Fuck My Fucking Life

35. Message

School was ondertussen weer begonnen.

Daniel had me geadviseerd, voor dat hij me dumpte, voor de hoeveelste keer? Dat ik het moest toelaten.

Jeremy, Noa en Wesley hadden wel eens gezegd dat ze graag met me naar bed wilde, maar ik wist niet waarom.

Maar ik wilde dat niet, want ik vond dat niet kon maken tegenover Daniel.

Ook zou het dan gaan om seks, en ik wilde seks uit liefde. Bestaat dat nog?

Maar, ik had Wesley gesproken.

W: Ik zie je woensdag!

Hij komt woensdag naar mij toe.

Het is maandag avond en ik zit rustig op Netflix de serie Weeds te kijken.

De aflevering is net afgelopen en ik zie het whatsapp tekentje staan.

Mace had een nieuw nummer.

M: Blokkeer me dan diktiet.

M: Lol

Ik zal eerlijk zijn, hij noemde me altijd zo en ik had er meer dan een hekel aan.

En dat wist hij. Ik ben ook niet trots op de grote van mijn borsten.

Ik: Laat me met rust klootzak

M: Blokkeer en verwijder me dan.

Ik: Dit is je nieuwe nummer dit had ik nog niet eens.. Waarom praat je tegen me?

M: Ben me lijst aan t opschonen voor de mensen die niet praten, die verwijder ik namelijk.

Ik: Waarom praat je tegen me als ik niet tegen jou praat?

M: Nou ff weten of je nog steeds geen contact wil, dan verwijder ik je.

Ik had een maand geleden, met een baksteen in mijn maag contact met hem opgenomen. Dat had ik gedaan omdat ik hem dan steeds kon vragen waar hij uitging. Maar hij bleef elke dag hallo zeggen en praten over seks of begon over mijn lichaam, waar ik niet op uit was. Toen zijn woord er uit was dat hij niet meer in Alkmaar uitging, had ik gezegd dat ik toch geen contact meer wilde. Als ik zijn foto zie, word ik gewoon misselijk.

Dus, ik negeerde hem. Verwijder me maar.

M: Ik woon weer in alkmaar.

Ik word misselijk en voel de tranen binnen enkele seconden over mijn wangen stromen. Wat?!

Ik: Waar woon je?

M: Gaat je niks aan. Dichtbij genoeg. Iets te als je het mij vraagt.

Ik: Doe me een lol en zeg niks als je me tegenkomt.

Ik pak wat water en begin wat rustiger te ademen.

M: Nee ik zie je al vaak genoeg. Helaas.

Mijn hart begint weer te kloppen en ik begin weer te huilen.

Ik wilde net gaan slapen, het is 3 uur in de nacht. Nu gaat dat echt nooit meer.

Ik: Owja? Waar zie je me?

M: De winkel.

Ik: Welke winkel? Ik winkel niet zo vaak.

M: De jumbo, vlak bij je school.

Ik had Mace gedumpt voor de zomervakantie, hij wist niet dat ik van school was veranderd.

Ik: Ik winkel niet vlak bij school. Er zit geen jumbo vlak bij mijn school.

En al zat ik nog wel op mijn oude school, zat er alsnog geen jumbo dichtbij.

M: Wel bij je huis sukkel

Ik: Dus niet bij mijn school. Ik kom daar nooit dus vind ’t een vreemd verhaal.

M: Ik kan vanaf mijn huis een vuurpijl in je voortuin schieten.

Ik begin te lachen, nu begint hij te liegen. Als hij wel bij de flat bij de jumbo zou wonen, dan zou hij nog veel te ver staan om een vuurpijl in mijn voortuin te schieten…

Ik: In je dromen

M: Nee hoor.

Jij denkt dat jij kan liegen, maar ik kan het nog 3 keer beter.

Ik: Je weet het nieuws nog niet hea? Ik ben verhuisd.

M: Ja, weet ik.

Nu zakt de misselijkheid weg en hoef ik niet meer te huilen. Hij liegt, ik ben niet verhuisd.

M: Maar ik zag je een paar keer bij de jumbo.

Ik: Ik kom niet meer bij de jumbo, bedoel je niet de Albert Heijn? Ik bedoel, daar kom ik vaak genoeg.

De Albert Heijn zat tussen mijn oude en nieuwe school in, bij een klein winkelcentrum.

M: Tegenwoordig is alles de jumbo.

Ik begin nog harder te lachen. JE VERAARD JEZELF.

Ik: Maar ik ga je niet m’n nieuwe adres geven, en vragen aan iemand hoef je ook niet want ik spreek niemand van ’t Kruidentuintje meer.

Mace: Die wilde ik ook helemaal niet hebben.

Mooi.

Ik: Ik ga, blokkeer me maar.

M: Doei Diktiet.

En daarbij verdwijnt zijn foto en kan ik geen berichtje meer sturen. Lekker rustig. Maar, omdat hij blijft praten, blokkeer ik hem ook maar.

Dus kon ik weer met een gerust hart praten.

Het is woensdag en Wesley zit bij mij op bed.

‘Het spijt me,’ zeg ik. ‘Ik kan het niet.’

‘Is niet erg,’ zegt hij.

Ik zeg niks en kijk naar het raam.

‘Is dit vanwege het gedoe met Daniel?’

Ik kijk hem niet aan maar knik.

‘Ah,’ zegt hij.

‘Zal ik maar gaan?’ Vraagt hij weer.

Ik knik weer.

Hij staat op en geeft me een kus op mijn wang en ik blijf zitten op mijn bed.

‘Ik trek de deur wel achter me dicht, blijf maar zitten.’

Weer knik ik.

Ik ga liggen op mijn bed. Ik voel dat ik iets schuldig ben aan Daniel.

Maar, dat ben ik niet.

Ik wilde hem niet benaderen, maar natuurlijk vertel ik het hem wel.

Waarop ik het antwoord kreeg dat ik niets moest doen. En hem met rust moest laten.

Ik wil van hem af. Iemand tips tegen verliefdheid? I would like that.