Geçmişinden kaçmaya çalışan dünyaca ünlü efsanevi boksör Derin, İtalya'nın meşhur mafya lideriyle karşılaşırsa ne mi olur?
***
Bir adım daha yaklaştı ve eliyle telefonuma uzanıp aramayı kapattı. Sol elinin üzerinde küçük bir haç dövmesi, parmakların...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🤍
Eğer onunla birlikte olsaydım, hayatımdaki tüm kırgınlıklarımı unuturdum, unuttururdu bana; sadece okyanus gözleriyle baksa bana... Yanımda kalsa... Beni asla annemin bıraktığı gibi yüzüstü bırakmasa... Olur muydu? Bu defa 22 yıl önce olduğu gibi terk edilmesem. Sevdiğim tarafından.
Dün akşam Sezar bana çıkma teklifi etmişti. O an ne yapacağımı şaşırıp hızlıca "Evet!" diye bağırarak kucağından inip odama doğru koşmuştum. Hatta bir ara koşarken koridorda ayağım kayıp düşmüştüm. Umarım çıkardığım gürültüyü kimse duymamıştır. Gerçek hayattaki teklifler filmlerdeki kadar romantik olmayabiliyormuş, şimdi anlıyordum. Üstelik, Sezar peşimden gelmemişti bile... Ve onu dün akşamdan beri görmemiştim. Bu iyi miydi yoksa kötü müydü bilmiyordum. Kendimi rezil falan etmiş olamazdım, değil mi?
Yataktan kalkıp kıyafetlerimi çıkardım ve üzerime gardroptan seçtiğim gök mavisi kısa bir tişört ve gri bir spor tayt giydim. Saçlarımı arkada birleştirip topuz yaptıktan sonra lavaboya girdim.
Lavabodan çıktıktan sonra dudağıma çilekli dudak parlatıcısı sürdüm. Makyaj yapmayı sevmesem de onun yanında güzel görünmek istiyordum. Doğruca merdivenlerden aşağı, mutfağa indim; karnım deli gibi kazınıyordu.
"Mmm... Omlet mi? Açlıktan serap görmüyorum, değil mi?"
Onun kahvaltı hazırladığını şimdiye kadar hiç görmemiştim. Benim aksime, mutfakta çalışırken ortalığı birbirine katmıyordu.
Mutfağa girdiğimden beri yüzüme dönüp bakmamıştı. Onunla nasıl konuşacağımı bilmiyordum. Artık sevgili miydik? Bilmiyordum. Yüzüne nasıl kızarmadan bakacaktım, onu da bilmiyordum. Kendime gelmem lazımdı, evet. Toparlanmalıydım. Çaktırmadan buzdolabına koşup sakinleşmek için buz kalıbından bir tane buz çıkardım ve ağzıma attım. Arkası dönük olduğu için nasılsa ne yaptığımı görmezdi.
"Off, ço-çok soğuk!" diye bağırdım ağzımı ellerimle kapatarak.
"Buz yiyorsun, tabii soğuk olur. Sıcak olmasını bekleme."
Arkan dönükken sen nerden gördün şimdi? Hay ben böyle işin! Sabah sabah rezil olduk iyi mi!
Rezil olmadığın bir gün mü var Derinciğim?
Bir de sen başlama iç sesim, gözünü seveyim.
"So-so-soğuk, ç-çok soğuk!" İki elimi ağzıma getirerek yelpaze gibi sallıyordum. Sanki bir işe yarayacaktı.
