Fuck My Fucking Life

37. Rules

Beste lezers,

Ik krijg heel veel privé berichtjes over waarom ik nooit verhalen lees, of haast niet op mensen hun verhalen reactie's geef. Ik heb naast dit account, een echt account waar ik andere boeken op het staan waar ik wel boeken op lees, reactie's geef, stem of zelf echte boeken heb. Ik heb dit account puur aangemaakt, voor mensen die vragen willen stellen, hulp willen of iets wat daar op lijkt. Dus voel je niet te veel; stuur me een privé bericht en ik zal je zo als ik kan je helpen. Ik heb al een aantal mensen gehad die hebben vragen hadden en een stuk verder zijn gekomen. Dus sorry voor de ophef! Veel lees plezier,

xlittlegirlx

We hadden ondertussen ons toneelstuk 2 keer opgevoerd en we maken een buiging om ons applaus in ontvangst te nemen.

Zodra de hele tribune leegstroomt schenkt Lucka champagne in een deelt aan iedereen uit. Ik keek op de klok en zag dat het al bijna tien uur was.

Hierna zouden we nog met z’n allen naar Indy gaan.

Dus vertrokken we met z’n allen met veel geschreeuw en nog veel energie naar zijn huis en je begrijpt het al: er werd alcohol geschonken.

Maar natuurlijk wist mijn moeder van helemaal niks.

Aan het eind van de avond, rond een uur of 1 had ik gewoon teveel drank op, of ik het nou wilde of niet. Mijn brein werkte nog perfect, ik kon helder nadenken maar mijn zicht was gewoon belabberd.

‘Dat kan niet, als je zicht slecht is, dan ben werkt je brein ook niet meer,’ zegt Lucka als ik hem vertel hoe ik me voel.

Maar dat was ik niet met hem eens.

Ik stapte op mijn fiets en zo goed als kwaad fietste ik naar huis.

Thuis zette ik mijn fiets in het schuurtje en ging naar boven om mijn moeder een kus te geven; dat was een regel.

‘Je ruikt naar alcohol!’ Roept ze boos uit.

‘Niet,’ probeer ik mezelf nog te verdedigen.

Ze is boos. Nee, ze is razend.

Dus ik liep naar beneden en ik was ineens misselijk. Ik trok zo snel als ik kon mijn kleding uit en stapte zonder erbij na te denken dat ik niks meer aan had, mijn bed in.

De volgende ochtend was mijn moeder al weg om foto’s ergens te maken. Dus met een zucht zette ik de douche aan. Maar; ik had geen last van hoofdpijn of iets wat daar op leek.

Daarna fietste ik naar het huis van mijn oma om op te gaan ruimen.

Toen ik s’avonds thuis kwam ging liep ik direct door naar mijn kamer.

Ik was met Nikky aan het Skypen en wist niet zo goed hoe laat mijn moeder zou komen om “het” gesprek te voeren.

Dus, om half 9 s’avonds hoor ik haar de trap op lopen en opent ze de deur.

‘Heb je even?’ Vraagt ze.

Ik knik en ze gaat op mijn bed zitten.

‘Zeg eens eerlijk, heb jij gedronken?’

‘Ja, een glas champagne en een glas Bacardi-cola.’

‘Je mag helemaal niet drinken!’ Roept ze.

‘Nou en? Over 3 maandjes ben ik 16, en dan? Wat ga je dan doen? Je vergelijkt me altijd met Ellen, wat die mocht. Die mocht op haar 16de drinken. En jij denkt dat ik naar de wet ga luister?’

‘Ja,’ zegt ze strikt.

‘Nou nee,’ zeg ik. ‘Wat heb je nou liever, dat ik stiekem ga drinken of dat je weet dat ik drink en dat we een afspraak maken?’

‘Nee Mischa, zo gaan we dit niet doen. En ik ben er ook achter gekomen dat je al een aantal keer naar Amsterdam bent geweest.’

Dat kwam eventjes hard aan.

‘Waar was je naartoe?’

‘Naar Tess,’ zeg ik.

Ze knikt.

Godverdomme ze heeft in mijn portemonnee gekeken, dat is de enige optie, daar zitten mijn treinkaartjes in. En ze niemand anders dan twee van mijn vriendinnen en Daniel weten dat ik naar Daniel ben geweest. Zelfs mijn vader niet.

‘Je hebt dus in mijn portemonnee gekeken! Je zit gewoon door mijn spullen te zoeken! Dat vind ik echt niet kunnen. Er is niks meer privé in dit huis!’

‘Ja en? Nu draai je het terug op mij! Waarom heb je mij dat niet gezegd?’

‘Oh, zou jij het goed vinden dan?’

‘Nee!’ Roept ze.

‘Nou dan! Ik kan jou niks vertellen, omdat jij overal een oordeel over hebt. En ik ben dat spuugzat,’ zeg ik. Mijn woorden die uit mijn mond komen voelen meer aan als vuur.

‘Dat is helemaal niet waar!’

‘Oh zeker wel.’

‘Waarom denk je dat?’

‘Ja, inderdaad mam, waarom denk JIJ dat ik je niet dat soort dingen vertel?’

‘Weet ik niet.’

‘Dan heb je dus niet opgelet in het gesprek, want ik heb het duidelijk zojuist gezegd. Zou je astjeblieft weg willen gaan?’

Ze schud haar hoofd en staat op. Ze kijkt me nog een keer aan en loopt dan mijn kamer uit.

Fijn, dankjewel voor dit gedoe. Ik laat dus niet meer mijn treinkaartjes in mijn portemonnee zitten of vertel haar nog iets.

Twee weken nadat ik bij Daniel was geweest, ging ik weer.

Ik was een stuk meer ontspannen en voelde me een stuk beter. Ik wist dat het goed zou komen, ik wist het gewoon. Maar hij vertelde ook dat hij graag zo snel mogelijk naar Den Haag wilde verhuizen, nog verder hiervandaan. Dus, ik wist dat we nog maar een afspraak zouden krijgen, en dat het dan over zou zijn.

Dat ik dan, net zoals vorig jaar weer een jaar lang een Romeo-Julia relatie had gehad. Als ik dat volgend jaar maar zou laten.