Fuck My Fucking Life

20. Work

Ik werkte hier nu bijna ander halve maand en ontzettend veel. Ik had al aangegeven dat ik minder wilde werken en dat ging door. Ik stopte met werken op dinsdag.

Het is donderdagmiddag, 5 december.

We hadden op school sinterklaas gevierd en ik kwam aan op mijn werk.

Mijn leidinggevende, Elles was al aardig bijgetrokken. Ze was lief geworden en deed haar best.

‘Hallo,’ zegt ze en glimlacht. Ik klokte in en keek haar aan.

‘Haai,’ zeg ik.

Ik pakte een kar met spullen en ging de winkel in om aan te vullen.

Meneer Stek, de filliaalmanger was een enorme klootzak. Hij kwam elk kwartier langs en had altijd wel iets op te merken. Mijn collega’s waren wel geweldig en gelukkig hoorde ik dat ik niet de enige was die hem niet mocht.

Toen ik net lekker drie kwartiertjes bezig was, kwam hij weer langs.

‘Wil je even meekomen?’ Vraagt hij star en loopt al naar achteren.

‘Wat is er?’ Vraag ik zo lief als ik kan.

‘Tja, ik weet het niet,’ begint hij weer. ‘Ik denk echt dat ik je wil ontslaan na deze twee maanden,’ zegt hij en kijkt nors.

Daar gaan we weer, dit zegt hij elke keer dat ik werk. Elke keer weer opnieuw.

Ontsla me dan.

‘Je zegt steeds dat ik dit je eerste baantje is, maar ik weet niet of dat een goede reden is.’

Ik blijf glimlachen maar de antwoorden schieten door m’n hoofd.

Steeds? Ik heb het maar één keer gezegd!

‘Je doet je werk gewoon niet goed,’ zegt hij weer en blijft me niet aankijken.

‘Af en toe,’ zegt hij en gebaard zijn handen zo dat hij mijn hoofd vast heeft,

‘wil ik dit doen.’ Zegt hij en doet net alsof hij mijn hoofd tegen de muur aanslaat.

Dit was de druppel. Hij heeft echt de verkeerde voor zich.

‘Maar meneer, dat willen we vast allemaal wel eens,’ zegt ik en blijf mijn glimlach houden, maar ik voel de tranen prikken achter mijn ogen.

‘Het enige verschil is,’ begint hij en staat nu heel dicht bij me. ‘Dat ik het wel tegen jou mag zeggen en jij niet tegen mij.’

Ik moest nu vechten tegen de tranen.

‘Oké,’ weet ik uit te brengen.

Hij zucht. ‘Ga maar weer aan het werk.’ En hij verdwijnt.

Even laat ik mijn tranen lopen maar dan komt Wendy binnen gelopen.

‘Hee, meis, wat is er?’ Vraagt ze.

Ik droog heel snel mijn tranen en loop langs haar heen. ‘Niks.’

Thuis was ik uit mijn plaat gegaan tegen mijn moeder.

Ook zij vond het onterecht dat ze me zo behandelden.

Maar ik hield gezellig sinterklaas met m’n familie, ik had in ieder geval nog een leuke avond.

Het is woensdag, een week voor ik vakantie had.

Ik ging ook weer naar m’n werk en met een zucht stap ik binnen en spreek ik Elles aan.

‘Na mijn twee proefmaanden, wil ik stoppen,’ zeg ik.

‘Waarom?’ Vraagt ze meteen.

‘Het gaat echt niet tussen mij en Stek,’ zeg ik.

‘Je hebt gelijk,’ zegt ze.

‘Nou, volgende week laatste werkweek dan? Dan heb je vakantie,’ zegt ze en glimlacht lief naar me.

‘Ja, dat is goed,’ zeg ik en bedankt haar. Ik ga aan het werk.

Maar na al een half uur word ik geroepen.

De baas van de HEMA, die ik slechts een paar keer heb gezien en erg stil is komt me halen. Ik heb nog nooit een woord tegen hem gezegd.

Samen lopen we naar boven.

‘Ik hoorde dat je ontslag wilt nemen,’ zegt hij.

‘Dat klopt,’ zeg ik. Ik voel hem al aankomen.

‘Dat kan, maar dan wil ik dat je nu stopt.’

Wat?

‘Hoezo?’ Vraag ik.

‘Omdat als je aangeeft dat je wilt stoppen je meteen weg moet,’ zegt hij. Hij kijkt onwijs arrogant, en ik merk nu al dat hij geen haar beter is als Stek.

Ik hou m’n mond.

‘Heb je nog wat te zeggen?’ Vraagt hij.

Ik vertel hem over wat Stek allemaal heeft gedaan en wat hij tegen me zei, maar dat leek hem weinig te schelen.

‘Dan had je naar me toe moten komen,’ zegt hij.

‘Dat was ik van plan, maar u had geen tijd,’ zeg ik.

Hij zucht.

‘Ik wil dat als je gaat solliciteren dat je een andere reden gebruikt voor dat je hier weg bent gegaan,’ zegt hij.

WAT? Ik ga hier weg omdat jou werknemer niet normaal kan doen, en dan wil je dat ik hem gaan beschermen? Grapjas. Nee. Klootzak.

Ik knik toch maar.

‘Oké, je mag gaan,’ zegt hij. Ik sta op en loop naar beneden. Ik leg alles neer en neem afscheid van mijn collega’s.

Ik loop naar buiten en meteen begin ik weer te huilen.

Dit overkomt mij ook altijd.