Fuck My Fucking Life

The One

Ik stap uit op station Leerdam. We hadden afgesproken om naar zijn huis te gaan. Het is maandag en we hadden elkaar al 2 dagen niet gezien.

Het voelde als veel langer, ondanks dat we, zodra we niet bij elkaar waren, aan de telefoon zaten.

Ik zie een lange en blonde jongen zoekend kijken.

Ik zwaai en hij komt op me aflopen.

'Hoe gaat het nu, schoonheid?' Vraagt hij. Eindelijk een jongen die een andere en leuke bijnaam had. Het klinkt ook zo lief.

Ik glimlach en we lopen naar zijn huis. Het is toch nog een flinke wandeling. Na een half uurtje staan we voor een flat.

'Dit is mijn paradijsje. Kom binnen!' Zegt hij en stapt door de schuifdeuren. Ik wist dat het niet veel zou zijn, hij woont hier nog maar een week.

We lopen de trap op en op de eerste verdieping slaat hij linksaf. Meteen daar opent hij de deur.

Het is een klein huisje. Een kleine badkamer met wc en douche, een woonkamertje met daarin een keuken en een aparte slaapkamer.

Het is niet veel, maar dit is alles wat ik maar zou kunnen wensen. Een aparte slaapkamer zelfs!

En stond een lekkere stoel, met 3 tuinstoelen en een klein hoog tafeltje. Een beetje teleurgesteld kijk ik rond. Had hij er niet meer van kunnen maken? Er is zelfs geen licht in de badkamer.

In zijn slaapkamer ligt een klein matras op de grond.

'En?' Vraagt hij.

'Het is zo kaal,' zeg ik een beetje beteuterd.

'Tja, het moet nog meer worden. Ik woon hier nog maar net.'

Hij lijkt er zelf geen erge in te hebben.

'Ik kan helaas niet zo lang blijven, ik moet om 10 over 10 alweer de trein naar huis hebben. Anders kom ik niet meer thuis,' zeg ik.

Hij trekt me tegen zich aan.

'Dat is genoeg,' zegt hij en kust me op mijn voorhoofd.

Ik was twee dagen naar hem toe geweest, welles waar maar avondjes, maar het was genoeg. Overdag moest ik werken, en de sfeer daar was niet te harde.

'Zin in morgen?' Vraagt Coen als we aan het bellen zijn.

'Meer zenuwachtig,' zeg ik eerlijk.

Morgenavond komt hij bij mijn ouders eten. Hun ontmoeten. En donderdag was de diploma-uitreiking al. Ik wil dat hij mijn ouders eerst zo ontmoet.

De diploma-uitreiking was goed gegaan, na een lange avond ploffen we bij mijn vader in de auto.

'Pap?' Vraag ik.

'Ja?' Vraagt hij en voelt de bui al hangen.

'Coen moet straks naar huis en morgen komt hij terug en zaterdag en zondag... Kan hij niet gewoon blijven slapen?' Vraag ik en kijk met puppy ogen naar hem.

'Ja hoor, is goed,' zegt hij.

Coen knijpt in mijn arm. Hij is blij en gelukkig. En ik ook!

Met pijn in mijn hart had ik afscheid moeten nemen van Coen. Ik zou twee weken in Frankrijk zijn en daarna terug vliegen. Dan zouden we nog één week samen alleen in het huis van mijn ouders zitten. Maar ik mocht morgen alweer naar huis.

Het is vrijdagavond. Ik was net met papa naar de kermis geweest. Het was gezellig samen. Elk jaar doen we wel wat leuks met z'n tweeën.

Elke 2 dagen mocht ik 10 minuten met Coen bellen. Ik toets zijn nummer in. Morgenochtend vlieg ik weer naar huis en kan ik hem eindelijk vasthouden en zoenen. Ik kan niet wachten...