Bölüm 30/ Leonardonun yıkılışı

1.1K 38 0
                                    

Nefes nefese üzerime yığıldığında, içimdeki erkekliğini usulca kadınlığıma ittirip yerleşti.

"Yine içime boşaldın..." yüzümde yayılan gerginlikle bakışlarım odanın tavanında dolandığında, yüzünü gömdüğü boynumda sessizce kıkırdadı.

"Bir bebek istemem neden bu kadar kötü." Geri çektiği yüzüyle sızlayan kadınlığımı dolduran erkekliğide içimden çıktı.

Bedenini yavaşça yanıma uzattığında beni belimden tutup kendine çekti ve yüzünü saçlarımın arasına gömdü.

Söylediği şey ağırca yutkunmama sebep olduğunda genzimin sızısı gözlerimi dolduruyordu.

Dakikalar içinde evi basacaklar ve onu gözlerimin önünde sürükleyerek çıkaracaklar.

Bunu bilmiyor...Bunu bilmemek benimle hayal kurmasına sebep oluyor ama ihanetimi öğrendiğinde yüzünün aldığı şekli görmek istiyorum...

"Bana bir cevap vermeden önce düşünmek istersen anlarım güzelim..." sıcak nefes saçlarımı aşıp boynumda yayıldı.

"N-neyi..." şaşkın sesimle yüzümü ona doğru döndüm.
Belimi saran sıcak el çıplak bedenimdeki ürpertiyi gidermek istercesine usulca okşadı kıvrımlarımı.

"Az önce söylediğim şey... sevişirken..." burun buruna geldiğimizde güzel gözleri parlayarak yüzümde dolandı.

"Leonardo... " şaşkın sesimle neden bahsettiğini biliyorum.

"Evlilik fikrine yabancı mısın? Aslına bakarsan bende öyleyim. Seni tanımadan önce öyleydim..." dudakları usulca kıvrıldığında , sessiz bir gülümsemeyle dudaklarıma yorgun bir öpücük bıraktı.

"Neden yapıyorsun bunu..." kendimi geri çektiğimde içimde oluşan heyecana duyduğum öfkenin kurbanı olarak onu seçiyordum.

Evlilik fikri...
Onunla bir evlilik, ve bir bebek... ikimizden dünyaya gelecek.

Tüm bunlar ruhumu hoş eden bir kadeh şarap gibi ama bu adam baştan aşağıya yalan...

Hızla yataktan kalktım ve az önce üzerimden çıkardığım iç çamaşırlarını aceleyle giyindim...

"Ne yapıyorum ?" Yatakta dikeldiğinde yerdeki bokserına uzandı ve kendini çıplaklıktan kurtardı.

"Leonardo!" Bağırışım yüzünde şaşkın bir ifadeye sebep olurken yerdeki pantolonu hızla bacaklarından geçirdi ve kemerini bağlayarak bedenini bana çevirdi.

"Ne oluyor Flora? Anlamıyorum seni ne oluyor! Bazen Küçük bir çocuk gibi davranıyorsun seni tanıyamıyorum!"
Kızgınlaşan sesiyle Adımları yanıma doğru gelirken elimi kaldırdım ve onu durdurdum.

"Bir adım daha atmayacaksın." Dişlerimi sıkarak işaret parmağımı ikaz edercesine ileriye doğru çevirdim.

"Flora?"

"Bitti... artık tek bir yalanını daha-"

Telefonu çalmaya başladığında , dikkati hala üzerimdeydi.

"Ne yalanı?" Şaşkınlıkla havalanan kaşlarıyla sorgulayıcı gözleri üzerimde dolandı.

Telefonu ısrarla çalmaya devam ederken öfkeyle pantolonunun cebine sıkıştırdığı telefonu çekip aldı.

Meşgule attı ve dikkatini yeniden bana çevirdi.

"Sevgilim ne yalanı? Söyle bana... bir şey var sende bunun farkındayım ama üzerine gelmek istemedim-"

Telefonu yeniden çalarken hızla meşgule attı ve yeniden bana çevirdi dikkatini.

"Bobo her şeyi anlattı Leonardo! Sizi... seni! Senin benden ne istediğini.." sesim titrerken dolan gözlerimle hayal kırıklığı dolu bakışlarımı yüzünde tutundurdum.

EFENDİMİ ARARKEN / +21 (çizgi studioda devam ediyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin