Fuck My Fucking Life

16. Suspended

Heel soms sprak ik Daniel nog, maar ik ging gewoon naar school,

Waar uiteraard ook niet heel veel mensen me waardeerde.

Ik werd veel raar aangekeken voor mijn zwarte uiterlijk, ook waarschijnelijk dat ik niet dun ben en omdat als het met me niet bevalt, ik zeker mijn mond open trok.

Maar mijn cijfers waren beter dan ooit. Ik haal cijfers boven de 8, zonder te leren en zonder huiswerk te maken.

Ik kreeg een baan bij de Hema en ik ging op drakenboot varen. Ik ging naar theaterlessen en ik had haast geen tijd meer voor vrienden, maar ook geen tijd meer om aan Daniel te denken. Alleen soms, als ik nog in bed lag, dacht ik over hem na. Huilen deed ik niet meer. Dat was onzin.

Alles ging best goed, tot er het probleem kwam.

Ik zat met Cinthia aan tafel en ze wilde graag een foto van Daniel zien, dus ik zocht zijn w’app profiel foto op. Op de achtergrond, stond zijn broertje Maxime.

Toen ze die jongen zag, kwam ze niet meer bij van het lachen. Ik snapte het niet maar omdat ze zo de slappe lach had, moest ik ook heel hard lachen. En elke keer dat ik haar nu een foto laat zien met het broertje van Daniel, barst ze in lachen uit.

‘Het is niet om hem uit te lachen,’ zegt ze later. ‘Maar, hij ziet er gewoon zo grappig uit. Hij is ook zo anders dan Daniel. Heeft hij wel eens iets over hem verteld?’ Vraagt ze.

‘Ja, hij zegt dat het een stille jongen is, zeker het tegenovergestelde van hem. Daniel heeft hem zijn vertrouwen wel gegeven, maar Maxime wil hem niet de vertrouwen terug geven,’ zeg ik, en weer schiet ze in de lach.

Ik zie er eigenlijk de grap niet van in, maar nu, elke keer als ik een foto van hem zie, schiet ik in de lach, door Cinthia.

‘Eigenlijk moet je gewoon met die Maxime gaan, dan zie je Daniel steeds weer,’ zegt ze en lacht.

‘Ik denk niet,’ zeg ik, ‘dat Daniel daar erg blij mee zal zijn. En hij zal me denk ik personelijk het huis uit trappen.’

Weer schiet Cinthia in de lach.

‘Heb je het gehoord?!’ Roept Anne door de klas.

‘Melissa heeft een naaktfilmpje door gestuurd naar haar ex, en haar ex naar iedereen!' Roept ze.

‘Ho ho,’ zegt mijn mentor. ‘Waar heb je het nou over?’

Anne legt met vol overtuiging uit wat ze heeft gezien.

Ik vond het zielig voor haar. Dit echt niet wat ze wilde.

Het blijkt dat Melissa naar huis is gegaan zonder iemand iets te zeggen.

Later in de week bleek dat ze een foto heeft gemaakt en dat ze die op Twitter heeft gezet.

We zitten in de pauze met Anne en Kelvin, uit mijn klas.

‘Je moet het opzoeken op Google,’ zegt Kelvin.

Dus ik typte het in op google en het tweede plaatje, zag je een meisje met haar handen voor haar borsten en met een string aan. Ze had een witte Black Berry in haar hand. Ze stond in haar kamer.

Nadine komt naast me zitten en kijkt me scheef aan.

‘Is dan Melissa?’ Vraagt ze.

‘Ja, Kelvin zei het, maar interessant is het niet.’

Ze keek raar en liep weg. Ik wist niet zo goed wat ik daarmee moest.

We gingen nog twee uur de les in, hadden nog een pauze en toen ik naar mijn volgende les wilde, haalde een mevrouw mij uit de klas en nam me mee naar haar kantoortje.

‘Wat is er?’  Vraag ik.

‘Heb je die foto van Melissa versprijd?’

‘Nee, ik heb hem opgezocht via mijn mobiel,’ zeg ik.

‘Dat is strafbaar. Blijf maar even hier,’ zegt ze en haar Kelvin erbij.

Ook hij moest vertellen wat er is gebeurd. We moesten naar de onderdirecteur en de directrice, en we moesten praten.

Ik zat nog steeds vol verbazing in mijn stoel. Ik zocht een foto op? Op mijn mobiel? Het was pauze dat ook nog.

Ze vertelde nog veel over hoe ze zich voelde en ik werd steeds bozer.

‘Je weet helemaal niet hoe ze zich voelt,’ zegt ze boos tegen me.

Dat was de druppel.

‘Sorry, ik kan dit niet.’

Voor dat de tranen konden rollen stormde ik de deur uit, en liep naar de wc en liet me op de grond zakken.

Alles, kwam weer boven.

Ik was 12 jaar, en thuis was er best veel ruzie. Aandacht was er niet voor mij, en ik was al erg geintreseerd in seks. Ik was duidelijk een stuk verder dan kinderen van mijn eigen leeftijd.

Via Omegle, kwam ik een jongen tegen. Ik zag niet zijn gezicht, maar ik was wel geintreseerd in hem.

Hij gaf me de aandacht en de liefde die ik nodig had, tot op de avond hij vroeg of ik mijn shirt wilde uitdoen, tot mijn bh. Dat deed ik nog wel. Maar toen hij vroeg mijn bh uit te doen, heb ik erover heen gepraat.

De volgende dag was ik zo boos op mezelf dat ik hem niks terug had gegeven, na wat hij voor mij deed, wat niet kon.

Dus de volgende avond, vol schaamte had ik mijn bh uitgetrokken.

Tot op een avond, na 4 maanden, ik al mijn kleding had uitgedaan.

Daarna sprak ik hem niet meer. Hij zei niks meer, tot op een dag hij zei dat hij verhuisd was. En dat geloofde ik ook nog.

Nog steeds, elke dag dat ik eraan denk, schaam ik me diep voor wat ik heb gedaan. Waarom ik nooit naar zijn echte naam heb gevraagd, nooit, maar dan ook nooit, zijn gezicht heb gevraagd, niks. Helemaal niks.

Mijn ouders zijn er op een dag achter gekomen, en daarna is er in het gezin nooit meer een woord over gesproken. Ik heb nog wel trauma aan over gehouden, en een traumaverwerking gehad. Daniel had me toen ook gestimuleerd. Maar op het moment dat iemand zegt dat jij die schaamte niet kent, gaat het mis.

Ik werd naar huis gestuurd en ik had lekker vrij. Geschorst eigenlijk. Maar ik kon nog lekker een paar uurtjes slapen.

Die zaterdag, was Daniel jarig. Ik had hem nu zo’n twee maanden niet meer gesproken. Maar toch, heb ik hem gefeliciteerd via w’app.

“Dankje,”was het antwoord terug. “Leuk dat je wat van je laat horen.”

Ja, lul wat denk je dan. Dat ik wat eerder van me liet horen na the way you treated me?

Sindsdien, kunnen we weer gewoon met elkaar omgaan. Maar ik ben en blijf toch heel boos op hem.