastıktan diktim.
İçeriye giren bir kadın, elinde tuttuğu büyük tepsiyle bana doğru gelip baş ucumda ki komidinin üzerine bıraktığı sabah kahvaltısıyla bakışlarını üzerimde gezdirdi.
"Günaydın efendim, kahvaltı için uyanmanız gerek." Donuk sesiyle sıkkın bir nefes verdim ve yatakta doğruldum.
Uykusuzluk başımda keskin bir ağrıya sebep olurken , bakışlarım benim için hazırlanan kahvaltı tepsisinde tutundu.
"Leonardo nerede?" Boğuk sesim uykulu bir merakla dolandı odada.
"Beyefendi kahvaltıyı bahçede yapacağını bildirdi. Sizin dinlenmeniz için odanıza bir servis açmamı da söyleyen yine kendisiydi hanım efendi." Saygılı tonlaması ve tek düze sesiyle başımı usulca salladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Pek kahvaltı yapacak durumda değilim, kokusu rahatsız ediyor. Ben sadece biraz uyuyacağım. Götür lütfen olur mu?" Ona tepsiyi işaret ettiğimde tereddütle bana baktı.
"Fakat efendim..."
"Lütfen... bütün gece yarım yamalak bir uykuyla uyudum. Senden istediğimi yap ve bırak biraz uyuyayım." Yeniden yatağın içine kıvrıldığımda bir kaç saniye bekledi fakat ondan isteneni yaparak uzanıp tepsiyi aldı.
Ardından çokta oyalanmadan odadan çıkıp gitti. Bense aydınlık odanın içinde başımdaki keskin ağrı ve bedenimdeki halsizlikle öylece kaldım.
Güneş doğalı epey olmuştu, Leonardo gece yanıma bir kaç kez kontrole gelsede yanımda kalmamayı tercih etmişti. Sadece bebeğin durumunu kontrol için geliyor, uyuduğumu düşündüğü içinde sessiz sedasız üzerimi örtüp gidiyordu.
Geliyor... ve gidiyor...
Gitme diyemiyorum. Yanımızda kal Leo, biraz sarıp sarmala beni diyemiyorum. Zaten konuşmak istemediği her mimiğinden okunuyor ve bende ısrar edemiyorum işte..
Fakat her şeye rağmen, burada olduğunu bilmek, kapıyı açıp bir kaç adım attıktan sonra onunla karşılaşabileceğimi bilmek bile sakin bir huzura sebep oluyor.
