Fuck My Fucking Life

10. Prison

Het was super gezellig met Tess. We sliepen samen boven in een twee persoonsbed en met kerstavond had ik haar gevraagd met een roos. We hadden eindelijk een relatie. Ik voelde me heerlijk.

We hadden echte seks met elkaar, en ik voelde me eindelijk geliefd.

Nadat we haar weg hadden gebracht en mij naar mama’s huis, was het dan eindelijk zover.

Er was bekend dat ik midden in de stad zou komen te wonen met 7 andere probleem jongeren. Heel jammer, ik had het niet verwacht, nee ik had gehoopt dat het niet nodig was…

Ik had mijn tas gepakt, en zelfs al toen ik binnen kwam kreeg ik ruzie met mijn moeder.

De rest zag er niet uit. Allemaal tutjes. Ik zou er NOOIT mee overweg kunnen…

We gingen met z’n alle om de tafel zitten en we moesten onszelf voorstelen.

Er was een meisje waarvan je kon zien dat het een probleem kind was, echt het oppertutje. Sanne.

Dan had je een jongen die heel dun was, en overduidelijk enorm stoned. Bodie.

Dan had je een niet zo’n knappe jongen die wel grappig was en wel aardig bleek te zijn. Jesse.

Er was een meisje waarvan je wist dat je haar haatte en dat ze deed alsof ze lief was, Dana.

Een heel lief, stil en apart meisje. Ik wist dat iedereen in de groep haar aardig zou vinden. Manon.

Dan had je een stil meisje die alleen maar naar huis wilde. Anna.

Een stil meisje die niks wilde zeggen. Die ook niet heel aardig leek. Fleur.

6 van ons zaten op Spinaker, een school voor probleem jongeren. Ik had geluk dat ik er nog niet op zat met mijn spijbel  gedrag.

De regels van 3 pagina’s langen gingen we doorspreken.

‘1.’ Las Fleur voor. ‘Vanaf de eerste traptrede word er niet gepraat.’

‘2.’ Zei Bodie. ‘Je mag niet bij elkaar op de kamers komen.

‘3, je mag niet langen dan 10 minuten in de douchecabine staan.’

‘4, de eerste bedtijd is half negen. Je hebt fases en als je elke dag je dag haalt, 21 dagen lang, ga je naar de volgende fase, dit moet je wel verdienen, het gaat tot fase vier en dan mag je om half tien naar bed. Je hebt een half uur de tijd om alles te doen wat je nog wilt doen.’

‘In het begin zullen wij heel streng zijn,’ zegt mijn mentrix van de groep, Anne. ‘In fase 3 en 4 worden we een stuk soepeler.’

Zo gingen de regels maar door, en het werd alleen maar erger.

‘Hou je je niet aan deze regels, dan zal je een gele kaart krijgen. Nog een keer krijg je oranje en als je nog een regel overtreed, krijg je rood. Dan word je voor een week geschorst en krijg je een terugkom gesprek, ben je gemotiveerd, mag je terug komen, zo niet, kan je dit pand verlaten. Onthoud, dat je dit niet doet omdat je het moet, want daar is het gat van de deur en kan je vertrekken,’ zegt Jessica, mijn andere mentrix.

Niemand durfde de vraag te stellen, dus opende ik mijn mond maar.

‘Wat gebeurd er als je hier weggaat?’

‘Dan zal je gesloten gaan, en dan heb je geen keuze meer,’ zei ze met een glimlach.

Het was dus eigenlijk een goed gemanipuleerd spel.

Je was vrij om te doen wat je wilde, maar als je wegging, dan moest je gesloten, en had je geen keus meer. Dus eigenlijk was je enige keuze, hier doorheen komen en doen wat ze zeiden, om meer vrijheid te krijgen, want ik mocht zelfs niet eens naar theater.

Het was gewoon een gevangenis, meer kon ik er niet van maken

Je moest stipt op tijd zijn, een minuut te laat, betekende een half uur eerder naar bed, en dat wilde je echt niet.

Ik had mijn tas uitgepakt en ik zat hulpeloos op mijn bed. Het kwam wel goed, toch?

De week erna volgde ik me aan alle regels. Ik deed wat ik moest doen en ik was op tijd. Ik had Tessa via sms gesproken en het ging best goed.

Ik merkte veel, en ik leerde ook veel. Steeds meer werden dingen duidelijk wat de mensen in het huis meegemaakt hadden, maar ik en Fleur weigerde ons mond op te doen.

De eerste fase was ook zeker het ergst. Hoe kon ik het hier ooit overleven?

Gewoon doen en denken dat alles goed kwam?

Maar toen kwam het, ik hoorde niks meer van Tessa, en contact kreeg ik niet met haar.

Tot ze me opbelde toen ik een nacht naar huis mocht.

‘Het spijt me,’ zegt ze huilend.

‘Wat spijt je?’ Vraag ik bezorgd.

‘Het spijt me echt, echt!’ Roept ze uit.

‘WAT?!’ Roep ik.

‘Ik ben vreemd gegaan,’ zegt ze zacht.

Ik voelde het bloed uit mijn gezicht trekken. Sorry?

‘Ik heb seks gehad met en ander meisje,’ zegt ze.

Ik wist meteen wat ik moest zeggen.

‘Het is klaar,’ zeg ik. ‘Het is over.’ En ik hing op.

Het was ook over, nu moest ik voor mezelf gaan kiezen.