Fuck My Fucking Life

27. Pregnant?

M: Ik vertrek zo uit Nederland. Luck you! Je word geen vader, ik ben ongesteld.

Het was zes uur in de ochtend en wist dat Daniel niet meer ging reageren. Ik schaamde me dood. Ongesteld? Ik werd het vast morgen. Dan hoefde hij zich geen zorgen te maken.

Ik was aangekomen in Zwitserland. Onze appartementen waren verdeeld in twee. Twee kamers naast elkaar, verbonden via het balkon. Ik zat hier nu twee dagen en had al twee dagen heerlijk geskied.

Ik zit aan tafel bij het huisje van mijn oom en tante hun huisje. Mijn neefje Nick van 9 en mijn nichtje Lisanne 7, hadden nog nooit het woord nee gehoord.

Ze zeurden aan een stuk door. ‘Mama, mama, mama, mama.’

En zodra mijn tante het zat was, zonder enige waarschuwing van wil je astjeblieft ophouden: ‘EN NU HOUDEN JULLIE OP!’

Ik schrok elke keer toen dit gebeurde. Het is maandag avond en ik was nog niet ongesteld. Ik maakte me zorgen. Misschien kwam het omdat ik de pil slikte.

We zaten een spelletje te spelen en ik was nerveus. Ik was snel geraakt en had al de hele week buikpijn.

Ik hoor Lisanne van boven huilen.

‘Mamaa!’ Roept ze.

Haar moeder loopt boos de trap op en ik hoor haar luid fluisteren.

‘Als je nu niet je mond houd dan leg ik je in oma’s kamer, begrepen?’

Ik hoorde geen antwoord en mijn tante kwam weer naar beneden.

‘Kunnen we opschieten?’ Elke keer als iemand iets te lang nadacht, werd ze pissig. Ik legde mijn kaarten neer en liep met tranen in mijn ogen naar mijn huisje. Zie je wel, ik word gewoon ongesteld. Ik was snel geraakt.

Huilend ging ik in mijn bed liggen en wist niet zo goed wat ik moest denken.

Ik huilde mezelf in slaap.

De wekker galmde door mijn kamer. Met koppijn zette ik hem uit en trok m’n skibroek aan. Ik liep naar de andere ruimte.

Nog voor ik de deur open doe hoor ik het gedoe al.

Ik open de deur en loop naar binnen.

‘Nee je mag niet nog meer! Eet je brood op of je mag niet skiën!’

Ik zucht en ga zitten. Er is zelfs geen brood meer.

‘Gaat het?’ Vraagt mijn oma.

‘Nee, het gaat niet,’ zeg ik.

Ik voel weer de tranen opkomen.

‘Wat is er?’

‘Ik kom binnen en er is alweer gezeik.’

‘Wat voor gezeik?’ Zegt mijn oma.

Wat voor gezeik? WAT VOOR GEZEIK? DIE KUT KOTERS DIE HUN KLOTE BEK NIET KUNNEN HOUDEN. DAT GEZEIK.

Ik ren naar mijn eigen kamer en pak mijn ski spullen. Ik ren naar de skiliftjes en ga omhoog. Ik doe mijn oortjes in en begin te skiën.

Het was Nick duidelijk gemaakt dat hij niet de rode piste op mocht. De hele middag en dagen zeurde hij erover.

We zaten wat na te drinken en ik zag mijn neefje ineens de zijkant van de berg oplopen met zijn ski’s. De rooie piste.

Mijn tante kijkt mijn vader huilend aan.

‘Kan hij dat wel?’ Vraagt ze.

Mijn vader staat op en loopt er boos naartoe. Aan zijn loopje te zien, is hij razend.