Fuck My Fucking Life

59. Train & Home Alone

Het is hartje zomer. Voor mijn examen zou ik met mijn tante naar het Anna Frank huis gaan en er een leuk dagje Amsterdam van maken.

Uitgeput loop ik naar het juiste spoor om naar huis te gaan, na een lange dag.

Ik heb absoluut geen zin in de treinreis naar huis, het is zo ver.

Utrecht, spoor 21, trein richting Tiel. Godver... Trein gemist!

Ik laat me zakken op het bankje en steek een sigaret op.

'Mag ik een sigaret van je bietsen?' Vraagt een knappe jongen naast me. Hij glimlacht.

De jongen ziet eruit als een jaar of 20. Hij is blond, lang en heeft een tattoo in zijn nek. Een rozenkrans. Hij heeft een vrolijk gezicht, maar toch kijkt hij erg moe.

'Tuurlijk,' zeg ik een beetje nerveus.

'Dank je,' zegt hij en lacht. Als hij praat zie ik dat hij een tongpiercing heeft. Beetje ordinair...

'Waar moet je heen? Vraagt hij vriendelijk.

'Tiel,' zeg ik.

'Ach, dan heb je net je trein gemist...' Zegt hij en zucht, alsof hij mee leeft.

Ik knik. 'En jij?'

'Zaltbommel, ik ga naar mijn opa en oma,' zegt hij.

Wat schattig! Een jongen van die leeftijd die regelmatig zijn opa en oma gaat.

Ik hijs nerveus veel te veel aan mijn sigaret. Zo'n knappe jongen die blijft praten...

De hele treinreis bleven we praten en uiteindelijk hebben we nummers uitgewisseld.

Ik stap uit en loop naar mijn bus. 'Ik app je!' Roept hij.

Ik zwaai en ga in de bus zitten. Wat vreemd wat er net is gebeurd.

Maar wel een leuke jongen. Verwacht er nou niet teveel van... Dadelijk gaat het weer mis. En was het een misverstand.

Het is donderdagmiddag en we hebben de hele tijd gepraat. Coen, dat is zijn naam. Coen, wat een stomme naam. Maar wat maakt het uit? Hij is wel leuk!

Ik ga klaar zitten met mijn telefoon. Ik kan elk moment horen of ik ben geslaagd.

Na een laatste auditie bij de opleiding in Amsterdam ben ik toch aangenomen, dus ik ben gelukkiger dan ooit. Maar dan moet ik nu nog wel slagen...

C: En?? Ben je geslaagd?

M: Nog niks gehoord...

C: Je wacht al een uur!

M: Ik hoop dat dat juist goed is...

Op dat moment komt mijn telefoon tot leven.

'Mischa, met je mentor. Zou je het erg vinden om je examen nogmaals te maken?' Vraagt hij een beetje teleurgesteld.

Mijn hart slaat over. NEE! Heb ik hier nou zo hard voor geleerd? Twee weken achter elkaar aan een stuk door?

'Ja!' Roep ik wanhopig.

'Gelukkig maar, want je bent geslaagd! Gefeliciteerd meid!' Roept hij blij.

'YES!' schreeuw ik uit.

'Ga het maar snel vieren, ik zie je morgen,' zegt hij en hangt op.

Na mijn ouders gebeld te hebben, mijn zus en het op facebook gezet te hebben, bericht ik Coen.