Fuck My Fucking Life

17. Parents

Ik had nog een afspraak met mijn psycholoog. 

We gingen zitten en ze keek me doordringend aan.

‘We gaan erachter komen, waarom jij zo boos bent op je moeder,’ zegt ze.

‘Dat kan ik je zo ook wel vertellen,’ zeg ik.

‘Oke,’ zegt ze. ‘Vertel maar.’

‘Heb je even?’ Zeg ik en zucht. Ze knikt aanmoedigend.

‘Oke, nou toen ik 6 was, gingen mijn ouders natuurlijk scheiden. Mijn vader is een jaar lang vreemd gegaan. Dit weet ik trouwens ook pas een jaar. Mijn moeder vertelde altijd de vreselijkste dingen over mijn vader, terwijl mijn vader altijd goed praatte over mijn moeder. Mijn ma vertelde dingen zoals dat mijn moeder op de grond was gezakt van verdriet, en mijn pa erover heen was gestapt alsof het niets was. Maar dat was het nog niet. Mijn ouders ruziede altijd waar wij bij waren. Enge dingen waren het. Ik weet nog alles. Mijn moeder had op een avond bij een toneelstuk bij ons op school, had ze staan schreeuwen tegen haar vriendje van toen. Ik lag in bed te huilen en ik hoorde alles. Zelfs nu nog, aan het eind van vorig school jaar, met de diploma uitreiking van mijn zus, werd ik erop uitgestuurd, zodat zij elkaar niet tegen zouden komen. Ik ben geen loopmeisje,’ zeg ik.

‘Zo kan ik nog wel meer dan 10 dingen opnoemen. Ik heb mijn moeder buitengesloten. Ik ben dingen gaan doen die niet konden. Ik heb xtc geslikt, waarvan ik in ieder geval dacht dat dat het was. Alleen maar om mijn moeder te pesten. Niet dat ze het weet, want dat lef heb ik niet om het te vertellen.’

Mijn psycholoog zat me aan te kijken alsof ik een moord beschreef. Het kon niet waar zijn, was van haar gezicht af te druipen.

‘Ik snap het wel,’ hersteld ze zich. ‘Maar, je vader is hier dan toch ook de schuldige?’ Vraagt ze.

‘Tuurlijk, maar mijn vader is er voor me, op een echte manier, houd van me, doet dingen voor me… Dus het slaat eigenlijk nergens op, ik zou ook boos op hem moeten zijn, maar hij heeft nooit mijn moeder zwart gemaakt.’

Ook zei wist niet wat zij ermee moest.