Fuck My Fucking Life

53. A New House

Haal liefste lezers! Dat is alweer een tijdje geleden. Sorry! Er is onwijs veel gebeurd. Veel leesplezier!

xx Masha

De moed was me een beetje in de schoenen gezakt. Rotterdam? Grapje zeker. Hoe dacht ik ooit dat ik werd aangenomen?

Het is woensdagmiddag en ik woon nu voor drie weken in Tiel.

Ik dacht dat ik alles achter me kon laten, maar helaas.

Was daar maar zo.
Alles waar je niet mee kan dealen omdat je er niet in zit, speelt alleen maar meer in je hoofd.

Daniel, mijn moeder.

Mijn moeder had elke dag een berichtje gestuurd.

Ik werd er gek van.
Ik lig op mijn bed weer eens na te denken over de situatie.

Ik had een baantje gevonden als cassiere/baliemedewerker bij de Albert Heijn. Het beviel goed, maar de mensen waren niet gewent aan een stadsmeisje.

"Je bent te dominant," had mijn teamleider tegen me gezegd. Wat kregen we nou? Dominant? Je maakt een grapje zeker. En geen hond die dat in mijn gezicht durf te zeggen, allemaal achter mijn rug om. Sneu hoor.

Daniel en ik hadden nauwelijks nog contact gehad. Goed, zeggen mijn vriendinnen. Maar stiekem, in mijn hart wilde ik hem nog meer dan graag.

Mijn moeder had me leuk gedag gezegd, al was het best wel awkward. Ze had me honderden berichtjes gestuurd en me dingen gevraagd, ik werd er gek van. Ze moest me met rust laten. Ze zou zoals gewoonlijk ook nog ruzie gaan maken op mijn diploma uitreiking.

Na maanden lang getwijfeld te hebben over hoe ik het zou zeggen, had ik het nog niet gedaan. Ik wilde dat ze mijn stiefmoeder met rust liet.
Mijn stiefmoeder was hier mijn trouw en toe verlaat. Ik hou van haar en ze was er altijd.

Mijn telefoon trit:

Moeder:

Hallo lieverd! Hoe is het daar? Ik hoor graag hoe het is op je werk, ik hoor het wel! Ik hou van je, dikke kus, mama.

Ik ben er helemaal klaar mee. Ik voel weer woede opborrelen. Ik sta op en begin aan een mail waarvan ik achteraf spijt heb, dat ik hem gestuurd heb.

Hallo,

Ik schrijf deze mail, omdat ik denk dat je nog niet helemaal weet wat de bedoeling was van deze break.

Het is niet de bedoeling dat je me bijna dagelijks whatsappje's gaat sturen. En zoals je misschien hebt gemerkt, reageer ik er dus ook niet op.

Het moet je op dit moment absoluut niet bezig houden wat er met in mijn leven om gaat. Je wilde graag een leven wat je kon besteden aan je werk en school.

Prima, maar dan word dat het ook. Het is niet de bedoeling dat je me blijft berichten. Jij wilde eerst die afstand, nu wil ik hem en zal mij die moeten geven de aankomende maanden.

Over mijn diploma uitreiking.

Ik weet dat je denkt dat je mag komen. Daar zitten wel een aantal eisen aan vast.

Papa komt al niet, vanwege zijn werk. Maar mijn stiefmoeder wel. Ik ga ervan uit dat je oma meeneemt, met mijn lieftallige zus.

Ik wil dat je aan de andere kant van het lokaal blijft, en mijn stiefmoeder niet benaderd, de hele twee uur niet.

Ook zal het de eerste keer zijn dat we elkaar weer zien. Maak er astjeblieft geen big deal van.

Dit bevalt me wel, zo een tijdje zonder je.

Kan je je hieraan houden, prima, ben je welkom.

Laat me gewoon astjeblieft een tijdje met rust.

Ik zak in op mijn bed en begin te huilen. Ik wist niet meer wat me overkwam. Iedereen vertelde me altijd hoe goed je op je moeder moest passen en dat zij altijd alles voor je deed. Hoe dan ook, ze bleef je moeder.

Maar de titel moeder moet je verdienen, die krijg je niet zomaar.

En mijn moeder, is hem zojuist kwijtgeraakt.