Fuck My Fucking Life

22. "Trust me." He said.

Het was dinsdag avond en ik had weer  een dagje school gehad, maar ik was al heel snel klaar.

Ik zat lekker in de bus en tussen zaterdag en dinsdag leken meer 4 weken te duren dan 4 dagen.

Ik was veel te vroeg daar maar ook Daniel bleek er veel te vroeg aan te komen dus ik stond te wachten op het perron.

De trein stopte en een grote groep mensen kwam de trein uit, maar Daniel kon ik zo snel niet vinden.

Toen de massa een beetje weg was zag ik hem nog niet dus liep maar naar het begin van het station, waar meneer stond te wachten. Mijn maagd draaide zich om van zenuwen naar blijdschap.

‘Heei,’ zei ik en ik kreeg een kusje op mijn wang van hem.

Ik weet niet waarom, maar altijd als we elkaar zagen leek het niet alsof we in het begin niks durfden. Maar toch daarna kwam hij naar me toe en zoende we uiteindelijk. En wat een verbazing, hij kon het nog goed ook. Soms beet ik hem speels en we zaten elkaar vaak te plagen.

We liepen naar het eind van het perron en gingen daar staan.

We stonden te zoenen terwijl mijn hand onder zijn shirt zat. Mijn handen waren ijskoud, en tja, zoals iedereen weet zijn jongens een perfecte plek om je op te warmen, toch?

Maar ook zijn hand verdween onder mijn shirt. Ik voelde mijn hart sneller bonzen. Het was een stom gevoel.

Tot mijn grote verbazing was hij lief. Hij kneep niet hard of deed me geen pijn.

Ik moest even nadenken. Dit was de eerste keer in mijn leven dat een jongen aardig was. En nog wel op seksueel gebied.

Het kon dus wel?

Het was vrijdag en ik zou die middag weer met Daniel afspreken.

Cynthia, Leila en ik hadden geen zin meer in school.

‘Kom we gaan spijbelen,’ zegt Leila uit het niks. Even keek ik haar verbaasd aan.  Ik wist niet dat ze daaraan deed.

‘Maar hoe moet ik dat doen?’ Vraagt Cynthia.

‘Ik bel wel voor je, dan geeft je mijn nummer aan de balievrouw en laat je mij bellen,’ zeg ik.

Dus ik liep naar buiten. En nam de telefoon op.

Ik regelde dat ze naar huis kon en alles leek goed te gaan.

‘Ik stuur haar nog even naar haar mentor, is dat goed?’ Vraagt de balie vrouw.

‘Ja,’ zegt ik. ‘Dat is goed.’ Kut! Dat gebeurde nooit.

Dus toen ik weer naar binnen liep kwam Cynthia aanlopen.

‘Ze hebben mijn moeder ook op mijn thuisnummer gebeld. Die verwacht me nu thuis.’

Mijn hart ging te tekeer.

Snel ging Cynthia naar huis en Leila en ik de stad in.

Ook kreeg ik een berichtje van Daniel.

“Ik kan niet, moet werken.”

Het was een korte zin, en het leek meer alsof hij niet wilde.

Ik zuchtte luid.

‘Wat is er?’ Vraagt Leila.

‘Daniel kan niet.’

‘Jezus, en jullie hadden nog wel afgesproken.’

Ik kreeg een beetje een flashback van Mace. Hij liet met altijd lang wachten en kwam niet opdagen. Maar, eerlijk is eerlijk, hij zei tenminste af. En een keertje kan toch wel?

We dronken een milkshake en ik ging naar huis.

Het was maandagavond. Ik wilde zo ontzettend graag met Daniel cammen. En eindelijk zag ik hem. Hij had zijn bril op en hij zag er super schattig uit.

Mijn wifi viel uit.

Ik keek naar mijn beeldscherm.

‘Kom op! Kom op!’ Fluisterde ik naar mijn laptop.

Steeds kreeg ik maar even wifi.

Eindelijk kon ik hem zien en toen viel mijn wifi weg.

Toen ik voor de laatste keer hem aan probeerde te doen… Viel er een traan over mijn wangen. Waarom wilde hij nou niet meewerken?!

Ik had me in december opgegeven voor de nieuwe film van Carry Slee. Pijnstillers.

Dit kon wel eens mijn kans worden. Een begin in ieder geval. Maar ik moest ook nog eens uitgenodigd worden.

Dinsdag middag had ik weer met Daniel afgesproken. Hij kon het niet opbrengen om op tijd te zijn vanwege zijn slaap. Slaap is ook belangrijk, maar ik toch ook, of niet? Nou ja, zal wel. Hij kwam in ieder geval. Maar ook was zijn bus naar de trein te langzaam. Dus, hij was nog een half uur later. En geloof me, het was KOUD. En niet zo’n klein beetje ook. Ook erbij zag ik hem maar ander half uur. Normaal veel langer. Ik had het gevoel alsof het niks was.

Ook donderdag zou ik alleen thuis zijn. Maar weer moest hij naar school.

Ik had meer het gevoel dat hij me liet zitten, het niet wilde. Maar zeg dat dan gewoon. Maar volgens hem is er niks aan de hand. Ik geloof hem. Hopelijk.

Het was vrijdagmiddag en ik had nog niks gehoord over ons spijbel gedrag. Mijn vader had ik het verteld en die had alleen maar heel erg hard gelachen. Dom, natuurlijk.

Mijn stage die ik wilde was afgewezen. Ik moest een nieuwe stage zoeken.

Ik ging met Leila naar een voorstelling over seks. Het was negen uur in de avond en weer dacht ik erover na.

We zouden nooit bij elkaar slapen, dus ik wist zeker dat we geen seks zouden hebben. Tuurlijk kan het overdag. Maar waar in hemelsnaam?

Ik zag het wel. Maar ja, tuurlijk dacht ik dat niet. Haha, grappig. Zo dacht ik nooit na. En nu natuurlijk ook niet.

Toen ik wat ging drinken met Leila in de stad, kreeg ik een mail.

“Beste Mischa”

Toen eerste heel erg bedankt voor je aanmelding!

Er zijn bij ons 13000 aanmeldingen geweest, meer dan vorig jaar.

Maar helaas hebben we jou niet uitgenodigd….”

Toen ik de eerste drie regels had gelezen stopte ik hem al weg.

Oké, nieuw plan.

Ik sprak er nog even over met Leila en ik ging met haar naar huis.

We sliepen in haar bed en ik moest aan de kant van de muur slapen, anders zou ze me eruit duwen, zei ze. Maar nu kwam ze alleen maar heel dicht tegen me aanliggen.

De volgende dag sprak ik Daniel weer. Ik gaf de hoop toch wel een beetje op.

Maar we spraken weer af voor dinsdag avond.

M: We zullen maar weer eens zien of je komt (kusjes smiley)

D:  Haha we zien wel.

M: Ja die ken ik. Net zoals “Komt goed.”

D: Ik weet het, maar ik kan niet meer doen dan zeggen dat ik kom.

Mijn hoop kwam weer een beetje terug.

We zullen zien Daniel. We zullen zien.

 En als je wel komt, heb je nog wel heel veel kusjes tegoed.