Bebekler bol bol yorum yapın, emoji değil yorum ☺️ Sizi seviyorum 😍 yavaştan finale gidiyoruz vedalaşmaya hazır mıyız? 😊😊
Şarkı için bana ilham veren @555siyah teşekkür ederimm bayıldımmm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorgun bir gerilmeyle yatağın içinde kımıldadım. Kollarım yanımda yatan Leonardoyu bulduğunda , gözlerimi bile açmadan yüzümdeki sıcak gülümsemeyle usulca sokuldum boynuna. Sıcak teni ve yumuşak nefesi yüzüme doğru vururken , ben altı aydır ilk kez böyle huzurlu hissediyorum...
Kokusunu alarak uyandığım bu sabahta, ruhumda farklı bir heyecan var.
Kollarımın altında devam eden kısık nefesler kesintiye uğrarken, saçlarımın yüzüne gelerek onu rahatsız ettiğini anlıyordum.
"Ah..." söylenerek yatakta gerindiğinde başımı sokulduğum boyundan ger çektim ve yavaş yavaş uyanmaya başlayan yüzünü izledim. Uzun kirpikler kavisli kaşlar ve keskin çene...
"Günaydın..." fısıltılı sesimle alnı kırışırken şaşkın gözleri usulca tavana doğru açıldı, arından hızla kendi çıplak bedenine baktı ve yüzünü bana çevirdi.
"Siktir!" Saniyeler içinde kollarımdan kurtulup ayağa kalktığında ne olduğunu anlayamıyordum.
"Leo..." şaşkın bakışlarım üzerinde dolanırken o, etrafa saçılan kıyafetlerini giymeye başladı.
"Lanet olsun! Lanet !" Söylene söylene bokserını üzerine geçirdi ve yerdeki pantolonunu uzanıp aldı.
"Leo sakin ol..." neden böyle öfkelendin ki...
"Dün gece-" kemerini sıkıca bağlayıp üzerime doğru geldiğinde öfkeyle eğildi ve fısıldadı. "Her ne olduysa dün gece! Unut! Çok içmiştim anlıyor musun! Gereğinden fazla içmiştim..." onunda gözleri dolarken söylediği şeyler kalbimi paramparça etti.
"Ama biz... biz dün.." titreyen çenemle ona bakan gözlerimden bir damla yaş yanağıma doğru aktı.
"Unut Flora. Aklım başımda olsaydı sana asla dokunmazdım..." söylediği şey sesinin titremesine yol açsada benim kalbimi daha fazla kıramazdı.
Göğsümün ortasında hissettiğim çaresizlik ve yanaklarımdan yatağa peş peşe düşen bir kaç damla yaşla öylece bakıyordum... ona bakıyordum.
Beni dün gece dünyanın en mutlu kadını yapan adama, ve uyanana kadar bu sabah yeniden huzurlu hissetmeme sebep olan adama...
"Seni seviyorum... kızgın olduğun için yapıyorsun bana bunu, haklısında ama benim açımdan hiç düşündün mü..."
"Şimdide Sana empati yapmamı mı istiyorsun! Beni içere tıkarak aldığın parayla çocuğumu benden kaçıran sana! Empati yapmamı mı istiyorsun? Kimseye güvenmeyeceğim kadar çok güvendim sana! Sana çok güvendim... sonum parmaklıkların ardı oldu ama bak! Bak şimdi bir sabıkalıyım. Senim yüzünden!"
"Yeter artık yaa!" Öfkeyle dikeldim yatakta, hızla onu geri ittirdiğimde ellerimden destek alarak kalktım ayağa.
Sabahlığımı yatağın başından çekip elime aldığımda çıplak bedenimi örttüm ve yeniden bağırdım.
"Yeter! Suçluyum diyorum tamam diyorum tamam! Lanet olsun Leo sana gelip sormam gerekirdi! Oldu mu!! Açık açık sormam gerekirdi ama yapamadım!"
"Yapacaktın! Geçip karşıma Leo bana böyle bir şeyi nasıl yaparsın diyecektin! Öğrenecektin lan benden öğrenecektin o kancıktan değil!" Bobodan bahsediyor.. kancık, onun için güzel isim olurdu.
"Yapacaktın Flora! Bize bunu yapmak gururuna o soruyu sordurmaktan kolay mı geldi!"
"Sende yap ozaman hadi." Dedim üzerine doğru ilerlediğimde, ellerimi gövdesine çarpıp onu geriye doğru ittim.
"Hadi bırak gururunu affet beni! Hadisene... sar yine kollarını bana, sev yine hiç bir şeyi düşünmeden..." genzim yanarken bu hesaplaşma duygusallığa neden oluyordu.
"Sev hadi Leo... o kadar kolaysa insanın içindeki kırgınlığı bastırması yap hadi... canımı yakma daha fazla..." gözlerimden kirpiklerime bulaşan ıslaklık yavaşça yanaklarımdan aşağıya firar etti.
"Yapsana ya... " ellerimi hafifçe vurdum göğsüne, "Yapsana..." ağlamam hızlanırken bileklerimi yavaşça tuttu ve beni kendine çekti, burun buruna geldiğimizde gözlerinin dolduğunu ve küçük bir gözyaşının hafifçe yanağına doğru aktığını gördüm.
"Aynı şey değil Flora, aynı şey değil... " acılı fısıltısı yüzümde yayıldığında bileklerimi kavradığı ellerimi usulca boynuna doğru uzattım ve onu dudaklarıma doğru çektim.
"Seni istiyorum Leonardo... seni hayatımın geri kalanının tamamında yanımda istiyorum... sana bir sürü çocuk vermek ve her birini ikimizin sevgisiyle büyütmek istiyorum... seni seviyorum, seni lanet hayatımda kimseyi sevmediğim kadar çok seviyorum, daha öncede söyledim yeniden söyleyeceğim, o gün.. o baskın günü yine senin yatağında yine senin kokunlaydım... veda etmek istemesemde oradaydım, seninle geçecek her bir saniye için orada, ben seni o günde aynı bugünki aşkla seviyordum... bugünde o günki aşkla seviyorum.."
"Flora..." sıcak nefes sus çizgimde dolandığında devam ettim, dudaklarımı onunkinin üzerinde sabit tutarak. "Tek bir fark var artık içimde nefret yok... sadece sen varsın... içimde senden bir parça var... bizden bir parça..."
Sözlerimin bitiminde usulca kavradı dudaklarımı ve beni nefesine kattı, iri kolu belimde dolandığında beni çıplak gövdesine yasladığında giderek hızlanan öpüşleriyle karın boşluğumda bir heyecan peydah oldu... bir kasılma.
Bu seferki öpüşlerde arzu yoktu... şehvet... yada azgınlık.. Bu aşk doluydu, tenimi saran dudaklar can yakacak kadar sıcacıkken öpüşünün sebebi yalnızca aşktı...
Aşk... Leonardonun bana duyduğu aşk... Bir gece ansızın hayatıma giren ve tüm duygularımı kontrolüne alan Koyu Lacivert bakışlı Efendi...
"Seni seviyorum... nasıl affedeceğim bilmiyorum ama seni çok seviyorum Flora..." erkeksi iniltilerinin içine serpiştirdiği itirafla yüzümde buruk bir gülümseme yer edindi.
İşte oluyordu, ördüğü buzdan duvarlar yerle yeksan olurken, kabinin kapıları benim için geriye kadar açıldı. Aylar önceki o adamın aşk dolu dokunuşları bedenimde karşılığı kesik iniltilerle buldu.
"Bir yolunu bulacağız... söz veriyorum..." kollarımı iri omuzlarına sardım ve bedenimle ondan güç alarak dudaklarının hakimiyetine bıraktım kendimi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
